انعقاد با پارامترهای آزمایشگاهی قابل تشخیص نیست. پارامترهای آزمایشگاهی مرتبه 1 زیر - آزمایش های آزمایشگاهی اجباری - باید تعیین شوند.
- شمارش خون کوچک
- گلوکز ناشتا (قند خون ناشتا)
- پارامترهای التهابی - CRP (پروتئین واکنش پذیر C).
- کبد مولفه های - آلانین آمینوترانسفراز (ALT ، GPT) ، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST ، GOT) ، نمک اسید گلوتامیک دهیدروژناز (GLDH) و گاما-گلوتامیل ترانسفراز (گاما-GT ، GGT) ، آلکالن فسفاتاز ، بیلی روبین.
- پارامترهای کلیوی - اوره, کراتینین, سیستاتین C or ترخیص کالا از گمرک کراتینین، در صورت لزوم
- پارامترهای انعقادی - PTT ، سریع
- کلسترول - کلسترول تام ، LDL کلسترول ، HDL کلسترول
- تری گلیسرید
- دیمرها (محصول نهایی پروتئولیز فیبرین) - اگر ریوی باشد آمبولی مشکوک است (همچنین به بخش "آمبولی ریوی/معاینهی جسمی"نمره ولز برای تعیین احتمال بالینی آمبولی ریوی) ارزش اخباری منفی 99.3٪ ، بنابراین برای غربالگری مناسب است! توجه: در صورت حاد جداسازی آئورت، متوسط دیمرها 5,810 نانوگرم در میلی لیتر بود ، در مقایسه با فقط 370 نانوگرم در میلی لیتر در بیماران با حذف سندرم آئورت. حساسیت (درصد بیماران مریضی که با استفاده از روش بیماری در آنها تشخیص داده می شود ، به عنوان مثال ، یک یافته مثبت اتفاق می افتد) 100، ، ویژگی (احتمال اینکه در واقع افراد سالم که بیماری مورد نظر را ندارند نیز سالم تشخیص داده شوند) در تست) یک تست D-dimer مثبت برای تشخیص سندرم حاد آئورت 96.7٪ با یک ویژگی بود (احتمال اینکه در واقع افراد سالم که بیماری مورد نظر را ندارند نیز در این آزمایش سالم تشخیص داده شوند) 64٪ ؛ ارزش اخباری منفی 99.2 بود
- بسیار حساس قلب تروپونین T (hs-cTnT) یا تروپونین I (hs-cTnI) - برای مشکوک به سکته قلبی (قلب حمله)
