کدام پزشک نورالژی پودندال را درمان می کند؟
اگر پودندال باشد نورالژی مشکوک است ، ابتدا باید همیشه با یک پزشک عمومی مشورت شود ، زیرا او می تواند تشخیص های افتراقی ساده تر مانند بواسیر. در بیشتر موارد ، مراجعه به پروکتولوژیست انجام می شود ، وی می تواند معاینه دقیق تری انجام دهد و به طور کلی این را درمان کند نورالژی. روشهای تشخیصی که در بالا توضیح داده شد ، مانند روشهای تصویربرداری و سایر روشها ، معمولاً توسط متخصص پروکتولوژیک آغاز می شوند. غیر معمول نیست که از نظر یک متخصص مغز و اعصاب برای درمان این بیماری استفاده شود ، زیرا آنها در درمان نورالژی. بنابراین ، تشخیص و درمان نورالژی پودندال نیاز به درگیری میان رشته ای رشته های مختلف دارد.
با کدام علائم می توان نورالژی پودندال را تشخیص داد؟
درمان دارویی از نورالژی پودندال، مثل خیلی ها درد عصب، پیچیده است زیرا به معمولی پاسخ نمی دهد داروهای ضد درد مانند ایبوپروفن یا ASA به همین دلیل از داروهایی استفاده می شود که به طور معمول به عنوان داروهای ضد افسردگی یا ضد صرع استفاده می شود. ضد افسردگی که بیشتر در این زمینه استفاده می شود آمیتریپتیلین است.
داروهای ضد صرع یا ضد تشنج که استفاده می شود ترکیبی از مواد فعال از این دو گروه ماده امکان پذیر است و اغلب تأثیر خوبی از خود نشان می دهد. با این حال ، به ندرت می توان به آزادی کامل از علائم دست یافت. بنابراین ، علاوه بر دارو درمانی ، درمان با مداخله جراحی نیز ایجاد شده است.
این موارد همیشه با هدف فشرده سازی عصب و نشان دادن میزان پاسخ بیش از 70٪ انجام می شود. با این حال ، در بیشتر موارد ، تأثیر مداخلات فقط در ماه های بعدی مشخص می شود. نفوذ کانولار یکی دیگر از گزینه های درمانی است.
در این روش ، مخلوطی از کورتیزون و بلند مدت بی حس کننده های موضعی به محل فشرده سازی عصب پودندال تزریق می شود. در حالی که این درمان تقریباً در همه بیماران تا آزادی کامل از آنها تأثیر خوبی دارد درد، این اثر فقط به چند هفته محدود می شود. بنابراین ، دارو درمانی یا رفع فشار عصبی از طریق جراحی هنوز گزینه های اصلی در درمان طولانی مدت هستند نورالژی پودندال.
- کاربامازپین ،
- گاباپنتین ،
- لاموتریژین
- Pregabalin
همانطور که در بالا توضیح داده شد ، جراحی یک گزینه درمانی احتمالی برای نورالژی پودندال است. هدف از این کار ، فشرده سازی عصب است ، یعنی از بین بردن ساختارهایی که عصب را در مسیر خود فشار می دهد. دسترسی جراحی معمولاً از طریق عضلات پشت (عضلات گلوتئال) انجام می شود.
عصب اغلب به لگن کوچک منتقل می شود و اختلالات ساختار رباط که می تواند باعث به دام افتادن عصب شود برطرف می شود. به عنوان درد اغلب پس از ترشح عصب پودندال افزایش می یابد ، معمولاً با آن بی حس می شود بی حس کننده های موضعی در پایان عملیات. در بیشتر موارد ، درداثر اطمینان حاصل از عمل فقط پس از چند هفته تا چند ماه آشکار می شود.
داروهای هومیوپاتی بی شماری وجود دارد که نوید بهبود یا درمان درد در نورالژی پودندال را می دهد. اینکه کدام دارو استفاده می شود بستگی زیادی به علت آن دارد درد عصب. به عنوان مثال ، اگر درد ناشی از آسیب یا ضربه باشد ، استفاده از Arnica توصیه می شود با این حال ، هنگام تصمیم گیری در مورد درمان مناسب ، کیفیت درد نیز مورد توجه قرار می گیرد. اگر درد به صورت فشار آور ، ضربان دار توصیف شود ، بلادونا اغلب تجویز می شود ، در حالی که برایونیا برای درد خنجری استفاده می شود.
