علل
هپارین-القاء شده ترومبوسیتوپنی یا به عنوان یک فرم اولیه غیر ایمونولوژیک و بی ضرر (نوع I) تشکیل می شوند یا بر اساس تشکیل آنتی بادی در برابر فاکتور پلاکت 4 /هپارین پیچیده (نوع II). اینها باعث خون به هم چسبیده و پلاکت به اصطلاح "گیر افتاده" یا "به دام افتاده" است ، آنها دیگر نمی توانند عملکرد طبیعی خود را انجام دهند. هپارین های بدون شکست خطر بیشتری برای تحریک HIT دارند ، به عنوان مثال ، کلسان، با وزن مولکولی کم تکه تکه شده هپارین.
نشانه ها
هیچ علامتی معمولاً در اثر هپارین رخ نمی دهد ترومبوسیتوپنی نوع I ، افت در پلاکت خود به خود به حالت عادی برمی گردد. بنابراین ، این نوع از ترومبوسیتوپنی معمولاً به گونه ای پیش می رود که فرد مبتلا حتی متوجه آن نشود. کاهش عظیم تعداد پلاکت در ترومبوسیتوپنی ناشی از هپارین نوع II اغلب منجر به علائم برجسته کمبود می شود.
در محل تزریق هپارین ، پوست نکروز می توان متوجه شد ، پوست به رنگ سیاه مایل به آبی در می آید. این بیان مرگ سلول در این سایت است. به علت ترومبوسیتوپنی ناشی از هپارین ، ترومبوسیت ها فعال شده و با هم جمع می شوند و در نتیجه باعث ایجاد ترومبوز (لخته) در خون عروق.
در نتیجه ، بافتی که تحت درمان است دیگر نمی تواند به درستی تأمین شود خون و مواد مغذی حاصل از خون و در نتیجه صدمه عظیمی می بیند. اگر اقدامی به موقع انجام نشود ، ممکن است قطع اندام آسیب دیده ضروری شود. اگر ترومبوزها در اندام ها ، سکته ها ظاهر شوند ، قلب حملات یا ریوی آمبولی می تواند رخ دهد ، که تهدید کننده زندگی است. طیف علائم نشان می دهد که تا چه حد خطرناک بودن ترومبوسیتوپنی ناشی از هپارین است.
امکانات عیب شناسی
ترومبوسیتوپنی ناشی از هپارین به طور عمده در شمارش خون. در آنجا می توان افت پلاکت ها را اندازه گرفت. افت بیش از 50 درصدی نگران کننده است. مقادیر معمولاً زیر 100,000 ترومبوسیت در هر میکرولیتر قرار می گیرند.
تخمین دقیق تری از وجود نوع II HIT را می توان با کمک به اصطلاح 4 نمره T انجام داد. پارامترهای مهم در اینجا تعداد باقی مانده از ترومبوسیت ها (ترومبوسیتوپنی) ، مدت زمان سپری شده بین شروع تجویز هپارین و شروع ترک (زمان ترک) ، میزان جدی عوارض است ، یعنی اینکه آیا ترومبوز, نکروز از پنچر شدن سایت یا سایر تظاهرات وجود دارد ، و اینکه آیا ممکن است دیگر علل ترومبوسیتوپنی در نظر گرفته شده اند. صفر تا دو امتیاز تعلق می گیرد.
هرچه تعداد کل نقاط بیشتر باشد ، احتمال وجود ترومبوسیتوپنی ناشی از هپارین نوع II بیشتر است. روش های جدید ، به اصطلاح آزمایش ELISA یا HIPA ، امکان تشخیص وجود دارد آنتی بادی. یک نتیجه آزمایش مثبت نشان دهنده یک HIT با افت همزمان پلاکت است ، در حالی که یک آزمایش منفی آن را حذف می کند. در آلمان ، از آزمایش HIPA (روش فعال سازی پلاکت ناشی از هپارین) به طور عمده استفاده می شود.
