تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) از جمجمه (مترادف: MRI جمجمه ؛ cMRI ؛ مغز MRI) - یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی یا NMR (تصویربرداری تشدید مغناطیسی هسته ای) جمجمه - به یک روش معاینه رادیولوژیک اشاره دارد که در آن از یک میدان مغناطیسی برای بررسی مغز ، بلکه همچنین قسمت های استخوانی استفاده می شود ، عروق، بطن های مغزی با مایع مغزی نخاعی (بطن های مغزی با مایع مغزی نخاعی) و بافت های نرم باقی مانده در داخل جمجمه. MRI اکنون به طور معمول برای بسیاری از موارد مختلف استفاده می شود ، زیرا این یک روش تشخیصی بسیار آموزنده است.
موارد مصرف (مناطق کاربرد)
- خونریزی مغزی
- تومورهای مغز
- سکته مغزی
- مننژیت (مننژیت)
- انسفالیت (التهاب مغز) یا سایر تغییرات التهابی در ناحیه مغز و جمجمه صورت.
- ترومای مغزی مغزی (TBI)
- تغییر در خون عروق مانند تصلب شرایین (آترواسکلروز، تصلب شرایین) ، آنژیومهای عروقی آنژیوم ، آنوریسم تشکیل).
- نمایش مدار (سوراخ چشم) ، نمایش گوش داخلی با نمایش استخوان شنوایی ، نمایش کانال های شنوایی داخلی.
- آسیب های چشم یا گوش
- آسیب های عصب جمجمه
- ناهنجاری در ناحیه جمجمه
- تشخیص بیماری های تومور ، کیستیک و التهابی دندان ، دهان و فک و صورت.
- درد مفاصل، سر و صدا و محدودیت های حرکتی در اختلال عملکرد جمجمه و فکی (CMD)
موارد منع مصرف
موارد منع مصرف معمول در مورد MRI جمجمه مانند هر آزمایش MRI اعمال می شود:
- ضربان سازهای قلب (به استثنای موارد).
- مصنوعی مکانیکی قلب دریچه ها (به استثنا).
- ICD (دفیبریلاتور کاشته شده)
- جسم خارجی فلزی در محل خطرناک (به عنوان مثال ، در مجاورت عروق یا کره چشم)
- دیگر ایمپلنت مانند: کاشت حلزون / چشمی ، پمپ های تزریق کاشته شده ، کلیپ های عروقی ، کاتترهای Swan-Ganz ، سیم های اپی کاردیال ، محرک های عصبی و غیره
کنتراست حکومت در موارد نارسایی شدید کلیه (اختلال کلیوی) و موجود باید از آنها اجتناب شود بارداری.
روش
تصویربرداری رزونانس مغناطیسی یکی از روشهای تصویربرداری غیرتهاجمی است ، بدین معنی که به بدن نفوذ نمی کند. با استفاده از میدان مغناطیسی ، پروتون ها (به طور عمده هیدروژن) برای تولید تشدید مغناطیسی هسته ای در بدن هیجان زده می شوند. این تغییری در جهت گیری ذره به دلیل وجود میدان مغناطیسی است. این به عنوان سیگنال توسط سیم پیچ های قرار گرفته در اطراف بدن در حین معاینه گرفته می شود و برای رایانه ارسال می شود ، که از بسیاری از اندازه گیری هایی که هنگام معاینه انجام می شود ، تصویر دقیق منطقه بدن را محاسبه می کند. در این تصاویر ، تفاوت در سایه های خاکستری ناشی از توزیع of هیدروژن یونها در MRI ، می توان بین تکنیک های مختلف تصویربرداری ، مانند توالی های T1 و T2 وزن ، تفاوت قائل شد. MRI تجسم بسیار خوبی از ساختارهای بافت نرم را فراهم می کند. آ ماده کنتراست می تواند برای تمایز بهتر انواع بافتها نیز تجویز شود. بنابراین ، رادیولوژیست می تواند از طریق این معاینه حتی اطلاعات دقیق تری در مورد هرگونه فرآیند بیماری که ممکن است وجود داشته باشد ، بدست آورد. معاینه معمولاً حدود نیم ساعت طول می کشد و با دراز کشیدن بیمار انجام می شود. در طول معاینه ، بیمار در یک اتاق بسته است که یک میدان مغناطیسی قوی در آن وجود دارد. از آنجا که دستگاه MRI نسبتاً بلند است ، هدفون برای بیمار نصب شده است. كلاستروفوبیا (ترس از فضا) می تواند بوجود آید ، خصوصاً در معاینات سر، از آنجا که سر سپس در یک سیم پیچ قرار دارد. تصویربرداری تشدید مغناطیسی جمجمه ، از جمله مغز و تأمین کننده مغز عروق، و همچنین چشم و گوش ، یک روش تشخیصی بسیار دقیق است که امروزه برای بسیاری از بیماری ها و شکایات استفاده می شود.
عوارض احتمالی
اجسام فلزی فرومغناطیسی (از جمله آرایش فلزی یا خال کوبی) می توانند رهبری به تولید گرمای محلی و احتمالاً احساساتی مانند پارستزی (سوزن سوزن شدن) ایجاد می کند.
یافته های اتفاقی در معاینات MRI مغز
- در یک مطالعه کوهورت مبتنی بر جمعیت آینده نگر در هلند ، یافته های تصادفی در 9.5 of از بیماران در طی معاینات MRI از مغز. متداول ترین آنها بود مننژیوم (تومورهای مننژ ؛ معمولاً خوش خیم) و آنوریسم مغزی (اتساع شریانی). کیست های حلزونی (حفره های خوش خیم مادرزادی در مغز) و تغییرات غده هیپوفیز.
