امکانات عیب شناسی
در اینجا ، علائم بالینی نقش تعیین کننده ای دارند. علاوه بر این ، الف خون تجزیه و تحلیل گاز برای حمایت از تشخیص مشکوک به عمل می آید. انتظار می رود این منجر به کاهش بی کربنات و مقادیر CO2 ، معمولاً با افزایش مقادیر pH و O2 شود.
اساساً ، تشخیص صریح فرم تزریق بیش از حد روانشناختی یک تشخیص حذف است. بنابراین ، مشکلات با قلب (اختلالات ریتم قلب یا اختلالات قلبی عروقی) و ریه ها (آسم) باید کنار گذاشته شوند. یافته های سمع قلبی ریه ها به طور کلی باید در بیش از حد تهویه روانشناختی طبیعی باشد.
درمان
اولویت اول همیشه تلاش برای آرام کردن بیمار است. با هوشیاری استنشاق و بازدم ، معمولاً می توان بیش از حد تهویه تشنج را تحت کنترل درآورد ، به طوری که pCO2 به سرعت به حالت طبیعی برگردد و علائم به سرعت فروکش کنند. با اصطلاح "تنفس مجدد کیسه" می توان بیش از حد هوا را تحت کنترل قرار داد.
در اینجا بیمار باید کیسه پلاستیکی را روی خود نگه دارد دهان و سعی کنید آرام و آرام در آن نفس بکشید. به این ترتیب محتوای CO2 بازدم بلافاصله دوباره استشمام می شود و با گذشت زمان کاهش اولیه pCO2 خنثی می شود ، که جبران کننده تنفس است آلکالوز. توجه به این نکته ضروری است که تنفس مجدد کیسه فقط درصورت اطمینان از وجود تهویه هوا روانشناختی مورد استفاده قرار می گیرد.
اگر اینگونه نبود و بیمار به دلیل کمبود شدید O2 بیش از حد نفس می کشید ، این اقدام فقط وضعیت را بدتر می کند. به بیمارانی كه از یك روش روانشناختی از عمل تزریق بیش از حد رنج می برند ، توصیه می شود خود را آموزش دهند. به این ترتیب آنها یاد می گیرند که شرایط را بهتر اداره کنند و وحشت نکنند ، مثلاً از تنفس مجدد کیسه استفاده کنند.
علاوه بر این ، اغلب به استفاده آگاهانه از دیافراگم کمک می کند تنفس و قرار دادن دستها روی شکم به منظور فعالانه حرکت تنفسی را دنبال کنید. علاوه بر این ، منطقی است که به طور منظم تمرینات آرامش بخش و آموزش اتوژنیک برای مقابله با علل هرچه اعتماد به نفس بیمار در برخورد با وضعیت بیش از حد تنفسی روانشناختی بیشتر باشد ، شدت علائم کمتر می شود و می توان حمله را بهتر کنترل کرد.
اگر اقدامات درمانی فوق الذکر کمکی نکرد ، باید درمان روان تنی در نظر گرفته شود. اگر بیمار به تتانسی هایپرتانویه مبتلا شود ، دیازپام، یک شل کننده عضله ، باید علاوه بر اقدامات تنفسی کیسه ، تجویز شود.
