درمان | کیست بیکر در زانو

درمان

از آنجایی که کیست ثانویه بیکر همیشه با یک روند التهابی در قسمت داخلی مفصل همراه است ، باید بیماری قبلی یا دلیل التهاب درمان شود ، در غیر این صورت کیست جدیدی ایجاد می شود. در بیشتر موارد ، در طول درمان این بیماری ، بازگشت خود به خودی کیست اتفاق می افتد مفصل زانو. کیست بیکر در زانو می تواند محافظه کارانه (بدون جراحی) یا با جراحی درمان شود.

در بیشتر موارد ، عمل جراحی با تلاش محافظه کارانه انجام می شود. همانطور که قبلاً ذکر شد ، تلاش می شود علت ایجاد شود تا کیست عقب برود. از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی به عنوان دارو استفاده می شود.

این شامل ایبوپروفن or دیکلوفناک، که دارای اثرات ضد التهابی و ضد درد هستند. خواه کورتیزون درمانی که به طور موقت روند التهابی را متوقف می کند اما عوارض جانبی نیز دارد ، تصمیمی است که باید توسط پزشک معالج اتخاذ شود. در این مورد ، کورتیزون به طور مستقیم به داخل تزریق می شود مفصل زانو به منظور عمل موضعی در برابر التهاب.

همچنین ممکن است پنچر شدن کیست بیکر در زانو. با این حال ، این روش کمتر منطقی است ، زیرا احتمال بازگشت کیست بسیار زیاد است. اگر کیست پس از حدود 6 ماه هنوز عقب نماند ، تورم مجاری عروقی یا عصبی به دام افتاده باشد یا محدودیت حرکتی بیش از حد وجود داشته باشد ، کیست کامل را نیز می توان با جراحی خارج کرد.

این عمل با جراحی باز انجام می شود ، به این وسیله کیست از آن جدا می شود کپسول مفصلی و برداشته شد علاوه بر این ، آسیب زانو ، در صورت وجود ، باید درمان شود. اگر منیسک آسیب دیده است ، به عنوان مثال ، آرتروسکوپی (مشترک آندوسکوپی) می تواند اجرا شود. در این حالت در حدود 60٪ موارد کیست خود به خود عقب می رود.

تشخیص

معمولاً تشخیص کیست بیکر در زانو فرصتی است که توسط جراح ارتوپدی در هنگام معاینه زانو به دلایل دیگر یا توسط متخصص داخلی که تورم در زانو را بررسی می کند ، پیدا می شود. توخالی زانو برای ترومبوز. بعد از یک تاریخچه پزشکی، که تاریخچه پزشکی و سایر مشکلات قبلی زانو را نشان می دهد ، الف معاینهی جسمی دنبال می کند کیست بیکر در حالت عادی احساس می شود توخالی زانو به عنوان یک ساختار برجسته و گرد.

از آنجایی که کیست بیکر در زانو معمولاً یک بیماری قارچی دارد مفصل زانو، مفصل زانو باید از نظر آسیب بررسی شود. این می تواند توسط آرتروگرافی انجام شود (اشعه ایکس پس از تجویز قبلی ماده حاجب در مفصل). علاوه بر این ، با استفاده از سایر روش های تصویربرداری مانند MRI زانو یا CT ، می توان مفصل و بافت نرم اطراف آن را مشاهده کرد.

در این حالت آسیب به زانو و همچنین اندازه کیست بیکر در زانو و ارتباط آن با مفصل زانو یا عروق و اعصاب قابل ارزیابی است. علاوه بر این ، سونوگرافی معاینه می تواند ترومبوز و تومور را از بین ببرد. علت کیست بیکر فقط با بررسی همه تشخیص های ممکن با هم قابل اطمینان است. در بسیاری از موارد ، ام آر آی مفصل زانو از آنجا که کیست بیکر و آسیب در زانو ارزشمندترین روش معاینه است (به عنوان مثال مینیسک پاره، آسیب دیده غضروف، پاره شده رباط صلیبی) به صورت موازی دیده می شود.