بورلیا بورگدورفری ، عامل بیماری لایم بورلیوز ، حیوانات وحشی مانند جوندگان ، جوجه تیغی ها و گوزن های قرمز را به عنوان مخزن طبیعی خود در اختیار دارد. مخزن طبیعی به آن دسته از حیواناتی گفته می شود که محل زندگی و تولید مثل عوامل بیماری زا هستند بدون اینکه معمولاً علائم بیماری لایم. اگر کنه ها به حیوانات وحشی آلوده حمله کنند ، بورلیا باکتری می تواند منتقل شود ، در نتیجه کنه خود به عنوان یک ناقل بیماری زا عمل می کند.
اگر یک انسان توسط چنین کنه ای مورد حمله قرار گیرد ، شیوع آن بیماری لایم در حدود 2٪ موارد رخ می دهد. این بدان معنی است که در بیشتر موارد عفونت با بیماری لایم روی کنه رخ می دهد ، بیشتر بین 8 تا 12 ساعت پس از گزش. فقط در موارد بسیار نادر پشه ها و مگس های اسب می توانند عوامل بیماری زای بیماری لایم را انتقال دهند. در اروپا ، کنه چوبی رایج (Ixodes ricinus) ، نوع خاصی از کنه ها ، ناقل اصلی است ، در حالی که در ایالات متحده آمریکا کنه گوزن (Ixodes scapularis) و Ixodes pacificus مهمترین عامل ایجاد کننده این بیماری هستند.
هجوم
آلودگی به کنه های بورلیا بورگدورفری با توجه به منطقه متفاوت است و در نتیجه فراوانی عفونت با توجه به محل متفاوت است. دفعات عفونت به سمت جنوب که به نظر می رسید افزایش می یابد. برای افرادی که در Branden-burg ، Sachen و Bavaria زندگی می کنند ، خطر ابتلا به بیماری لایم منتقله از طریق کنه (Lyme borreliosis) در آلمان بیشتر است.
در مقابل ، خطر ابتلا به بیماری لایم برای ساکنان شهر بسیار کم است ، به ویژه در مناطق حاشیه رودخانه های راین و ماین. این عمدتا به دلیل زیستگاه کنه ها است که در درجه اول در مزارع ، جنگل ها و چمنزارها واقع شده است. بنابراین در معرض خطر ویژه ای قرار دارند.
اگر از مرز 1000 متری عبور کنید ، دیگر عفونت با بیماری لایم امکان پذیر نیست ، زیرا کنه در این ارتفاعات دیگر رخ نمی دهد. در کل یک بیماری لایم مسری نیست. - جنگلبان
- کارگران جنگل
- باغبان
- پیاده روی و همچنین
- ورزشکاران
آیا فرد مبتلا به بیماری لایم مسری است؟
اگر فردی به بیماری لایم آلوده شده باشد ، نمی تواند آن را به افراد دیگر منتقل کند ، یعنی انتقال از فردی به فرد دیگر امکان پذیر نیست. این بدان معنی است که فرد مسری نیست ، حتی انتقال جنسی توسط انستیتوی رابرت کوچ رد می شود. با این حال ، وضعیت مطالعه در اینجا ناکافی است.
بنابراین ، در برخی از ادبیات ، این مسیر انتقال نیز ممکن است در نظر گرفته شود. انتقال از زن باردار به جنین همچنین قابل تصور است ، در این حالت زن باردار برای فرزند متولد نشده خود مسری است. این می تواند منجر به تولد نوزاد مرده یا حتی آسیب رساندن به کودک متولد نشده شود.
بورلیا باکتری از لحاظ نظری نیز می توان در یافت خون محصولات ، که پس از آن می تواند بیماری لایم را در گیرنده تحریک کند. با این حال ، این روش انتقال به سختی ممکن ارزیابی می شود. انتقال از فردی به فرد دیگر عملاً انجام نمی شود.
