گره های لنفاوی در کشاله ران
به عنوان یک مجرا ، کشاله ران نه تنها شریانی و وریدی دارد عروق از پاها ، بلکه لنف رگهایی که مایعات اضافی را از اندام تحتانی تخلیه می کنند. اینها لنف عروق تعداد زیادی از لنف گره هایی در کشاله ران ، که به عنوان مراکز کنترل عمل می کنند. از آنجا که در منطقه بسیار بزرگ هستند ، اغلب می توان آنها را لمس کرد. این دلیل همیشه وجود ندارد ، اما در بیشتر موارد در صورت عفونت ، مانند التهاب اندام های لگن ، می توان گره ها را لمس کرد.
سپس یک واکنش ایمنی در برابر عوامل بیماری زا در آنها رخ می دهد ، به همین دلیل سلولهای ایمنی بیشتری مهاجرت می کنند و در نتیجه باعث افزایش اندازه می شوند. با این حال ، باید در نظر داشت که تومورها نیز استعمار می کنند گره های لنفاوی وقتی گسترش می یابند و همچنین باعث افزایش اندازه می شوند. بیشتر بخوانید در مورد: تورم غدد لنفاوی در کشاله ران
کشیدن کشاله ران
رباط مغبنی فشار ناشی از حرکت سریع جانبی است پا. جمع كننده ها از ران تحت تأثیر قرار می گیرند این ماهیچه ها هستند که در قسمت داخلی عضله قرار دارند ران و بکشید پا به سمت آن
در بیشتر موارد، رباط مغبنی فشار به عنوان یک آسیب ورزشی رخ می دهد و عمدتا بر روی فوتبالیست ها ، مانع کاران ، شناگران و بازیکنان هاکی روی یخ تأثیر می گذارد. اما همچنین یک سو mal حالت مادرزادی مفصل ران یا یک نادرست در حال اجرا این روش می تواند منجر به کشش رباط مغبنی شود. رباط مغبنی کشیده شده را می توان به سه درجه شدت تقسیم کرد.
در فشار كافی درجه یك ، الیاف آن جمع كننده ها بیش از حد کشیده می شوند ، حداکثر 5 درصد از الیاف پاره می شوند. فرد مبتلا احساس خفیف می کند درد در ناحیه کشاله ران ، اما ورزش سبک هنوز امکان پذیر است. در مورد کشیدگی رباط مغبنی درجه دو ، بیش از 5٪ فیبرهای عضلانی پاره شده و بیمار احساس می کند درد هنگامی که فشار به جمع كننده ها.
علاوه بر این، درد حتی در زیر بارهای سبک مانند در حال اجرا یا حتی راه رفتن درجه سوم کشیدگی رباط مغبنی با پارگی های مشخص فیبرهای عضلانی مشخص می شود که همراه با کبودی ، تورم و درد شدید است. درد یک رباط مغبنی کشیده شده در قسمت داخلی ران ، جایی که آداکتورها در آن قرار دارد ، رخ می دهد.
درد وقتی افزایش می یابد پا به بیرون گسترش می یابد بسته به شدت آن ، درد در بارهای زیاد یا قبلاً در بارهای کم مانند راه رفتن رخ می دهد. در هر صورت ، تشخیص شامل یک اشعه ایکس معاینه لگن برای رد احتمال بدخیمی لگن یا ساییدگی مفصل.
در صورت کشیدن رباط مغبنی باید بلافاصله تمرین را متوقف کرد. به منظور تسکین درد و جلوگیری از خونریزی احتمالی ، مفید است که ناحیه کشاله ران را خنک کنید. بالا بردن پاها نیز برای این کار مفید است.
در دوره بعدی درمان ، عملیات حرارتی ، درمان جریان تحریک ، زهکشی لنفاوی و فیزیوتراپی اغلب مفید هستند. گرفتن منیزیم همچنین می تواند روند بهبودی را پشتیبانی کند. در این مدت باید از ورزش خودداری شود.
بسته به شدت بیماری ، طول دوره بیماری متفاوت است و می تواند از چند روز تا حدود ده هفته طول بکشد. به منظور جلوگیری از تجدید کشیدگی رباط مغبنی ، به طور منظم کشش تمرینات ران عضلات و گرم شدن کامل قبل از تمرین باید دنبال شود.
