داروهای ادرار آور تیازید

محصولات

تیازید دیورتیک ها بصورت قرص به صورت تجاری در دسترس هستند. کلروتیازید (دیوریل) و بسیار نزدیک و قوی تر هیدروکلروتیازید اولین کسانی بودند که در دهه 1950 وارد بازار شدند (سوئیس: Esidrex ، 1958). با این حال ، دیگر مربوط به تیازید مانند دیورتیک ها در دسترس هستند (به زیر مراجعه کنید). در انگلیسی ، ما از (thiazide) صحبت می کنیم دیورتیک ها) و (ادرار آورهای شبه تیازید). آماده سازی ترکیبی متعدد با هیدروکلروتیازید (HCT) وجود دارد.

ساختار و خواص

دیورتیک های تیازید از بنزوتیادیاازین گرفته می شود. آن ها هستند سولفونامیدها.

اثرات

تیازیدها (ATC C03AA) خاصیت ادرار آور ، فشار خون بالا و ضد ورم دارند. اثرات ناشی از مهار سدیم است+/ Cl- حمل و نقل مشترک در توبول دیستال اولیه کلیه. این باعث افزایش دفع یونها و آب. پتاسیم و پروتونها نیز بیشتر دفع می شوند. جذب مجدد کلسیم، از طرف دیگر ، افزایش می یابد.

موارد مصرف

  • فشار خون بالا (فشار خون بالا)
  • نارسایی قلبی
  • ادم ، به عنوان مثال ، در قلب نارسایی ، نارسایی کلیوی و نارسایی کبدی.
  • دیابت بی مزه کلیه
  • هیپرکلسوری ایدیوپاتیک
  • پیشگیری از عود کلسیم-انتقال کلیه سنگ ها.

مقدار مصرف

با توجه به اطلاعات حرفه ای قرص معمولاً صبح مصرف می شوند.

توهین

از داروهای ادرار آور می توان در ورزش های رقابتی به عنوان اصطلاحاً پوشاننده استفاده کرد. آنها می توانند استفاده از تغلیظ عوامل با کاهش ادرار آنها غلظت یا دفع آنها را تقویت می کند. استفاده از آنها قبل یا حین مسابقه طبق این قانون ممنوع است تغلیظ لیست علاوه بر این ، برای کاهش سریع وزن ، می توان از داروهای ادرار آور در ورزش سو استفاده کرد. این مربوط به ورزشهایی است که در آنها رده های وزنی نقش دارند.

عوامل

تیازیدها:

از نظر تجاری به عنوان داروی انسانی در بسیاری از کشورها موجود نیست یا موجود نیست (انتخاب):

دیورتیک های شبه تیازید به معنای دقیق به ادرار آورهای تیازید تعلق ندارند زیرا از نظر ساختاری متفاوت هستند:

موارد منع مصرف

اقدامات احتیاطی کامل را می توان در برچسب دارو مشاهده کرد.

عوارض جانبی

شایعترین عوارض جانبی احتمالی عبارتند از:

تیازیدها می توانند در این امر تداخل ایجاد کنند گلوکز تحمل و منجر به بالا خون سطح گلوکز