علل | الیگودندروگلیوما

علل

امروزه هنوز علت شکل گیری آن مشخص نیست. نظریه های زیادی وجود دارد ، اما هیچ یک از آنها اثبات نشده است. علائمی وجود دارد که تمایل به ایجاد الیگودندروگلیوم ممکن است از نظر ژنتیکی تعیین شود. همچنین ارتباط با ویروس ها و اسکلروز متعدد بحث شده است

تشخیص

مانند هر بیماری ، تشخیص ابتدا با مصرف بیمار انجام می شود تاریخچه پزشکی، یعنی با صحبت با یک دکتر آنامز خارجی ، یعنی توصیف علائم توسط شخص دوم ، نیز در آن نقش دارد مغز تومورها اغلب شریک زندگی یا فرزندان سریعاً متوجه تغییرات در طبیعت می شوند.

همچنین توصیف دقیق حملات صرع از اهمیت زیادی برخوردار است ، زیرا بسته به محل و نوع تومور تفاوت دارند. اگر پزشک شک کند که می تواند یک باشد مغز تومور ، تصویربرداری از سر مرتب شده است CT (توموگرافی کامپیوتری) با تجویز یک ماده حاجب ، MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی از مغز) یا حتی یک اشعه ایکس معاینه جمجمه ابتدا می توان انجام داد

اغلب یک EEG (الکتروانسفالوگرافی) نیز نوشته شده است ، به این معنی که امواج مغز اندازه گیری می شود. CT و MRT مهمترین مورد برای تشخیص هستند. CT با تجویز ماده حاجب می تواند تومور را در بیش از 90٪ موارد تشخیص دهد و گاهی نیز نوع تومور را تعیین می کند.

با این حال ، oligodendrogliomas با دقت بیشتری در MRT دیده می شود. MRI روش انتخابی است ، زیرا نه تنها می توان نوع تومور را بهتر تشخیص داد ، بلکه می توان محل تومور را به خوبی نشان داد. این به نوبه خود برای برنامه ریزی درمانی بسیار مهم است. اگر یک الیگودندروگلیوما اکنون شناسایی شده است ، الف بیوپسی معمولاً سفارش داده می شود. بدخیمی از الیگودندروگلیوما می تواند توسط تعیین می شود بیوپسی.

درمان

درمان به بدخیمی ، اندازه و محل آن بستگی دارد الیگودندروگلیوما. گزینه های درمان اولیگودندروگلیوما از شیمی و پرتو درمانی به جراحی همانطور که قبلاً در مقدمه ذکر شد ، درجات مختلفی از این تومور وجود دارد. این از خوش خیم تا بسیار بدخیم است ، و انواع خوش خیم آن بسیار شایع است.

اگر تومور در مکانی باشد که دسترسی به آن آسان باشد و فقط کمی بدخیم باشد (درجه I یا II) ، ممکن است جراحی کافی باشد. در درجه I ، یک عمل گاهی می تواند منجر به بهبودی کامل شود ، در درجه II این هنوز امکان پذیر است ، اما احتمال آن کمتر است. اگر بهبودی کامل حاصل نشود ، پرتو درمانی or شیمی درمانی ممکن است بعد از جراحی تجویز شود.

اگر تومور بسیار بزرگ باشد یا در مکان نامطلوبی قرار داشته باشد ، همیشه نمی توان آن را جراحی کرد و باید با اشعه یا شیمی درمانی. تابش یا شیمی درمانی اغلب اندازه تومور را کاهش می دهد و بنابراین می توان پس از آن عمل کرد. اگر تومور نسبتاً بدخیم باشد ، یعنی دارای درجه III یا IV باشد ، پرتو درمانی و / یا شیمی درمانی اغلب به عنوان یک درمان مقدماتی استفاده می شود. اینکه جراحی ، رادیوتراپی یا شیمی درمانی ترجیح داده شود و اینکه آیا این گزینه های درمانی با هم ترکیب می شوند به عوامل زیادی بستگی دارد و باید بارها و بارها در مورد آنها تصمیم گیری شود. جدا از نوع ، محل و اندازه تومور ، سن بیمار ، خواسته های بیمار و بیماری های قبلی نیز نقش دارد.