تشخیص | استئونکروز در زانو

تشخیص

معاینهی جسمی آغاز تشخیص است. علاوه بر فشار درد در ناحیه آسیب دیده ، گاهی اوقات می توان به افشای مفصل یا تورم توجه کرد. اگر موش مفصلی (دررفتگی ، قطعه جدا شده) گیر کند ، حرکت زانو به صورت دردناکی محدود می شود.

An اشعه ایکس برای اولین تصویربرداری گرفته شده است. در مراحل اولیه ، این معمولاً بدون یافته است. فقط در مراحل بعدی این روش ، به عنوان مثال ، وقفه هایی در کانتور استخوانی ، استخوان تازه تشکیل شده به شکل اسکلروز روشن یا وجود تشریح قابل مشاهده است.

در مراحل اولیه می توان نقص را با MRT تشخیص داد. اگر یک ماده حاجب برای بررسی به سیستم عروقی تزریق شود ، a خون کسری جریان در منطقه استئونکروز قابل مشاهده است کانون های کوچک ساختار استخوان در حال حل یا تجمع مایع نیز نشانگر است.

در موارد نادر ، الف خط نگارشی با مواد رادیواکتیو انجام می شود. در ابتدا ضایعات به اصطلاح سرماخوردگی دیده می شود که در آنها فعالیت ضایعه در مقایسه با بافت استخوانی اطراف کاهش می یابد. در ادامه روند ، با شروع تشکیل استخوان جدید ، نقص ها به عنوان فعال تر نشان داده می شود.

درمان

این درمان به مرحله و علت بیماری بستگی دارد. برای درمان محافظه کارانه ، مشاهده با بی حرکتی موقت و تسکین زانوی آسیب دیده کافی است. در کودکان و در مراحل اولیه ، این بهترین گزینه است.

در بعضی موارد شوک موج درمانی و اکسیژن درمان با فشار بالا برای دستیابی به توانایی بازسازی استخوان ، به بیماران اعمال می شود. تاکنون هیچ مطالعه علمی وجود ندارد که بتواند یک سود واضح را اثبات کند. اگر استخوان سپتیک باشد نکروز وجود دارد ، باید باکتری تحت درمان قرار گیرد آنتی بیوتیک ها بلافاصله.

از آنجا که این اغلب از طریق جریان خون به استخوان ضعیف وارد می شود ، برچسب های آنتی بیوتیک اغلب در حین عمل به نقص وارد می شوند ، به ویژه پس از عفونت ، که ماده فعال آنها را برای مدت زمان طولانی تر آزاد می کند. علاوه بر این ، در صورت تردید تا استریل شدن زانو ، اجسام خارجی مانند آندوپروتز زانو باید از بین بروند. گزینه های بی شماری برای درمان جراحی زانو وجود دارد استئونکروز.

هدف اصلی حفظ مفصل است. به منظور احیای مجدد استخوان ، می توان یک سوراخکاری انجام داد. این اجازه می دهد تا سلول های بنیادی برای پر کردن نقص مهاجرت کنند.

برای غضروف ضایعات ، سلول غضروفی پیوند همچنین می تواند مورد استفاده قرار گیرد. برای پر کردن نقص استخوان ، می توان عمل اسفنجی را انجام داد. برای این منظور ، استخوان معمولاً از داخل استخوان گرفته می شود ران و در نکروز منطقه در صورت عدم تطابق ، معمولاً جراحی برای اصلاح محور مفصل انجام می شود تا خطر آرتروز کاهش یابد. اگر نقص گسترده ای وجود داشته باشد که با روش های فوق قابل درمان نیست ، کاشت پروتز (به عنوان مثال) TEP زانو) ضروری می شود