تشخیص
اولین نشانه تشخیص توسط علائم توصیف شده بیمار بیان می شود. بر اساس این علائم ، اولین تشخیص مشکوک را معمولاً می توان انجام داد. علاوه بر این ، اشعه ایکس از قفسه دنده ای و احتمالاً از ستون فقرات گردنی نیز ساخته شده است. روی این اشعه ایکس، یک ساختار استخوانی مسئول علائم ، مانند یک دنده گردن رحم ، می تواند پیدا شود یا حذف شود.
از آنجا که اعصاب بازو نیز می تواند تحت تأثیر قرار گیرد سندرم خروجی سینه، اندازه گیری سرعت هدایت عصبی می تواند آسیب را تأیید یا حذف کند. سرعت هدایت عصبی عمدتا در ناحیه ناحیه اندازه گیری می شود عصب اولنار (عصب اولنار) و عصب مدیان (عصب مرکزی). علاوه بر این ، برخی آزمایش های دستی وجود دارد که می تواند اطلاعات مهمی را برای تشخیص فراهم کند سندرم خروجی توراکس.
علاوه بر این ، می توان از سایر روش های تصویربرداری برای شناسایی انقباضات و دلایل احتمالی استفاده کرد. در چارچوب تشخیص سندرم خروجی سینه، برخی از معاینات آزمایشی وجود دارد که می تواند باعث ایجاد علائم یا بدتر شدن علائم شود. از جمله ، در اینجا از آزمون به اصطلاح Adson استفاده می شود.
بیمار خود را می چرخاند سر در جهت بازوی آسیب دیده تا حرکت او یا درد حد. در همان زمان ، نبض شعاعی بر روی احساس می شود مچ دست. در صورت تنگی پاتولوژیک ، این نبض در طول آزمایش بطور قابل توجهی ضعیف می شود.
آزمایش دیگر ، اصطلاحاً آزمایش Roos است ، که در آن بیمار دستان خود را از یک زاویه بلند می کند ، یعنی دستان خود را بالا می کشد و سعی می کند هر دو مشت را ببندد. این تست می تواند تحریک یا حتی افزایش یابد درد. MRI همچنین نقش مهمی در تشخیص سندرم خروجی قفسه سینه دارد.
در اینجا نیز ، همانطور که در متن اشعه ایکس تشخیص ، تغییرات احتمالی استخوان را می توان نشان داد. علاوه بر این ، MRI می تواند تغییرات بافت نرم را نشان دهد که ممکن است باعث انقباض شود. مخازن و تغییرات عروقی مانند اتساع یا انقباض نیز می تواند نشان داده شود.
سپس از این روش به عنوان MR یاد می شود آنژیوگرافی. در اینجا از ماده حاجب حاوی گادولینوم استفاده شده است. طبیعی" آنژیوگرافی همچنین می تواند برای تجسم تغییرات عروقی در زمینه سندرم خروجی قفسه سینه استفاده شود.
در این حالت ، کاتتر از طریق دسترسی عروقی در کشاله ران در جهت ساب کلاوین قرار داده می شود شریان به منظور تجسم منطقه مورد نظر. در مقابل MR آنژیوگرافی, یداز ماده حاجب حاوی آنژیوگرافی "طبیعی" استفاده می شود. تفاوت دیگر میزان قرار گرفتن در معرض تابش است.
آنژیوگرافی استاندارد با استفاده از اشعه ایکس انجام می شود. از طرف دیگر ، آنژیوگرافی با استفاده از MRI از یک میدان مغناطیسی برای تولید تصاویر استفاده می کند. در حین معاینه با آنژیوگرافی ، بازوی آسیب دیده به "موقعیت تحریک آمیز" منتقل می شود تا باعث تنگی احتمالی عروق.
