پلی آرتروز: آزمایش و تشخیص

پارامترهای آزمایشگاهی سفارش 1 - تست های آزمایشگاهی اجباری.

  • شمارش خون کوچک
  • پارامترهای التهابی - CRP (پروتئین واکنش پذیر C) یا ESR (میزان رسوب گلبول های قرمز).
  • وضعیت ادرار (آزمایش سریع برای: نیتریت ، پروتئین ، هموگلوبین, اریتروسیت ها, لکوسیتها) شامل رسوب ، در صورت لزوم کشت ادرار (تشخیص پاتوژن و مقاومت سنجی ، یعنی آزمایش مناسب آنتی بیوتیک ها برای حساسیت / مقاومت).
  • پارامترهای کلیوی - اوره, کراتینین.

پارامترهای آزمایشگاهی مرتبه دوم - بسته به نتایج تاریخچه ، معاینهی جسمیو غیره - برای شفاف سازی تشخیص افتراقی.

  • معاینه نقطه گذاری مفصل
  • فاکتور روماتوئید (RF)
  • ANA (ضد هسته ای) آنتی بادی) - در صورت شک به بیماری روماتیسمی.
  • غضروف پروتئین ماتریس الیگومریک (COMP) - نشانگر زیستی برای تخریب غضروف مفصلی.
    • قطعاتی از پروتئین از مفصل آزاد می شود غضروف توسط فرآیندهای التهابی ، آسیب زا یا دژنراتیو. افزایش سطح COMP در سرم در اولیه و پس از سانحه دیده می شود آرتروز.
    • سطح بالای سرم یک نشانگر پیش آگهی برای اوایل است آرتروز از عمدتا بزرگ است مفاصل.
    • پس از آسیب هایی مانند پارگی رباط زانو ، پیش آگهی با سطوح مداوم بالا نسبتاً ضعیف است.
  • تشخیص آرتروز