دیازوکسید یکی از مهمترین مشتقات بنزوتیادیازین است. این دارو به عنوان یک کاربرد پیدا می کند پتاسیم کانال بازکن برای درمان هیپوگلیسمی و به صورت خوراکی به صورت کپسول. اثرات دیازوکسید شامل مهار انتشار انسولین.
دیازوکسید چیست؟
دیازوکسید نماینده مهمی از گروه به اصطلاح است ضد قند خون. در ادبیات پزشکی انسانی ، این گروه شامل داروهای مختلف یا مواد فعال است که برای درمان یک بیماری کاهش یافته تجویز می شود غلظت of گلوکز در خون (باصطلاح هیپوگلیسمی) از نظر شیمیایی ، دیازوکسید یکی از مشتقات بنزوتیادیاازین است. به همین ترتیب ، دیازوکسید که به دیازوکسیدوم نیز معروف است ، هیچ اثر ادرارآوری ندارد. ماده لیپوفیلیک در داروشناسی و شیمی با فرمول مولکولی C 8 - H 7 - C - I - N 2 - O 2 - S توصیف می شود. این تقریباً منطبق با اخلاقی است توده 230.67 گرم در مول. در دمای اتاق ، دیازوکسید به صورت یک بلور سفید وجود دارد پودر. در آماده سازی ، معمولاً از ماده فعال پزشکی استفاده می شود کپسول که به صورت خوراکی توسط بیمار به طور مستقل مصرف می شود. آماده سازی های حاوی دیازوکسید در اتحادیه اروپا مشمول داروخانه و نسخه های پزشکی است ، بنابراین خرید آنها به تنهایی مجاز نیست.
اثرات دارویی بر بدن و اندام ها
دیازوکسید دارای اثر قند خون بالا است. این بدان معنی است که این ماده منجر به افزایش می شود خون قند، بنابراین اجتناب کنید هیپوگلیسمی. بنابراین ، اثر دیازوکسید را می توان به عنوان یک نمونه از افت قند خون توصیف کرد ، یا خون قند-کاهش ، اثر. طی سالها تحقیق ، ثابت شده است که اثرات قند خون دیازوکسید به دلیل مهار انسولین رهایی. بنابراین می توان از این دارو به عنوان an نیز نام برد انسولین بازدارنده همچنین دیازوکسید در نظر گرفته می شود a پتاسیم کانال بازکن علاوه بر این ، افزایش خون گلوکز به طور کلی تصور می شود که سطوح با سطح انسولین ارتباط دارد. این می تواند به دلیل افزایش در باشد کاتلولامین ها.
استفاده پزشکی و استفاده برای درمان و پیشگیری.
دیازوکسید برای درمان افت قند خون نشان داده شده است. علاوه بر این ، این دارو همچنین در آماده سازی برای درمان بیماری ذخیره سازی گلیکوژن ، مادرزادی استفاده می شود لوسین حساسیت بیش از حد ، بدخیم فشار خونو نارسایی کلیه. دیازوکسید به صورت خوراکی به صورت تجویز می شود کپسول و پس از تجویز قبلی توسط پزشک توسط بیمار به طور مستقل مصرف می شود. در اتحادیه اروپا ، دیازوکسید مشمول مقررات دارویی و دارویی اجباری است ، به این معنی که نسخه پزشک همیشه مورد نیاز است. معروف ترین داروهای حاوی دیازوکسید شامل Proglicem (فروخته شده در آلمان و سوئیس) و Proglycem (فروخته شده در ایالات متحده) است.
خطرات و عوارض جانبی
مصرف دیازوکسید بدون خطرات باقی نمی ماند. احتمال بروز عوارض جانبی به وضعیت فردی بیمار و همچنین داروی خاصی که مصرف می شود بستگی دارد. در صورت وجود موارد منع مصرف ، مصرف دیازوکسید باید کاملاً قطع شود. این در طول است بارداری و شیردهی و همچنین در موارد نارسایی قلبی و بعد از قلب حمله کردن در موارد حساسیت شناخته شده به دیازوکسید ، دارو نیز نباید تجویز شود ، زیرا خطرات غیرقابل کنترل می شوند. عوارض جانبی جانبی دیازوکسید که باید مورد توجه قرار گیرد شامل موارد زیر است پوست واکنش (به عنوان مثال ، بثورات پوستی ، قرقره ، قرمزی یا خارش) ، افزایش خون کلسترول، و توسعه وابستگی. سایر عوارض جانبی نامطلوب که ممکن است پس از مصرف دیازوکسید رخ دهد شامل این موارد است تب، یک احساس ضعف یا ضعف عمومی ، سرگیجه، بی قراری ، اختلالات خواب ، شدید خستگی, سردرد همچنین درد در اندامها علاوه بر این، پانکراتیت و آریتمی قلبی همچنین ممکن است. علاوه بر این ، اختلالات دستگاه گوارش نیز ممکن است رخ دهد. پس از مصرف دیازوکسید ، اینها عمدتا توسط بوجود می آیند اسهال, یبوست, تهوع و استفراغ, از دست دادن اشتهاو درد شکم.
