فیبریلاسیون دهلیزی: علائم ، علل ، درمان

فیبریلاسیون دهلیزی (VHF) (مترادف: آریتمی مطلق ؛ آریتمی مطلق در فیبریلاسیون دهلیزی ؛ برادی آریتمی مطلق ؛ تاکی آریتمی مطلق ؛ آریتمی مطلق ؛ آریتمی مطلقه در فیبریلاسیون دهلیزی؛ آریتمی مطلق متناوب ؛ آریتمی متناوب آریتمی ؛ فیبریلاسیون دهلیزی متناوب ؛ فیبریلاسیون دهلیزی پاروکسیسم ؛ TAA [تاکی آریتمی مطلق] ؛ تاکی آریتمی مطلقه ؛ تاکی آریتمی ؛ تاکی آریتمی در فیبریلاسیون دهلیزی ؛ Vfli ؛ الیافی ، Vfli ، VfF ؛ ؛ ICD-10 I48. 1-: فیبریلاسیون دهلیزی) گذرا (پاروکسیسم یا متناوب) یا دائمی (پایدار) است آریتمی قلبی با فعالیت بی نظیر دهلیزها. VHF یک است آریتمی قلبی که در گروه اختلالات تحریک قرار دارد. فیبریلاسیون دهلیزی متعلق به آریتمی های فوق بطنی است (آریتمی هایی که از دهلیزها منشا می گیرند) - علاوه بر VHF ، آنها شامل تاکی کاردی فوق بطنی (SVT) و شکاف دهلیزی. فیبریلاسیون دهلیزی شایعترین شکل تاکی آریتمی فوق بطنی (SVT) و شایعترین علت عقده نامنظم باریک است تاکی کاردی (عرض QRS ms 120 میلی ثانیه). در نوار قلب (الکتروکاردیوگرام) ، فیبریلاسیون دهلیزی تاکی کاردی دارای یک مجموعه بطن باریک (عرض QRS ≤ 120 میلی ثانیه) است و بنابراین به عنوان مجتمع باریک شناخته می شود تاکی کاردی. فیبریلاسیون دهلیزی در غیر این صورت یک مجموعه باریک نامنظم را نشان می دهد تاکی کاردی. فیبریلاسیون دهلیزی طبق استاندارد پذیرفته شده بین المللی انجمن قلب آمریکا (AHA) و کالج قلب آمریکا (ACC) به شرح زیر طبقه بندی می شود:

ابتدا فیبریلاسیون دهلیزی را تشخیص داد / کشف کرد (تشخیص اولیه).
فیبریلاسیون دهلیزی پاروکسیسم (مدت زمان 1 هفته یا کمتر) ؛ دستورالعمل فعلی ، بخش های فیبریلاسیون دهلیزی را <7 روز که قلبی به عنوان فیبریلاسیون دهلیزی پاروکسیزمال طبقه بندی می شوند ، طبقه بندی می کند
فیبریلاسیون مداوم دهلیزی (مدت زمان 1 هفته تا 1 سال).
فیبریلاسیون دهلیزی مداوم (طولانی تر از 1 سال) [در این بیماران ، درمان باید برای بازگرداندن ریتم سینوسی تلاش شود].
فیبریلاسیون دهلیزی دائمی ، یعنی فیبریلاسیون دهلیزی "پذیرفته شده" (= برای حفظ ریتم یا کاردیوورژن / ترمیم ریتم طبیعی قلب ناموفق نیست که فیبریلاسیون مداوم دهلیزی درمان شود)

بسته به میزان نبض ، فیبریلاسیون دهلیزی نیز به موارد زیر تقسیم می شود:

Bradyarrhythmia absoluta (نبض زیر 50 ضربان در دقیقه).
آریتمی مطلق Normfrequente (نبض 50 تا 100 ضربان در دقیقه).
تاکی آریتمی مطلق (TAA ؛ نبض بیش از 100 ضربان در دقیقه).

فیبریلاسیون دهلیزی همچنین می تواند به فیبریلاسیون دهلیزی دریچه ای تقسیم شود ، که منشا AF از آن است دریچه میترال، و فیبریلاسیون دهلیزی غیر valvular. تعداد کمی از بیماران مبتلا به AF (تقریباً 10٪) دارای AF ایدیوپاتیک هستند که از آنها به عنوان فیبریلاسیون دهلیزی تنها یاد می شود ، یعنی اینها بیماران بدون ساختار هستند قلب بیماری و عروقی عوامل خطر، و سن بیماران معمولاً کمتر از 65 سال است. نسبت جنسیت: مردان بیشتر از زنان تحت تأثیر قرار می گیرند. در سنین پیری زنان بیشتر از مردان تحت تأثیر قرار می گیرند

اوج فراوانی: این بیماری با افزایش سن بیشتر اتفاق می افتد. شیوع (بروز بیماری) در افراد بالای 1 سال 2-40٪ ، در افراد بالای 5 سال 50٪ و در بیماران بالای 10 سال (در آلمان) تقریبا 60٪ است. بروز (فراوانی موارد جدید) در مردان حدود 80 مورد و در زنان در هر 60 نفر در حدود 100,000 مورد است. دوره و پیش آگهی: فیبریلاسیون دهلیزی تهدید کننده زندگی نیست. تقریباً 70٪ حملات توسط فرد مبتلا مشاهده نمی شود. علائم معمولی هستند خستگی، افت ناگهانی عملکرد ، تپش قلب (تپش قلب) و بیخوابی (اختلالات خواب). با این وجود ، فیبریلاسیون دهلیزی خطرات را در بر دارد. به عنوان مثال ، خطر آپوپلکسی (ضربه) افزایش می یابد (زیر را ببینید). در یک مطالعه ، نرخ تبدیل خود به خودی از فیبریلاسیون دهلیزی به ریتم سینوسی در 48 ساعت حدود 50 بود. به طور متوسط مدت زمان AF 3.9 +/- 5.2 روز بود. درمان بستگی به زمینه دارد شرط و ممکن است شامل دارو درمانی (درمان دارویی) با باشد ضد آریتمی (داروهای برای درمان آریتمی استفاده می شود) یا درمان تهاجمی (به عنوان مثال ، جراحی الکتریکی؛ فرسایش کاتتر). بعلاوه ، ضد انعقاد درمان برای جلوگیری از عوارض ترومبوآمبولیک (آپوپلکسی /ضربه) برای همه بیماران مبتلا به VHF توصیه می شود ، به جز بیماران با خطر کم (سن کمتر از 65 سال یا فیبریلاسیون دهلیزی تنها ؛ به نمره CHA2DS2-VASc زیر مراجعه کنید) یا با موارد منع مصرف (موارد منع مصرف - به نمره HAS-Bled مراجعه کنید). در یک مطالعه ، بیماران مبتلا به AF استیل سالیسیلیک اسید (ASA) به تنهایی از نظر میزان آپوپلکسی (٪ / سال) بسته به نوع AF مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت: AF پاروکسیسم: 2.1٪ در سال. AF مداوم: 3.0٪ در سال؛ AF دائمی: 4.2٪ در سال. بیماران مبتلا به AF تحت بالینی ("بدون علائم بالینی") همچنین خطر آپوپلکسی را افزایش می دهند. به عنوان مثال ، یک مطالعه نشان داد که بیمارانی که در سه ماه اول مطالعه تحت بالینی داشتند ، در نتیجه خطر آپوپلکسی 2.5 برابر بیشتر از بیماران بدون دوره های مربوط به AF داشتند (میزان بروز: 4.2 در مقابل 1.7). مهم است که در این زمینه توجه داشته باشید که قسمت های VHF در زمان از آپوپلکسی بسیار دور بودند که درگیری علتی VHF تحت بالینی در توسعه آپوپلکسی قابل تصور نیست. زنان دو برابر مردان تحت تأثیر آپوپلکسی قرار می گیرند (نسبت نرخ 1.99 ؛ فاصله اطمینان 95 درصد: 1.46/2.71 تا XNUMX/XNUMX). در یک متاآنالیز ، میزان سالانه آپوپلکسی و سیستمیک آمبولی برای AF paroxysmal 1.50٪ و برای AF nonparoxysmal 2.17٪ محاسبه شد. نسبت خطر تعدیل نشده (RR) برای ترومبوآمبولی در AF غیرپاروکسیسم در مقابل AF پاروکسیسم 1.355 بود. در بیمارانی که ضد انعقاد خوراکی دریافت نمی کنند ، نسبت خطر به ویژه در هزینه AF غیرپاروکسیزمال (فاکتور 1.689) مشخص شد. فیبریلاسیون دهلیزی منجر به افزایش 1.7 برابر در مرگ و میر (تعداد مرگ و میرها در یک دوره مشخص ، نسبت به تعداد جمعیت مورد نظر) می شود. مرگ و میر مرتبط با AF در زنان بیشتر است. دوره شدید نیز در زنان بیشتر از بیماران مرد است (متوسط موسسه ملی سلامتی ضربه مقیاس (NIHSS) نمره 9 در مقابل 6 ، p <0.001). بیماری های همزمان (بیماری های همزمان): سلامت زنان مطالعه ارتباط بین AF و سرطان محتمل است برای سن ، تحصیلات ، قد ، BMI تنظیم شده است استعمال دخانیات وضعیت ، فعالیت بدنی ، بیماریهای همزمان و ثانویه ، و شرکت در معاینات غربالگری ، خطر ابتلا به سرطان برای زنان مبتلا به AF 48٪ بیشتر از زنان بدون آریتمی بود. اندکی پس از تشخیص VHF این خطر بیشترین بود ، اما بیش از سال اول ادامه داشت. علاوه بر این ، 37٪ از بیماران مبتلا به AF داشتند قلب شکست.