درمان جراحی
اگر درمان محافظه کارانه مثر نباشد ، التهاب مقاوم در برابر درمان و تاندون دو سر بازویی باید عمل شود. در این حالت به اصطلاح یک عمل آندوسکوپی انجام می شود. برای آندوسکوپی، فقط چندین برش بسیار کوچک باید ایجاد شود ، که از طریق آن آندوسکوپ ها به بازو وارد می شوند.
آندوسکوپ ابزاری است که در حین عمل مورد نیاز است ، از جمله دوربینی که جراح از طریق آن می تواند کار خود را ببیند. این به عنوان اصل قفل کلید شناخته می شود. دو روش مختلف برای التهاب عضله دو سر بازویی در دسترس است: اول ، تنودز ، که در آن بخشی از تاندون واقع در داخل مفصل شانه تا حدی برداشته شده و کنده باقیمانده در یک کانال استخوانی در بالای دهانه گلایدر با استفاده از یک پیچ تثبیت می شود.
عمل تقریباً سی دقیقه ای معمولاً در زیر انجام می شود بیهوشی عمومی. گزینه دیگر این است تنوتومی. به تنوتومی، بخشی از تاندون نیز برداشته می شود ، یعنی بخشی که در لبه گلنوئید بالایی قرار دارد مفصل شانه.
سپس قسمت باقیمانده تاندون می تواند در داخل کانال واقع شده در آن ، حفره دو شاخه قرار گیرد. پس از آن ، در نای ساعد ، تاندون می تواند بهبود یابد و ثبات یابد. تنوتومی شامل خطر لیز خوردن عمیق تاندون در کانال سر خوردن است.
سپس این امر با برجستگی شکم دو سر مشاهده می شود. در بعضی موارد ، عضله گرفتگی عضلات همچنین می توانند به تنهایی فروکش کنند. تحت شرایط خاص ، ممکن است قدرت خم شدن عضله دو عضله حدود 15٪ کاهش یابد ، اما این معمولاً بر شخص مبتلا در زندگی روزمره تأثیر نمی گذارد.
به ویژه مردان جوان و لاغر اغلب تغییر بینایی عضله دوسر را در حین تنوتومی مزاحم می دانند ، به همین دلیل است که تنودز بیشتر در آنها انجام می شود. با این حال ، تنوتومی به طور کلی نتایج بهتری به دست می آورد و مشکلات کمتری ایجاد می کند. علاوه بر این ، به خصوص با tenodesis ، باید از ورزش و فعالیت های سنگین تا حدود سه ماه پس از عمل خودداری شود.
اگر جراح در حین عمل متوجه شود که عمل آندوسکوپی دید کافی را فراهم نمی کند ، می توان آن را تا جراحی باز گسترش داد. غالباً ، التهاب طولانی است تاندون دو سر بازویی تنها مشکل نیست ، بلکه یک تصویر بالینی نیز وجود دارد ، به عنوان مثال ، در منطقه روتاتور کاف. این اعمال معمولاً شامل بیهوشی شبکه عصبی است که در بازو اجرا می شود. این بلوک scalenus نامیده می شود.
یک تا دو روز پس از عمل ، بیمار معمولاً از بیمارستان مرخص می شود. پس از عمل ، بیمار باید به فیزیوتراپی ادامه دهد. این امر مستقیماً در روز عمل انجام می شود و سپس برای مدت چهار تا شش هفته ادامه می یابد. بعد از دو تا سه هفته ، ورزش هایی که هیچ فشار خاصی روی شانه ها وارد نمی کنند ، مانند آهسته دویدن، می تواند دوباره تمرین شود. ورزش هایی که شامل کشیدگی شانه یا آموزش قدرت با استفاده از شانه فقط پس از شش تا دوازده هفته با مشورت جراح باید از سر گرفت.
