امید به زندگی در تشریح آئورت
امید به زندگی در جداسازی آئورت بستگی زیادی به وجود نوع A یا B دارد ، نوع B معمولاً پیش آگهی بهتری دارد. علاوه بر این ، امید به زندگی به طور طبیعی به بیماری های قبلی و بالینی بیمار بستگی دارد شرط در زمان حادثه حاد علاوه بر این ، دیسکسیون پاره شده (نوع A یا B) بدون درمان فوری پزشکی فوری ، از چند دقیقه تا حداکثر ساعتها یا روزها پیش آگهی بسیار ضعیفی دارد.
بدون جراحی ، میزان مرگ و میر دیسکسیون نوع A حدود 1٪ در ساعت افزایش می یابد. از طرف دیگر ، اگر این بیماران از عمل جراحی و روزهای حساس و هفته های پس از آن جان سالم به در برده باشند ، تا زمانی که هیچ عارضه دیرهنگامی اتفاق نیفتد ، هنوز امید به زندگی نسبتاً مناسب سن دارند. با تشریح نوع B ، امید به زندگی کاملاً خوب است ، به جز تشریح های پارگی. حدود 80-90٪ در سال اول با درمان محافظه کارانه زنده می مانند و عوارض آن اغلب با روشهای مداخله ای (کاتترها و استنت ها) قابل درمان است. اگر روند بیماری بدون عارضه باشد ، امید به زندگی معمولاً به شدت کاهش نمی یابد.
پیش بینی
تکنیک های جدید جراحی و پیشرفت در طب اورژانس پیش آگهی تشریح آئورت را به طرز چشمگیری بهبود بخشیده است. با این وجود ، حاد جداسازی آئورت همچنان یک تصویر بالینی خطرناک با مرگ و میر نسبتاً زیاد است. تقریباً 20٪ بیماران پس از تصویر بالینی حاد ، زنده به بیمارستان نمی رسند.
20 تا 25٪ بیشتر قبل از تشخیص در بیمارستان می میرند. بدون درمان ، میزان مرگ و میر یک ساعت در ساعت افزایش می یابد. بنابراین تشخیص به موقع اورژانس برای پیش آگهی بسیار مهم است ، به طوری که می توان قبل از کاهش عرضه به یک عمل ، عملیاتی را شروع کرد. مغز، روده یا اندامها یا عوارض جدی قلبی رخ می دهد.
علاوه بر این ، مهم است که آیا کالبد شکافی در حال حاضر پاره شده است ، که به شدت پیش آگهی را بدتر می کند. از آنجایی که قبلاً از هر 1 بیمار با کالبد شکافی نوع A فقط 2 تا 10 در هفته اول زنده مانده بودند و به سختی در سال اول زنده مانده بودند ، امروز 90٪ بیماران از عمل جراحی زنده مانده و 80٪ ماه بعد زنده می مانند. بدون جراحی ، فقط حدود نیمی از بیماران با دیسکسیون نوع A در ماه اول پس از واقعه حاد زنده می مانند. در مقابل ، 80-90٪ بیماران مبتلا به کالبد شکافی نوع B در سال اول تحت درمان با دارو کاملاً زنده می مانند.
تمام مقالات این مجموعه:
