از دست دادن شنوایی، اختلال شنوایی یا کم شنوایی به علامتی گفته می شود که در آن عملکرد طبیعی شنوایی مختل می شود. در این زمینه، از دست دادن شنوایی می تواند در نتیجه آسیب دیدگی شنوایی و اندام های شنوایی و همچنین یک علامت معمولی از پیری در افراد مسن رخ دهد. با این حال ، به دلیل سر و صدا و تصادف ، بیشتر و بیشتر افراد جوان از این رنج می برند از دست دادن شنوایی.
کم شنوایی چیست؟
درمان کاهش شنوایی به علت دقیق آن بستگی دارد و می تواند با دارو یا با کمک جراحی انجام شود. پزشکی بین دو نوع کاهش شنوایی تمایز قائل می شود: شروع ناگهانی و مزمن که به تدریج ایجاد می شود. افراد مسن خیلی بیشتر از افراد جوان تحت تأثیر کاهش شنوایی قرار می گیرند - سپس به این حالت کاهش شنوایی در سنین پیری نیز گفته می شود. در این بین ، هر پانزدهم نفر در آلمان کم شنوا است. بین سه نوع کاهش شنوایی تمایز قائل می شود: کم شنوایی خفیف ، که با کم شنوایی حدود 15 تا 20 دسی بل همراه است. افراد مبتلا دیگر صداهای کوچک پس زمینه مانند تیک تاک ساعت را درک نمی کنند. از طرف دیگر ، در صورت کاهش شنوایی متوسط ، دیگر صداهای محیط مانند آواز پرندگان شناخته نمی شوند. در این حالت ، کم شنوایی در حال حاضر بین 40 تا 41 دسی بل است. در کاهش شنوایی شدید ، که با کاهش شنوایی بین 60 تا 61 دسی بل همراه است ، فرد مبتلا به سختی می تواند مکالمات را دنبال کند. در حال حاضر به کلیه کاهش شنوایی بالاتر از این سطح ناشنوایی گفته می شود.
علل
کاهش شنوایی عمدتا بر افرادی که در یک محیط پر سر و صدا کار می کنند تأثیر می گذارد. اگر این بیش از 80 دسی بل باشد ، فرد با صدای بلند صحبت می کند. کاهش شنوایی حاد، که در بیشتر موارد به خودی خود ناپدید می شود ، همچنین می تواند ناشی از تمیز کردن نامناسب گوش باشد. به عنوان یک قاعده کلی ، پنبه را نباید خیلی عمیق در گوش فرو برد - باید مراقبت ویژه از کودکان و نوزادان کوچک انجام شود. اگر گوش ها به ندرت تمیز شوند ، جمع می شوند موم گوش همچنین می توانید رهبری به کم شنوایی برخی از اشکال کم شنوایی حتی مادرزادی است یا از والدین به ارث می رسد. اگر یک زن باردار با یک قرارداد روبرو شود بیماری عفونی مانند توکسوپلاسموز or سرخچه، نوزاد تازه متولد شده در بدترین حالت می تواند با کم شنوایی متولد شود. سایر بیماری ها نیز می توانند علائم کم شنوایی را تحریک کنند. این شامل التهاب از گوش میانی و صدمات به گوشه گوشه همچنین التهاب از کانال شنوایی. در چارچوب مرض سل, اوریون or سرخک، کاهش شنوایی ناگهانی نیز می تواند یک علامت همزمان باشد.
بیماری هایی با این علامت
- از دست دادن شنوایی
- صدمه و تکان مغز که منجر به بیهوشی میشود
- نوروم آکوستیک
- افیون تمپان
- ضربه بنگ
- اوتوسکلروز
- خونریزی مغزی
- اگزوستوز کانال شنوایی
- مریضی منیر
- کاهش شنوایی مربوط به سن
- انسفالیت
- صدمات غشای تمپان
عوارض
روند کاهش شنوایی عمدتا به علت آن و اینکه آیا یک شنوایی رسانا یا حسی-عصبی است بستگی دارد. شکل دوم ، کاهش شنوایی حسی-عصبی ، معمولاً از نظر بهبود عملکرد شنوایی و پردازش سیگنال های صوتی که به طور صحیح توسط عصب شنوایی به عصب گزارش شده اند ، قابل درمان نیست. مغز مناطقی که آنها را پردازش می کند. عوارض احتمالی کاهش شنوایی درمان نشده عمدتاً ایجاد شکایات جسمی (بدنی) و آغاز انزوای اجتماعی به دلیل دشواری ارتباط مستقیم است. شکایت های جسمی احتمالی ، مانند سردرد، ماهیچه دردو فشار خون بالا، و همچنین افزایش یافته است فشار علائم ، ناشی از افزایش مداوم تنش و غلظت برای جبران کم شنوایی هنگام مکالمه مستقیم با افراد دیگر. در حوزه های روانشناختی و اجتماعی ، عوارض قابل توجهی می تواند در نتیجه کاهش شنوایی درمان نشده ایجاد شود. عزت نفس رنج می برد و مبتلایان غالباً طرد شدن را تجربه می کنند زیرا بسیاری از افراد نمی دانند چگونه با افرادی که مشکل شنوایی دارند ارتباط برقرار کرده و تعامل کنند. عوارض فوق همچنین می تواند با کاهش شنوایی تحت درمان ایجاد شود. علاوه بر بهبود فنی-جسمی شنوایی ، بخش بزرگی از درمان همچنین باید به عوارض احتمالی در حوزه های روانشناختی و اجتماعی بپردازد. با آموزش هدفمند ذهنی با تمرینات عملی می توان خطرات موجود در حوزه های روانشناختی و اجتماعی را مقابله کرد.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
به عنوان یک قاعده ، کاهش شنوایی یک عارضه پزشکی خاص یا خطرناک نیست و لزوماً لازم نیست که توسط پزشک معالجه شود. با این حال ، کاهش شنوایی منجر به محدودیت های شدیدی در زندگی بیمار می شود و بنابراین در صورت امکان باید رفع شود. مراجعه به پزشک همیشه توصیه می شود ، زیرا کاهش شنوایی معمولاً فقط در مواردی افزایش می یابد که بیمار برخی از صداها را تقویت کند ، زیرا دیگر نمی تواند آنها را به درستی بشنود. این بیشتر به صدمه می زند گوشه گوشه. به خصوص اگر کاهش شنوایی به طور ناگهانی یا در سنین جوانی رخ دهد ، باید با پزشک مشورت شود. این ممکن است به دلیل زمینه ای دیگر باشد شرط که ممکن است هنوز تشخیص داده نشده باشد. اگر کاهش شنوایی پس از تصادف یا پس از ضربه به آن رخ داد ، باید با پزشک یا بیمارستان نیز مشورت شود سر یا گوش در بیماران با سن بالاتر ، کاهش شنوایی یکی از علائم رایج است. به عنوان یک قاعده ، هیچ درمان مستقیمی در این مورد امکان پذیر نیست. این گروه از افراد می توانند برای تهیه سمعک مناسب مستقیماً با تولید کننده سمعک تماس بگیرند. در صورت کم شنوایی ، همیشه باید مستقیماً با پزشک گوش و حلق و بینی مشورت شود.
درمان و درمان
برای فهمیدن علت کم شنوایی ، پزشک آزمایش های مختلف شنوایی را انجام می دهد. اتوسکوپی همچنین می تواند به تغییرات فیزیکی گوش کمک کند. اگر موم گوش علت مشکلات شنوایی است ، می تواند توسط پزشک گوش و حلق و بینی به راحتی مکش شود یا با کمک پنس برداشته شود. برای انسداد خفیف ، این کار را می توان با کمک آبیاری نیز انجام داد. درمان کاهش شنوایی به علت دقیق آن بستگی دارد و می تواند با دارو یا با کمک جراحی انجام شود. اگر به عنوان مثال ، کاهش شنوایی ناگهانی ناشی از کم شنوایی باشد ، تزریق با داروهای تحریک کننده خون جریان و همچنین اثر ضد احتقان می تواند کمک کند. غیر معمول نیست که کاهش شنوایی ناگهانی ناشی از عفونت های ناشی از آن است ویروس ها or باکتری. با اینها می توان به سرعت مبارزه کرد آنتی بیوتیک ها. در بسیاری از موارد ، تنها راه حل سمعک است که به صورت جداگانه برای هر بیمار نصب می شود. حتی در صورت ناشنوایی کامل ، باز هم کمک وجود دارد: به اصطلاح کاشت حلزون می تواند به افراد آسیب دیده کمک کند تا دوباره بشنوند.
چشم انداز و پیش آگهی
در بیشتر موارد ، کاهش شنوایی توسط پزشک یا با روش های خودیاری قابل درمان نیست. اگر گوشه گوشه یا قسمتهای دیگر گوش آسیب دیده است ، اغلب قابل ترمیم نیستند ، بنابراین کم شنوایی همچنان باقی است. به طور معمول ، کاهش شنوایی منجر به کاهش کیفیت زندگی می شود. برای فرد مبتلا نسبتاً دشوار است که بتواند به تنهایی از پس زندگی روزمره برآید. بیماران اغلب به کمک افراد دیگر وابسته هستند. در بیشتر موارد ، کاهش شنوایی در سنین بالاتر رخ می دهد و یک علامت شایع است. با این حال ، همچنین می تواند در اثر تصادفات یا در اثر فشار زیاد بر روی گوش در سنین پایین ایجاد شود. در این حالت ، کاهش شنوایی گاهی اوقات منجر می شود افسردگی و سایر مشکلات روانی با كم شنوایی می توان كاهش شنوایی را نسبتاً خوب مقابله كرد ایدز. اینها سیگنالها را تقویت می کنند ، و بیمار را قادر می سازد تا دوباره بهتر بشنود. چه کسی از کم شنوایی رنج می برد ، به هیچ وجه نباید بدون سمعک زندگی کند.
پیشگیری
از تست شنوایی یا سنجش شنوایی برای تشخیص بیماری های اندام های شنوایی استفاده می شود. معمول زمینه های کاربرد کم شنوایی اولیه هستند یا کاهش شنوایی مربوط به سن (پیرچشمی) برای جلوگیری از کاهش شنوایی ، فرد نباید خود را در معرض محیط پر سر و صدا قرار دهد. با این حال ، در برخی مشاغل نمی توان از این امر جلوگیری کرد. بنابراین کارگرانی که در معرض سطح صدای بالاتر از 80 دسی بل قرار دارند باید مطابق با مقررات ایمنی شغلی از محافظ شنوایی استفاده کنند. در دیسکوها یا کنسرت ها ، حجم همچنین اغلب به مرزهای نگران کننده می رسد. علاوه بر این ، باید از تمام آسیب ها و اختلالات گوش و لاله گوش جلوگیری شود. در زمستان ، نباید در زمین بایستید سرد پیش نویس بدون گرم سر و پوشش های گوش.
خودتان می توانید این کار را انجام دهید
متأسفانه هیچ روش خودیاری برای کاهش شنوایی وجود ندارد. آسیب به گوش معمولاً برگشت ناپذیر است و حتی توسط پزشک قابل بازگشت نیست. در بسیاری از موارد ، بیمار باید تمام عمر خود را با کم شنوایی سپری کند. با این حال ، ابتدا باید علت این علائم مشخص شود. در بعضی موارد موم گوش می توان رهبری برای مشکلات شنوایی ، اما خود بیمار نمی تواند با یک پنبه برطرف کند ، این وظیفه یک متخصص گوش و حلق و بینی است. به طور کلی ، مهم است که از گوش دادن به همه صداها به دلیل کم شنوایی بسیار بلند پرهیز کنید. این به ویژه برای افرادی که گوش دادن به موسیقی ، تماشای تلویزیون یا صحبت روی تلفن در اینجا ، صداهای بلند فقط به گوش آسیب بیشتری می رسانند ، بنابراین باعث کاهش شنوایی می شود. توصیه می شود همیشه هنگام شنیدن صداها از سمعک استفاده کنید. در بسیاری از موارد ، سمعک می تواند مستقیماً به دستگاه دیگری متصل شود تا صداهای تداخل دار پوشانده شده و تقویت نشوند. اگر مشکلات روانی به دلیل کم شنوایی ایجاد شود ، همیشه مفید است صحبت به دوستان ، شریک زندگی یا آشنایان خود. همچنین توصیه می شود صحبت یا در غیر این صورت با سایر افراد کم شنوا ارتباط برقرار کنید. اگر کم شنوایی بسیار شدید است ، ارزش یادگیری زبان اشاره دارد. این ارتباط را برای فرد مبتلا آسان می کند. برای این منظور ، کتابها یا فیلم ها و دستورالعمل هایی در اینترنت وجود دارد.
