درمان
درمان از توهم باید براساس دلایل فردی باشد. اگر الکل در آن نقش دارد تاریخچه پزشکی از بیمار با توهم، ترک کنترل و ترک اعتیاد باید کنترل شود و در مورد آن تب-القاء شده توهم دما باید به سرعت پایین بیاید. دلایل دیگر توهم ، مانند محرومیت از خواب، اثرات بعد از بیهوشی یا فلج خواب ، در واقع هرگز نیازی به درمان نیست.
اگر توهمات ناشی از دارو باشد ، معمولاً کافی است که از مصرف آنها دست کشیده و منتظر بمانید. بیمار باید به اندازه کافی آب بنوشد زیرا بسیاری از داروها اثر کم آبی دارند. میان وعده های کوچک غنی از ویتامین ها تحریک سوخت و ساز بدن و می تواند فروپاشی اثر را تسریع کند.
در صورت مصرف بیش از حد داروی مصرفی ، استفاده از داروی ضد درد یا در صورت مصرف خوراکی ، شستشوی معده ممکن است لازم باشد. اگر یک جنون به دلیل سو abuse مصرف گسترده یا مزمن مواد مخدر در مصرف کننده ایجاد شده است ، فقط انتظار اغلب کافی نیست. بیماران باید از یک سو به دنبال درمان حرفه ای باشند که از یک طرف مشکل اعتیاد آنها را برطرف کند و از طرف دیگر با دارو سازگار شود.
در حالت دوم ، خطوط درمانی معتادان به مواد مخدر و بیماران روحی روبرو می شوند. حتی بیماران فاقد سابقه دارویی که دارای بیماری روانی همراه با توهم معمولاً نیاز به دارو دارند. آ گفتاردرمانی رویکرد نیز می تواند مفید باشد.
چه داروهایی استفاده می شود می تواند به داروی بیمار بستگی داشته باشد شرط و بیماری روانی. داروهای انتخابی برای اسکیزوفرنیا or جنون هستند نورولپتیک (ضد روان پریشی). آنها سایت های متصل به مواد مختلف در را مسدود می کنند مغز و بنابراین از پیشرفت توهمات جلوگیری می کند ، به عنوان مثال.
نمونه هایی از نورولپتیک کلرپرومازین ، هالوپریدول ، کلوزاپین و risperidone. با توجه به اثرات و عوارض جانبی قوی آنها ، نورولپتیک داروهای تجویزی هستند و نباید غیرمسئولانه مصرف شوند. اگر شدید باشد افسردگی مسئول توهم است ، داروهای ضد روان پریشی لزوماً نباید تجویز شوند. نگرش مناسب با داروهای ضد افسردگی می تواند به همان اندازه مکالمه درمانی فشرده موفقیت آمیز باشد.
