عصب گلوسوفارنکس متعلق به جمجمه است اعصاب و دارای شش شاخه است که در آنها فیبرهای حرکتی ، پاراسمپاتیک ، حسی و حساس را حمل می کند. با استفاده از آنها ، عصب گلوسوفارنکس عمدتاً حلق را عصب می کند ، زبان، و لوزه پالاتین.
عصب گلوسوفارنکس چیست؟
دوازده جمجمه اعصاب خارج شدن از مغز در نقاط مختلف در سر و به طور فزاینده ای شاخه ای برای تشکیل شبکه ای از اعصاب که عمدتا از سر عبور می کند عصب گلوسوفارنکس مربوط به نهمین عصب جمجمه ای است و به دلیل عملکردی که دارد به عنوان عصب حلقی زبانی نیز شناخته می شود. برخلاف سایر مسیرهای عصبی ، اعصاب جمجمه از طریق آن عبور نمی کنند نخاع. علاوه بر این ، عصب گلوسوفارنکس متعلق به زیر گروه اعصاب قوس آبشش است ، زیرا در طول رشد جنینی از قوس آبشش سوم شکل می گیرد. پنج قوس آبشار دیگر باعث ظهور عصب سه قلواز عصب صورت، و عصب واگ. در پزشکی ، اعصاب قوس آبشش به عنوان اعصاب بازویی نامیده می شود - بنابراین کنترل ویسرکروموتور عصب گلوسوفارنکس به عنوان عملکرد براکیوموتور شناخته می شود.
آناتومی و ساختار
عصب گلوسوفارنکس شش شاخه اصلی دارد:
- عصب تمپانیک
- لوزه های رامی
- راموس سینوس کاروتیس
- راموس pharyngeus
- راموس عضلانی استیلوفارنجئی
- رامی لینگوالس
عصب تمپان یا عصب حفره تمپان منجر به گوش میانی، جایی که فیبرهای حسی آن به شبکه تمپان کمک می کند. شبکه در حفره تمپان قرار دارد و همچنین حاوی فیبرهای عصب کاروتوتیمپانیک است. بین شبکه تمپان و اوتیک گانگلیون، عصب کوچک پتروسال یک اتصال ایجاد می کند. همچنین به آناستوموز ژاکوبسون معروف است. علاوه بر این ، عصب گلوسوفارنکس به اوتیک می رسد گانگلیون از طریق شاخه های لوزه یا لوزه های رامی. علاوه بر این ، شاخه کاروتید (ramus sinus carotici) از عصب حلقی زبانی جدا می شود. از یک طرف گلوموس کاروتیکوم را در آن تشکیل می دهد شریان کاروتید (Arteria carotis communis) و از طرف دیگر سینوس کاروتیکوس در شریان کاروتید داخلی (Arteria carotis interna). شاخه حلقی (ramus pharyngeus) عصب گلوسوفارنکس به شبکه حلقی منتهی می شود ، جایی که با فیبرهای عصب دهم جمجمه در هم آمیخته می شود (عصب واگ) ، عصب حنجره (عصب حنجره برتر) ، و سرویکس فوقانی گانگلیون (گانگلیون گردن فوقانی). ramus musculi stylopharyngei یکی از آسانسورهای حلق (عضله stylopharyngeus) را عصب دهی می کند. سرانجام ، rami lingualis گروهی از شاخه های عصب گلوسوفارنکس را تشکیل می دهد. آنها نمایانگر شاخه پایانی هستند و قسمت خلفی آن را تأمین می کنند زبان.
عملکرد و وظایف
شاخه های مختلف عصب گلوسوفارنکس شامل فیبرهای حرکتی ، حسی ، حسی و پاراسمپاتیک است. قسمتهای حرکتی عمدتا نورونهای حرکتی هستند و تحت کنترل آگاهانه انسان نیستند. ramus musculi stylopharyngei یک استثنا است ، زیرا آسانسور حلق ماهیچه ای مخطط است و متعلق به عضلات اسکلتی است. در بلعیدن شرکت می کند و همراه با دیگر ماهیچه های حلقی ، پالاتین و زبانی کار می کند. در عصب تمپان ، که از روی شبکه تمپان عبور می کند ، عصب گلوسوفارنکس از الیاف حساس برای انتقال احساساتی مانند فشار استفاده می کند. درد، لمس ، ارتعاش و دما در گوش میانی. گانگلیون گوش ، که شبکه تمپان به آن متصل است نیز تنظیم می کند غدد بزاقی. با کمک فیبرهای پاراسمپاتیک ، عصب گلوسوفارنکس بیشتر به خود مختاری کمک می کند سیستم عصبی. گلوموس کاروتیکوم و سینوس کاروتیکوس معمولی را کنترل می کنند شریان کاروتید و شریان کاروتید داخلی glomus caroticum اطلاعات را به مغز در مورد pH ، اکسیژنو کربن دی اکسید موجود در خون، در حالی که سینوس کاروتید معیارهای فشار خون. در مدولا oblongata (]] medulla oblongata]]) ، مرکز تنفسی و مرکز گردش خون در مواقع لزوم باعث سازگاری می شوند و برای مثال ، میزان تنفس را افزایش می دهند. علاوه بر این ، عصب گلوسوفارنکس در مزه مزه ایفا می کند و ناحیه خلفی را تأمین می کند. زبان با رشته های عصبی حسی در شفاهی آن مخاط هستند طعم جوانه هایی که گیرنده های شیمیایی در آنها قرار دارند. یک سوم خلفی زبان نیمی از ادراکات چشایی را تشکیل می دهد.
بیماری
آسیب به عصب گلوسوفارنکس می تواند باعث ایجاد دیسفاژی شود که در آن غذا یا مایع وارد آن می شود بینی. این مشکل در درجه اول ناشی از خرابی شبکه حلقی و فلج اضافی عضله استیلوفارنکس است. علاوه بر این ، با از کار افتادن کامل عصب گلوسوفارنکس ، سن معمولاً رخ می دهد: افراد مبتلا دیگر نمی توانند هیچ کدام را تشخیص دهند طعم ویژگی ها در یک سوم خلفی زبان با این حال ، اختلالات بلع و چشایی نیز می تواند در ارتباط با سایر بیماریها و سندرمهای عصبی رخ دهد و همیشه نشان دهنده ضایعه عصب گلوسوفارنکس نیست. فلج گلوسوفارنکس اغلب با فلج آن همراه است عصب واگ؛ عصب اکساتوریوس نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد. این اغلب به دلیل جمجمه آسیب ، مسمومیت و اختلالات عصبی مانند سکته مغزی و اشکال مختلف جنون. حلق به دلیل ادامه پتانسیل عمل در عصب گلوسفارنکس ، اسپاسم حلق است و به صورت شدید رخ می دهد. بیماری های عفونی مانند بیماری هاری or قاعدگی. بنابراین ، پزشکی این را می داند شرط به عنوان اسپاسم گلوسوفارنکس. عصبی درد در کام و حلق نیز در برخی موارد به دلیل عصب زبان و گلو است و ممکن است به زبان ، گلو ، فک و گوش تابیده شود. علائم عمدتاً در هنگام صحبت کردن ، بلعیدن ، جویدن یا خمیازه کشیدن ظاهر می شود و گاهی اوقات با آن همراه می شود طعم اختلالات ، افزایش بزاق تولید و بی حسی در منطقه آسیب دیده. تصویر بالینی نیز به عنوان سندرم Collet-Sicard شناخته می شود و به صورت ایدیوپاتیک یا ثانویه به دلیل نوریت ایجاد می شود ، زخم، یا تومورها.
