چیست اینترفرون? اینترفرون پیام آوران مهم طبیعی هستند سیستم ایمنی بدن و از شیوع عفونتهای ویروسی جلوگیری می کند. مهندسی ژنتیک اینترفرون نقش مهمی در درمان هپاتیت C و اسکلروز متعدد برای چندین سال. اینترفرون درون زا هستند پروتئین ها که به گروه سیتوکین ها تعلق دارند. آنها نقش مهمی در دفاع ایمنی طبیعی بدن دارند و شیوع عفونت های ویروسی را محدود می کنند.
اثر اینترفرون
سلولی که توسط ویروس مورد حمله قرار می گیرد آزاد می شود اینترفرون. آزاد شده اینترفرون پاسخ ایمنی طبیعی بدن را تحریک می کند و از گسترش بیشتر ویروس جلوگیری می کند. اینترفرون ها را می توان به زیرگروه ها تقسیم کرد که از نظر ساختار شیمیایی متفاوت هستند و توسط سلول های مختلفی تولید می شوند. برجسته ترین نمایندگان عبارتند از: آلفا-اینترفرون (α-IFN) ، بتا-اینترفرون (β-IFN) و گاما-اینترفرون (γ-IFN). با کمک مهندسی ژنتیک فرآیندها ، اینترفرون ها اکنون می توانند به طور مصنوعی تولید شده و برای درمان برخی بیماری ها استفاده شوند. در حالی که از آلفا اینترفرون در درمان استفاده می شود هپاتیت C و برخی دیگر بیماری های تومور، اینترفرون بتا یک جز important مهم در است درمان of اسکلروز متعدد (خانم). از آنجا که اینترفرون ها پاسخ ایمنی بدن را تحریک می کنند ، اینترفرون درمان معمولاً با عوارض جانبی شدیدی همراه است.
آلفا اینترفرون و هپاتیت C
از آلفا اینترفرون معمولاً برای درمان حاد و مزمن استفاده می شود هپاتیت C. عفونت با هپاتیت C ویروس باعث شدید می شود التهاب از کبد. در بسیاری از موارد (حدود 50-80 درصد) ، حاد است هپاتیت C عفونت مزمن است و می تواند رهبری قابل توجه کبد آسیب در دراز مدت. که در درمان با آلفا-اینترفرون ، به بیمار آمپول تزریق می شود پوست (به صورت زیر جلدی) در فواصل منظم - معمولاً هفتگی. علاوه بر این ، بیمار باید مصرف کند ریباویرین، که همچنین دارای یک اثر ضد ویروسی است. درمان اینترفرون برای هپاتیت C بین 24 تا 48 هفته طول می کشد. برای اطمینان از موفقیت درمانی مطلوب ، بیماران باید کاملاً خودداری کنند الکل در طول درمان از آلفا اینترفرون برای درمان برخی سرطان ها نیز استفاده می شود. بهترین موفقیت تاکنون در کارسینوم سلول کلیوی و بدخیم بدست آمده است ملانوم (سیاه سرطان پوست).
اینترفرون بتا و مولتیپل اسکلروزیس (MS).
اینترفرون بتا معمولاً برای درمان استفاده می شود اسکلروز متعدد (خانم). مولتیپل اسکلروزیس یکی از شایع ترین بیماری های عصبی در بزرگسالی جوان است. طبق انجمن مالتیپل اسکلروزیس آلمان (DMSG) ، در حال حاضر بیش از 250,000،XNUMX نفر در آلمان مبتلا به ام اس هستند. مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری التهابی در مرکز است سیستم عصبی (CNS) که در آن یک لایه محافظ مهم از رشته های عصبی ، به اصطلاح غلاف میلین ، به تدریج از بین می رود. در نتیجه ، ارتباط بین سلول های عصبی مختل می شود و منجر به نقص های عصبی مختلف می شود که معمولاً در دوره ها رخ می دهد. علائم مولتیپل اسکلروزیس بسیار متفاوت هستند و به کدام منطقه بستگی دارد سیستم عصبی تحت تاثیر قرار گرفته است. به عنوان مثال ، اختلالات بینایی ، احساس سوزن سوزن شدن یا سرگیجه ممکن است رخ دهد از آنجا که این بیماری یکی از این موارد است بیماری های خود ایمنی، در اینجا می توان از بترا-اینترفرون برای کاهش تعداد و شدت عود بسیار خوب استفاده کرد.
MS: اینترفرون گاما بسیار مهم است؟
در بیماری ام اس ، سیستم ایمنی بدن به اشتباه با سلولهای خود بدن مبارزه می کند. تصور می شود که اینترفرون گاما نقشی اساسی در ایجاد عود ام اس دارد. از طرف دیگر ، از بتا اینترفرون برای درمان مولتیپل اسکلروزیس استفاده می شود. این ماده باعث ایجاد عود مجدد گاما اینترفرون می شود و واکنش های التهابی موجود در CNS را کاهش می دهد. درمان ام اس با اینترفرون بتا به طور منظم انجام می شود تزریق (چندین بار در هفته). در چندین مطالعه نشان داده شده است که اینترفرون بتا فرکانس و شدت عود را کاهش می دهد.
عوارض جانبی درمان با اینترفرون
شایعترین عارضه جانبی درمان با اینترفرون است آنفولانزامانند علائمی مانند تب, درد مفاصلو خستگی. علاوه بر این ، اینترفرون می تواند عوارض جانبی روانی قابل توجهی از جمله داشته باشد افسردگی، پرخاشگری ، اختلالات خواب ، خستگیو تکانشگری. هم برای آلفا-اینترفرون و هم برای بتا-اینترفرون ، عوارض جانبی توصیف شده بسیار مشابه هستند و دلایل عمده ای برای قطع درمان با اینترفرون است.
