انسولین

محصولات

انسولین ها در وهله اول بصورت تزریق شفاف به صورت تجاری در دسترس هستند راه حل و تزریق کدورت تعلیق (ویال ، کارتریج مخصوص قلم ، خودکار آماده برای استفاده). در برخی کشورها، استنشاق آماده سازی نیز موجود است. با این حال ، اینها یک استثنا هستند. انسولین ها باید در یخچال و در دمای 2 تا 8 درجه سانتی گراد نگهداری شوند (به قسمت Refrigerated Storage مراجعه کنید). تحت هیچ شرایطی نباید منجمد شوند. بعد از باز شدن ، ممکن است برای مدت زمانی ، معمولاً یک ماه در دمای اتاق نگهداری شوند. آنها نباید در معرض نور خورشید قرار بگیرند و نباید در ماشین نگهداری شوند. انسولین ها در دهه 1920 معرفی شدند. آنها در ابتدا از پانکراس حیوانات استخراج شدند (انسولین خوک, انسولین گاوی) امروزه ، آنها عمدتا با استفاده از روش های بیوتکنولوژی تولید می شوند. نوترکیب انسولین از دهه 1980 در دسترس است. شباهت های زیستی برخی از انسولین ها امروز در دسترس هستند.

ساختار و خواص

انسولین یک پروتئین کوچک است که توسط سلولهای بتا در لوزالمعده انسان تولید می شود. پلی پپتید از دو زنجیره با مجموع 51 تشکیل شده است اسیدهای آمینه. زنجیره A از 21 تشکیل شده است اسیدهای آمینه و زنجیره B از 30 اسید آمینه تشکیل شده است. انسولین دارای دو پل دی سولفید متصل کننده زنجیره ها و یک زنجیره دی سولفید در داخل زنجیره A است. بعلاوه انسولین انسانی، به اصطلاح آنالوگ انسولین نیز در بازار وجود دارد که از نظر ساختاری کمی با هورمون طبیعی متفاوت است. مثلاً فردی اسیدهای آمینه دیگران حذف یا جایگزین می شوند. این امر منجر به تغییر در خصوصیات فارماکوکینتیک می شود.

اثرات

انسولین ها (ATC A10A) دارند خون گلوکزخواص پایین آورنده و ضد دیابت. آنها جذب را ترویج می دهند خون گلوکز درون بافت ها (به عنوان مثال ، عضله ، بافت چربی). این اثرات بر اساس اتصال به گیرنده های انسولین است. آنالوگ انسولین از نظر شروع اثر (10 تا 60 دقیقه) ، مدت زمان عمل (3 تا 36 ساعت) ، حداکثر اثر (اوج) و میزان کاهش قند خون با انسولین انسانی متفاوت است:

  • انسولین های غذایی (انسولین های شاخی ، انسولین های بولوس) سریع هستند شروع عمل و مدت زمان کوتاهی از اقدام. آنها قبل از غذا تجویز می شوند.
  • انسولین های پایه مدت طولانی عمل می کنند و هر روز یک بار تزریق می شوند.

انسولین های مخلوط حاوی ترکیبی ثابت از انسولین های کوتاه و طولانی اثر هستند. آنها معمولاً صبح و عصر تزریق می شوند. انسولین های ایزوفان (= انسولین های NPH) با کمپلکس شده اند پروتامین و نسبت به انسولین معمولی شروع دیرتر و طولانی تری دارند. آنها در گروه انسولین های با تأخیر عمل قرار دارند. آنها همچنین در انسولین های مخلوط گنجانده شده اند.

موارد مصرف

برای درمان نوع 1 دیابت یا دیابت نوع 2.

مقدار مصرف

با توجه به اطلاعات حرفه ای مقدار تزریق به صورت جداگانه تعیین می شود. این به عوامل مختلفی بستگی دارد (به عنوان مثال ، وزن بدن ، فعالیت بدنی ، نوع غذا ، بیماری ها ، فشار). خون گلوکز سطح باید روزانه بررسی شود. به دلیل کافی نبودن دهان دسترسی به زیستیانسولین ها معمولاً به صورت زیر جلدی تجویز می شوند ، به عنوان مثال در ناحیه شکم ، ران یا باسن به بیماران اجازه تزریق وریدی داده نمی شود. محل تزریق و سوزن باید با هر بار تزریق تغییر کند و نباید وجود داشته باشد ماساژ. زمان بندی حکومت به ماده فعال و فرم دوز بستگی دارد. آنها با استفاده می شود قلم های انسولین، پمپ های انسولین و کمتر معمولاً سرنگ های انسولین از ویال ها. انسولین همچنین می تواند استنشاق شود (نگاه کنید به: انسولین قابل استنشاق).

مواد تشکیل دهنده فعال

انسولین انسانی نوترکیب:

آنالوگ انسولین: آنالوگ انسولین کوتاه اثر و سریع اثر (انسولین های غذایی ، انسولین های شاخی ، انسولین های بولوس):

آنالوگ انسولین با اثر طولانی مدت (انسولین های پایه):

انسولین با منشا حیوانی:

انسولین های مخلوط ایزوفان انسولین (به عنوان مثال ، Humalog Mix) انسولین قابل استنشاق (افرزا).

موارد منع مصرف

انسولین ها در افزایش حساسیت منع مصرف دارند ، هیپوگلیسمیو انسولینومجزئیات کامل اقدامات احتیاطی و فعل و انفعالات را می توان در جزوه اطلاعات دارویی یافت. بیشمار داروهای بر قند خون تأثیر بگذارد

عوارض جانبی

شایع ترین پتانسیل عوارض جانبی شامل هیپوگلیسمی و واکنش های محل تزریق مانند قرمزی ، درد، خارش ، تورم ، التهاب و لیپودایستروفی.