اهداف درمانی
- تسکین درد
- پیشگیری یا بهبود نقص های عصبی موجود.
- تثبیت بخشهای نخاعی مستعد شکستگی
توصیه های درمانی
- بی دردی طبق طرح مرحله بندی WHO:
- مسکن غیر افیونی (پاراستامول، نماینده خط اول).
- مسکن افیونی با قدرت کم (به عنوان مثال ، ترامادول) + ضد درد غیر افیونی.
- مسکن افیونی با قدرت بالا (به عنوان مثال ، مورفین) + ضد درد غیر افیونی.
- از عوامل شیمی درمانی به عنوان یک فرم مستقل از استفاده می شود درمان با رویکرد شفابخش (شفابخش) یا تسکینی (تسکینی) در درمان بدخیمی (بدخیم) تومورهای استخوانی. در صورت لزوم ، آنها با اقدامات جراحی یا پرتوی ترکیب می شوند درمان (پرتو درمانی، تابش تابش).
- استئوسارکوم: به دلیل خطر زیاد متاستازها (تشکیل تومورهای دختر) اولین سلولی ("کاهش دهنده سلول") شیمی درمانی؛ سپس انقراض تومور (برداشتن تومور از طریق جراحی) (> 80٪ بیماران می توانند بازو و پا حفظ) بعد از عمل ، بیشتر شیمی درمانی داده شده است.
- گروه سارکومای اوینگ: به دلیل خطر بالای متاستازها اولین بار سلولی شیمی درمانی؛ به دنبال جراحی ، پرتو درمانی یا ترکیبی از هر دو روش.
- متاستازهای استخوانی (متاستاز استخوان):
- پرتودرمانی و بی فسفونات ها نیز:
- ضد هورمونی درمان برای تومورهای اولیه حساس به هورمون مانند سرطان پستان یا پروستات سرطان (برای اطلاعات بیشتر ، به بیماری های ذکر شده مراجعه کنید).
- دنوزوماب (آنتی بادی مونوکلونال که از اثرات استئوپروتجرین (OPG) در متابولیسم استخوان تقلید می کند) برای پیشگیری از عوارض مربوط به اسکلت (SRE ؛ پاتولوژیک شکستگی ("شکستگی خود به خودی" ، یعنی شکستگی استخوان در هنگام تحمل وزن طبیعی بدون علت آسیب زای قابل تشخیص) ، پرتودرمانی به استخوان ، فشرده سازی نخاع (انقباض نخاع) یا روش های جراحی روی استخوان) در بزرگسالان با متاستاز استخوان به علت تومورهای جامد
- پرتودرمانی و بی فسفونات ها نیز:
- گلوکوکورتیکوئیدها ممکن است به بهبود یافته های عصبی کمک کند.
- همچنین به بخش «سایر روشهای درمانی» مراجعه کنید.
کورتیکواستروئیدها و بیسفسفونات ها.
- گلوکوکورتیکوئیدها می تواند به بهبود یافته های عصبی کمک کند. علاوه بر این، گلوكوكورتيكوئيدها در بدخیمی (تومورهای بدخیم) برای کاهش استفاده می شود کلسیم سطح آن در هیپرکلسمی (کلسیم اضافی).
- بیسفسفونات در هیپرکلسمی مرتبط با تومور استفاده می شود (کلسیم بیش از حد) ، استئولیز تومور (انحلال استخوان ناشی از تومور) ، و همچنین به طور فزاینده ای در متاستاز استخوانی (متاستاز استخوان). آنها رهبری به مهار تحلیل استخوان ناشی از استئوکلاست (استئوکلاست ها = سلول هایی که استخوان را تجزیه می کنند). این منجر به کاهش در می شود درد ناشی از استخوان متاستازها. علاوه بر این ، آنها نیز رهبری به کاهش خطر پاتولوژیک شکستگی ("شکستگی خود به خودی" ، یعنی شکستگی استخوان در هنگام بارگیری طبیعی بدون علت آسیب زای قابل شناسایی). عوارض جانبی: درمان با بیسفسفونات ها معمولاً به خوبی تحمل می شود ، اما گاهی اوقات شکایت از دستگاه گوارش (تهوع, استفراغ, ازوفاژیت / ازوفاژیت) ، آرترالژی (درد مفاصل) یا "تاثیرمانند سندرم رخ می دهد.
دنوزوماب
- دنوزوماب برای جلوگیری از عوارض مربوط به اسکلت (SRE) (پاتولوژیک) استفاده می شود شکستگی، اشعه به استخوان ، نخاع فشرده سازی (باریک شدن نخاع) ، یا روش های جراحی استخوان) در بزرگسالان مبتلا به متاستاز استخوان به دلیل تومورهای جامد. خطر وقوع اولین رویداد مربوط به اسکلت در بزرگسالان مبتلا به متاستازهای استخوانی ناشی از تومورهای جامد را تقریباً 5٪ از نظر مطلق در مقایسه با زولدرونیک اسید و تقریباً 17٪ از نظر نسبی کاهش می دهد.
- موارد منع مصرف: داروی دونوزوماب ، 120 میلی گرم برای تزریق منع مصرف دارد:
- بیمارانی که از جراحی دندان یا جراحی دهان ضایعات بهبود نیافته دارند.
- کارت یادآوری بیمار برای افزایش آگاهی بیمار از خطر ابتلا به آن معرفی می شود استئونکروز فک (مرگ (نکروز) از استخوان فک) و اقدامات احتیاطی لازم برای به حداقل رساندن آن.
- به بیماران تحت درمان با XGEVA باید کارت یادآوری بیمار با اطلاعات مربوط به آنها داده شود استئونکروز فک و درج بسته.
- عوارض جانبی: خطر استئونکروز فک و هیپوکلسمی (کلسیم کمبود).
- هشدار:
- استئونکروز (مرگ (نکروز) از استخوان) از شکمبه و خارجی کانال شنوایی در طی درمان با بی فسفوناتها و دونوزوماب.
- در کارآزمایی های بالینی در بیماران مبتلا به سرطان های پیشرفته ، افزایش شیوع بدخیمی های جدید جدید با دونوزوماب در مقایسه با زولدرونیک اسید.
- به دلیل تنوع در درمان ، هیچ ماده موثری با دوزها برای گروه های دارویی فوق ذکر نشده است تومورهای استخوانی.
