استئوسنتز برای شکستگی بازو

استئوسنتز ثابت سازی جراحی قطعات استخوان با استفاده از پیچ ، صفحات فلزی ، سیم ها و ناخن. دو روش از هم متمایز می شوند: فشرده سازی شامل تثبیت قطعات استخوانی با استفاده از پیچ های تاخیر استاتیک یا تسمه کشش دینامیکی است. نیروهای فشاری به قطعات استخوان وارد می شود تا قطعات بتوانند رشد به صورت مطلوب به هم برگردید از طرف دیگر ، روش آتل بندی اجازه می دهد تا خارج از مغز و داخل عضلانی (خارج یا داخل مغز استخوان، به ترتیب) درمان با استفاده از صفحات یا به اصطلاح داخل مغزی ناخن که قطعات استخوان را در موقعیت فیزیولوژیکی خود نگه می دارند. در متن زیر استئوسنتز برای شکستگی بازو خلاصه ای از علائم ، گزینه های درمان ، عوارض و موارد منع مصرف (موارد منع مصرف) ارائه شده است.

موارد مصرف (مناطق کاربرد)

موارد منع مصرف

  • طولانی مدت خون لخته شدن - ممکن است لازم باشد قبل از جراحی مصرف موادی که منجر به لخته شدن خون طولانی مدت می شوند متوقف شود.
  • بیماری شدید سیستمیک که بقا را پس از جراحی بعید می داند.

قبل از جراحی

  • از آنجا که این روش یک عمل جراحی تهاجمی است ، آماده سازی مطلوب بیمار ضروری است. این شامل مصرف سابقه دارویی است. از اهمیت ویژه ای گروه ضد انعقادی (ضد انعقاد خون) مانند استیل سالیسیلیک اسید (ASA) یا کلوپیدوگرل، که به طور قابل توجهی طولانی تر می شود زمان خونریزی. قطع مصرف چنین موادی باید فقط با توصیه های پزشکی انجام شود.
  • جامع تشخیص آزمایشگاهی در آماده سازی برای جراحی انجام می شود. این شامل یک خون تعداد و سایر پارامترهای آزمایشگاهی (پارامترهای انعقادی: به عنوان مثال ارزش سریع or INR (نسبت عادی بین المللی) و زمان ترومبوپلاستین جزئی (PTT ، aPPT) ، کبد آنزیم ها مانند AST (GOT سابق) و ALT (GOT سابق) ، LDH ، پارامترهای التهابی مانند CRP (پروتئین واکنش پذیر C) و موارد دیگر) تعیین می شود.
  • از نظر بی نظیری ، آلرژی های دارویی و آلرژی به مواد جراحی در صورت امکان باید کنار گذاشته شوند.
  • از نظر عفونی ، بسیار مهم تلقی می شود که طول مدت اقامت بیمار در بیمارستان قبل از جراحی در کمترین زمان ممکن باشد ، به طوری که خطر ابتلا به این بیماری را به حداقل می رساند. عفونت های بیمارستانی (عفونت توسط عوامل بیماری زای بیمارستان).

روشهای جراحی

استئوسنتز یک روش جراحی است که جایگزین درمان محافظه کارانه با استفاده از گچ و آتل می شود. این روش تحت عمومی انجام می شود بیهوشی (بیهوشی عمومی) یا منطقه ای بیهوشی موضعی (معمولاً به عنوان شبکه بازویی بیهوشی - شبکه بازویی). بسته به نوع شکستگی از روشهای مختلف استئوسنتز استفاده می شود:

  • نیلینگ داخل حفره ای - قرار دادن فلز ناخن یا میله های داخل مغز استخوان کانال برای رفع شکستگی.
  • سیم کشی ، آبکاری و پیچ - ثابت سازی قطعه با استفاده از سیم (به عنوان مثال ، سیم Kirschner) ، صفحات فلزی و پیچ های فلزی
  • فیکساتور خارجی - پل زدن شکستگی استخوان با یک قاب فلزی خارجی لنگر انداخته یا در استخوان با میله های فلزی در دو طرف محل شکستگی
  • آتل شدن داخل استخوانی استخوان با قرار دادن سیم در کانال مدولار استخوان

بعد از جراحی

پس از جراحی ، بیمار و همچنین ناحیه جراحی از نزدیک کنترل می شود ، در اینجا توجه ویژه ای به ادم (تورم) داده می شود ، کبودی (کبودی) و عفونت. پس از عملیات ، کنترل می شود حکومت ضد درد (درد-باور کردن) مواد بلافاصله صورت می گیرد. علاوه بر این ، خطر ابتلا به ترومبوز باید با دارو کاهش یابد (پیشگیری از ترومبوز) برای جلوگیری از عوارض بعدی مانند ریوی آمبولی. پس از دوره بستری شدن ، اقدامات توانبخشی باید مستقیماً انجام شود. استخوان عمل شده را می توان پس از هشت تا ده هفته زودتر دوباره بارگیری کرد. پیچ ها ، صفحات و میخ های وارد شده را می توان پس از حدود 12 تا 18 ماه جدا کرد. در موارد جداگانه ، فلز ممکن است در بدن باقی بماند.

عوارض احتمالی

  • آسیب به بافت نرم (عضله ، تاندون) یا خونریزی و تورم در بافت نرم (سندرم محفظه: شرایطی که در اثر افزایش فشار بافت منجر به کاهش پرفیوژن بافت هنگام بسته شدن گوشته پوست و بافت نرم می شود ؛ این باعث اختلال در عملکرد عضله عصبی و عضلانی می شود. ، آسیب به بافت و اندام)
  • آسیب به خون عروق با عوارض خونریزی یا متعاقب آن اختلالات گردش خون.
  • آسیب به اعصاب با آسیب دائمی (فلج ، بی حسی ، عدم حساسیت) یا آسیب به فشار (مثلاً به دلیل آتل).
  • آسیب به قسمتهای سالم استخوان (به عنوان مثال ، آسیب به مجاور مفاصل).
  • آبسه های سرنگ
  • با وجود موقعیت مناسب بیمار ، به پوست و بافت های نرم آسیب وارد می شود
  • آسیب به پوست به دلیل ضد عفونی کننده/جریان الکتریکی.
  • واکنشهای آلرژیک به داروها (قرمزی پوست ، خارش ، تورم ، حالت تهوع (حالت تهوع) ، تنگی نفس (تنگی نفس) ، تشنج ، مشکلات قلبی عروقی)
  • هماتوم (کبودی) / خونریزی بعد از عمل.
  • عفونت در ناحیه جراحی (به عنوان مثال استئومیلیت - مغز استخوان التهاب)
  • شکل گیری شبه آرتروز (تشکیل مفصل کاذب ؛ به عدم بهبود شکستگی اشاره دارد).
  • ترومبوآمبولی (شکل گیری a لخته خون که می تواند به ریه ها منتقل شود و مغز) یا مغز استخوان / چربی آمبولی.
  • تاخیر در ترمیم استخوان
  • انتقال سیم ها با اشاره به حذف آنها.
  • ناسازگاری فلز
  • عدم انطباق استخوان (ناهماهنگی محور و چرخش و اختلاف طول).
  • کلوئیدها (جای زخم بیش از حد).
  • سفتی مفصل
  • شکستگی دوم (شکستگی مجدد در صورت ناکافی ترمیم استخوان).
  • اختلالات رشد استخوان در کودکان
  • شکستگی ابزار یا مواد با احتباس در ناحیه جراحی