محصولات
ریباویرین به صورت روکش دار به صورت تجاری در دسترس است قرص (کوپگوس) از سال 1990 در بسیاری از کشورها تصویب شده است.
ساختار و خواص
ریباویرین (سی8H12N4O5، Mr = 244.2 گرم در مول) یک آنالوگ نوکلئوزید پورین است. به عنوان یک بلور سفید وجود دارد پودر که به راحتی در آن حل می شود آب. در سلول ها ، این دارو به صورت ریفاویرین تری فسفات تغییر شکل می یابد.
اثرات
ریباویرین (ATC J05AB04) دارای خواص ضد ویروسی در برابر RNA و DNA مختلف است ویروس ها. مکانیسم عمل دقیقاً شناخته نشده است و فرضیه های مختلفی وجود دارد. ریباویرین نیمه عمر طولانی 140 تا 160 ساعت دارد و با تجمع داخل سلولی به آرامی دفع می شود.
موارد مصرف
برای درمان مزمن هپاتیت C به عنوان بخشی از درمان ترکیبی (پگنترفرون آلفا ، اینترفرون-آلفا ، یا عوامل ضد ویروسی ویک مستقیم). مونوتراپی م notثر نیست. ریباویرین همچنین برای درمان برخی دیگر از بیماری های ویروسی استفاده می شود ، اما در بسیاری از کشورها به طور رسمی برای این منظور تأیید نشده است اما در برخی دیگر از کشورها استفاده می شود.
مقدار مصرف
با توجه به اطلاعات تجویز شده. قرص or کپسول صبح و عصر با یک وعده غذایی مصرف می شوند. استفاده از داروها باید با دقت انجام شود زیرا دارای خواص مخرب میوه هستند. مراقب باشید ، به عنوان مثال ، اگر قرص شکسته اند.
موارد منع مصرف
- حساس بودن
- بارداری و شیردهی: احتیاط: ریباویرین تراتوژنیک است!
- بیماری شدید قلبی
- هموگلوبینوپاتی
- نارسایی مزمن کلیه
اقدامات احتیاطی کامل را می توان در برچسب دارو مشاهده کرد.
تداخلات
ریباویرین با CYP450 تعامل ندارد. دارو-دارو فعل و انفعالات با توصیف شده اند آنتی اسیدها، آنالوگهای نوکلئوزیدی ، دیدانوزینو آزاتیوپرین.
عوارض جانبی
شایع ترین پتانسیل عوارض جانبی درمان ترکیبی با اینترفرون شامل خستگی، ضعف، سردرد، سفتی عضله ، درد عضلانی, تهوع، اختلالات روانپزشکی (به عنوان مثال ، اضطراب ، ناتوانی عاطفی ، تحریک پذیری) و اختلالات گوارشی. ریباویرین می تواند باعث همولیتیک شود کم خونی، عوارض جانبی قلب و سایر عوارض جانبی دیگر.
