تعریف
از دست دادن اشتها یا بی اشتهایی به معنای عدم تمایل به غذا خوردن است. اگر این چند روز طول بکشد ، شخص صحبت می کند بی اشتهایی. تقریباً همه افراد احساس کم اشتهایی را می دانند.
اگر این فقط برای مدت کوتاهی ادامه یابد ، اغلب نشانه تنش یا عفونت در بدن است. اما بیماری های جدی همچنین می توانند منجر به از دست دادن اشتها شوند. اشتها تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار دارند.
برخلاف گرسنگی ، این یک سیگنال روانشناختی است و نه جسمی. زیاد هورمون و سایر مواد پیام رسان مسئول در مغز برای ایجاد گرسنگی و اشتها. با دیدن غذای خوشمزه یا بو از آن ، آنها به بدن سیگنال "اشتها" می دهند. در نتیجه ، دهان ما شروع به آب گرفتن می کند. اشتها همچنین می تواند در صورت عدم نیاز جسمی به غذا ، یعنی گرسنگی وجود داشته باشد.
علل
بسیاری از دلایل مختلف می تواند منجر به کاهش اشتها شود. اغلب مشکلات روانی یا استرس ریشه آن است. از دست دادن اشتها اغلب در زمینه افسردگی.
میگرن حملات نیز می تواند منجر به این شود. به خصوص افراد مسن اغلب از دست دادن اشتها رنج می برند. این به این دلیل است که برداشت های حسی ، مانند چشیدن و بوییدن ، با افزایش سن کاهش می یابد و بنابراین میل به غذا خوردن کاهش می یابد.
تنهایی به عنوان یک عامل استرس روانشناختی همچنین می تواند باعث از دست دادن اشتها شود. اگر اطمینان حاصل نکنید که هنوز به اندازه کافی غذا می خورید ، این می تواند خطرناک باشد. علاوه بر این ، دلایل مختلف جسمی همراه با از دست دادن اشتها وجود دارد.
بیماری های دستگاه گوارش دلیل اصلی این امر است. عفونت گوارشی شایع یا مسمویت غذایی اغلب ماشه است. با این حال ، التهاب معده پوشش (ورم معده) یا زخم معده (زخم) دستگاه گوارش می تواند منجر به عدم استفاده شود ، مانند بیماری های التهابی مزمن مانند بیماری کرون or کولیت اولسراتیو.
حتی اگر اعضای دیگر حفره شکم نیز بیمار باشند ، این امر می تواند باعث از بین رفتن اشتها شود. بیماری های کبد, کلیه، التهاب کیسه صفرا یا پانکراس و آپاندیسیت در میان آنها هستند. علاوه بر بیماری های دستگاه گوارش ، بسیاری از بیماری های دیگر نیز می توانند منجر به از دست دادن اشتها شوند.
A آنفولانزامانند عفونت اغلب با از دست دادن اشتها همراه است ، زیرا احساس عمومی خوب به شدت محدود می شود. در شرایطی که ورم لوزه یا التهابات دیگر دهان و گلو ، بیمار معمولاً اشتهایی را احساس نمی کند ، زیرا غذا خوردن با آن همراه است درد. تقریباً هرگونه عفونت در بدن می تواند منجر به از دست دادن اشتها شود ، اما نیازی به آن نیست.
کودکان عمدتا توسط بیماری های دوران کودکی مانند سرخک, اوریون, سرخچه or ابله مرغان. قلب نارسایی و سایر بیماری های قلب نیز می تواند با کاهش اشتها همراه باشد. مجموعه دیگری از دلایل ، اختلالات متابولیکی است که می تواند باعث عدم استفاده شود.
بیماری هایی مانند دیابت ملیتوس ، افت عملکرد هیپوفیز یا غده تیروئید or پرکاری تیروئید از جمله دلایل احتمالی هستند. عدم تحمل غذایی همچنین می تواند دلیل کمبود آن باشد. علاوه بر این ، اشتها همچنین می توانند تحت تأثیر تأثیرات خارجی مانند مواد مخدر یا اعتیاد به الکل یا مصرف منظم دارو.
شیمی درمانی به ویژه اغلب اشتها را کاهش می دهد. در مجموع می توان گفت که هر بیماری خصوصاً اگر دوره مزمن داشته باشد یا همراه با مزمن باشد درد، به دلیل فشار روانی شدید می تواند اشتها را کاهش دهد. اگر کاهش اشتها با کاهش وزن زیاد همراه باشد ، اگر فرد مبتلا نیز دچار این مشکل شده باشد تب و تعریق شبانه ، این می تواند نشانه ای از یک بیماری بدخیم باشد و باید با پزشک مشورت شود.
عدم استفاده همچنین می تواند در طی رخ دهد بارداری. اما در این حالت عمدتا روی برخی غذاها یا غذاهای خاص تأثیر می گذارد. غده تیروئید تولید می کند هورمون که اساساً مسئول تنظیم فرآیندهای متابولیکی در بدن انسان هستند.
آنها بر تأمین انرژی تأثیر می گذارند. اگر غده تیروئید کم کاری تیروئید است ، این مکانیسم تنظیم کننده دیگر به درستی عمل نمی کند و علائم جسمی آن نیز نیست کم کاری تیروئید رخ می دهد ، که خود را عمدتا در ضعف و خستگی نشان می دهد. قلب میزان و خون فشار نیز کاهش می یابد.
از دست دادن اشتها و یخ زدگی نیز از جمله علائم آن است. اگر پیوسته از دست دادن اشتها در ارتباط با هر یک از این علائم رخ دهد ، باید با پزشک مشورت شود و عملکرد غده تیروئید بررسی شود. دلایل کم کاری تیروئید می تواند بیماری های خود ایمنی باشد یا ید کمبود. حاد التهاب غده تیروئید همچنین می تواند از دست دادن اشتها را به عنوان یک علامت احتمالی نشان دهد.
