ید: ارزیابی ایمنی

آخرین بار سازمان امنیت غذایی اروپا (EFSA) ارزیابی شد ویتامین ها و مواد معدنی برای ایمنی در سال 2006 و برای هر ریز مغذی به اصطلاح سطح بالایی از میزان تحمل پذیر (UL) را تعیین کنید ، به شرطی که اطلاعات کافی در دسترس باشد این UL نشان دهنده حداکثر سطح ایمن ریز مغذی است که ایجاد نمی کند عوارض جانبی وقتی یک زندگی روزانه از همه منابع گرفته می شود.

حداکثر میزان ایمن روزانه فوق برای بزرگسالان 18 سال به بالا و زنان باردار و شیرده اعمال می شود. حداکثر میزان ایمن مصرف روزانه در مورد جمعیت با علائم ید کمبود یا به افرادی که تحت درمان ید با ید هستند. در کشورهایی که شیوع دارند کمبود ید، حداکثر مقدار روزانه نباید بیش از 500 میکروگرم باشد تا از بروز آن جلوگیری شود پرکاری تیروئید (بیش فعال غده تیروئید) BfR (م Instituteسسه فدرال ارزیابی ریسک) نیز به دلیل گسترده بودن ، فقط یک روزانه حداکثر 500 میکروگرم ید بی خطر برای آلمان در نظر می گیرد. کمبود ید وضعیت و در نتیجه افزایش حساسیت به ید در جمعیت. طبق معیارهای WHO ، آلمان یکی از این موارد است کمبود ید مناطق. داده های NVS II (National Nutrition Survey II، 2008) در مورد مصرف روزانه ید از همه منابع (معمولی رژیم غذایی و مکمل های غذایی) نشان می دهد که بیش از حد ناخواسته بیش از حداکثر میزان ایمن روزانه بعید است. مصرف چنین مقداری حتی با ترکیبی از یک رژیم غذایی فوق العاده زیاد و یک مصرف اضافی اضافی ید از طریق رژیم غذایی نیز قابل تصور است. مکمل. LOAEL (کمترین میزان اثر سوverse مشاهده شده) - کمترین مقدار از ماده ای که در آن عوارض جانبی فقط مشاهده شده است - 1,700 میکروگرم ید در روز برای بزرگسالان است. LOAEL با مطالعه روی افراد سالم با عملکرد طبیعی تیروئید ایجاد شد. برای افراد مبتلا به بیماری های خود ایمنی یا اختلال عملکرد تیروئید و همچنین کسانی که کمبود ید دارند ، ممکن است LOAEL بسیار کمتر باشد زیرا این جمعیت نسبت به مصرف زیاد ید حساسیت بیشتری دارند. اثرات سوverse مصرف بیش از حد ید ممکن است با شرایط مختلفی بروز کند:

• مسمومیت حاد ید به دلیل بلعیدن مقدار زیادی ید.
• مصرف مقادیر بسیار زیاد ید (تا 15,000 میلی گرم) منجر به عوارض جانبی مانند استفراغ، تشنج ، آنوریا (کاهش تولید ادرار کمتر از 100 میلی لیتر در 24 ساعت) ، تبو اغماء، بعضی از آنها کشنده بودند. چنین سطوح بالایی از ید ، به عنوان مثال ، عمداً یا ناخواسته از طریق تهیه شده است تنتور ید برای ضد عفونی کردن. مصرف ید در این درجه های اندازه از طریق معمول امکان پذیر نیست رژیم غذایی و به درستی رژیم غذایی مکمل.

اختلال در عملکرد تیروئید با مقادیر دائمی کم یا زیاد ید از رژیم غذایی

هم مصرف طولانی مدت خیلی کم زیر 50 میکروگرم ید و هم مصرف زیاد بیش از 500 میکروگرم ید در روز با افزایش خطر اختلال عملکرد تیروئید در ارتباط است. 1,000 میکروگرم ید یا بیشتر در روز معمولاً توسط بزرگسالان سالم و بدون عوارض جانبی قابل تحمل است. با این حال ، این حد بالایی در جمعیت های دارای کمبود ید بسیار کمتر است زیرا حساسیت به مصرف زیاد ید بستگی به تأمین ید گذشته دارد. بنابراین ، مصرف بیش از حد ید بیش از 1,000 میکروگرم در روز می تواند رهبری به تصاویر بالینی مختلف ، بسته به میزان و حساسیت فرد بستگی دارد. شرایط احتمالی شامل این موارد است پرکاری تیروئید (پرکاری تیروئید) ، ایمونوتیرئوپاتی (به اختصار: IHT ؛ مترادف: بیماری گریوس، بیماری گریوز ؛ این یک بیماری خود ایمنی از است غده تیروئید که منجر به پرکاری تیروئید), تیروئیدیت حشیموتو (مترادف: Struma lymphomatosa Hashimoto ، تیروئیدیت لنفوسیتیک و تیروئیدیت Ord ؛ بیماری خودایمنی منجر به تیروئیدیت مزمن) ، انسداد حاد جذب ید در غده تیروئید، و ، در موارد نادر ، واکنش های حساسیت بیش از حد. در افراد سالم ، دوزهای ید ید 2,000 تا 10,000 میکروگرم در روز می تواند باعث پرکاری تیروئید (پرکاری تیروئید) شود. در صورت وجود خودمختاری عملکردی در بافت تیروئید (آدنوم مستقل / گرم گره، که تولید می کند هورمون به طور مستقل / کنترل نشده) ، بیماری گریوس یا کمبود ید ، حتی دوزهای بیش از حد ید 500 میکروگرم در روز می تواند باعث پرکاری تیروئید شود. واکنش های حساسیت نادر پس از مصرف دوزهای بسیار زیاد: حساسیت به ید یا ید حساسیت در موارد نادر پس از استفاده از حاوی ید مشاهده شده است اشعه ایکس ماده حاجب ، حاوی ید ضد عفونی کننده و حاوی ید لوازم آرایشی. چنین عوارض جانبی با مصرف خوراکی مقادیر فیزیولوژیکی ید از طریق مشاهده نشده است رژیم غذایی.