کورتیزون هورمونی است که توسط بدن تولید می شود و یکی از شناخته شده ترین داروها است. با موفقیت برای انواع مختلفی از بیماری ها استفاده می شود ، و در عین حال بسیاری از افراد از خطرات احتمالی و عوارض جانبی می ترسند. اما امروز به وضوح وجود دارد درمان رهنمودها و ایده های دقیق در مورد زمان و چگونگی کورتیزون می تواند به عنوان دارو استفاده شود
کورتیزون و کورتیزول
کورتیزون (کورتیزون) بر اساس است کورتیزول، یک هورمون حیاتی است که از قشر غده فوق کلیه تشکیل می شود کلسترول، در میان مواد دیگر ، و متعلق به گلوكوكورتيكوئيدها. در سال 1936 ، سه گروه مستقل از محققان موفق به جداسازی ماده ای از ماده شدند غده فوق کلیوی که بعداً کورتیزون نامگذاری شد.
ده سال بعد ، این ماده همچنین می تواند به صورت مصنوعی در آزمایشگاه تولید شود. اولین موفق درمان درمان یک زن جوان آمریکایی با روماتوئید شدید بود آرتروز در سال 1948 - بیمار دوباره قادر به راه رفتن بود درد چند روز بعد.
کورتیکوییدهایی که امروزه استفاده می شوند از نظر شیمیایی با کورتیزون "طبیعی" مرتبط هستند. آنچه در واقع برای متابولیسم مهم است ، است کورتیزول (همچنین به عنوان هیدروکورتیزون شناخته می شود) یا ، در درمان، آن استیک اسید استر کورتیزون استات؛ در اصل ، کورتیزون نوعی از است کورتیزول با اکسیداسیون غیرفعال می شود. با این وجود ، اصطلاح "کورتیزون" به طور عامیانه برای همه پذیرفته شده است داروهای با اثر کورتیزول.
مکانیسم تنظیم کننده گلوکوکورتیکوئیدها.
در حالت استراحت ، بدن روزانه 8 تا 25 میلی گرم کورتیزول تولید می کند و در شرایط استرس زا تا 300 میلی گرم کورتیزول تولید می کند. از آنجا که هورمون باید همیشه در دسترس بدن باشد ، وقوع آن توسط یک مکانیسم نظارتی پیچیده کنترل می شود.
در این مکانیزم ، بیشترین مقدار کورتیزول در چندین جهش تا صبح بین ساعت 6 تا 8 صبح تولید می شود ، پس از آن تولید هورمون دوباره کاهش می یابد تا اینکه حداقل در نیمه شب به حداقل برسد.
آگاهی دقیق از این مدار نظارتی ، احتمالاً حتی به صورت جداگانه برای هر بیمار ، یکی از نیازهای اساسی برای درمان موفقیت آمیز کورتیزون است.
گلوکوکورتیکوئیدها در متابولیسم
گلوکوکورتیکوئیدها در بسیاری از فرآیندهای متابولیک نقش مهمی دارند. در صورت لزوم ، آنها ذخایر انرژی ذخیره شده در بدن را برای مثال با افزایش بسیج می کنند خون گلوکز سطح و افزایش آزاد سازی چربی از طریق فرآیندهای مختلف - و بنابراین اغلب به آنها اشاره می شود فشار هورمون.
علاوه بر این، گلوكوكورتيكوئيدها عملکرد مهمی در التهاب: آنها می توانند واکنشهای التهابی را در سطوح مختلف مهار کنند (اثر ضد فلوژیستیک) - خاصیت اصلی که کورتیزول به طور دارویی برای آن استفاده می شود.
به عنوان یک عارضه جانبی ، عضله و استخوان توده کاهش می یابد علاوه بر این ، گلوکوکورتیکوئیدها نیز تأثیر می گذارند آب-الکترولیت تعادل - اثری که معمولاً با کورتیزول به عنوان دارو نامطلوب است و بنابراین به عنوان یک اثر جانبی در داروهای مصنوعی سرکوب می شود.
