چگونه کوری صورت تشخیص داده می شود؟
اگر کمبود تماس چشمی و مشکلات شناسایی به ویژه در مشخص شود کودکی، یک توضیح پزشکی و روانپزشکی به دلیل موازی بودن انجام شده است اوتیسم در بالا ذکر شد اگر کودکان از نظر عاطفی و اجتماعی رشد طبیعی دارند ، اوتیسم می توان رد کرد و تشخیص چهره کوری پس از بررسی سایر علل ایجاد می شود. با این حال ، اگر کودکان به ویژه چشمگیر نیستند ، آنها معمولاً می توانند نقص و صورت خود را جبران کنند کوری ممکن است هرگز به طور رسمی تشخیص داده نشود.
آزمایش به اصطلاح پروزوپاگنوزیا (صورت کوری) اغلب دشوار است. تشخیص نیز بر اساس یک آزمایش استاندارد انجام نمی شود ، بلکه با ارزیابی پزشک معالج از علائم و محدودیت های فرد انجام می شود. با این حال ، مطمئناً نیاز به چنین آزمایشی وجود دارد کوری صورت حتی در بین پزشکان نیز ناشناخته است و اغلب به عنوان یک اختلال اوتیسم به خصوص در کودکان تشخیص داده نمی شود.
بنابراین محققان در حال تهیه پرسشنامه ها و تست های تصویری هستند تا پروسوپاگنوزیا را به طور واضح از اختلالات روانپزشکی مانند اوتیسم. در این روش ها ، به عنوان مثال ، چهره شخصیت های مشهور یا بستگان نزدیک در رایانه به بیماران نشان داده می شود که قرار است آنها را تشخیص داده و خصوصیات شناخته شده را توصیف کنند. افراد نابینا انجام این کار را دشوار می دانند و بیشتر روی ویژگی هایی از جمله تمرکز می کنند مو یا موقعیت سر به جای چهره واقعی
متأسفانه ، چنین مجموعه های تصویری همیشه معنی دار نیستند ، زیرا افراد مشهور با وجود ویژگی های برجسته شناخته می شوند کوری صورت. نتایج دقیق تر توسط تصاویر افراد ناشناخته ارائه شده است ، که در آن خط مو ، گردن و بقیه بدن بریده شده است و بنابراین فقط صورت قابل مشاهده است. این عکسها چندین بار به افراد مورد آزمایش نشان داده می شود و در صورت تشخیص چهره باید عکس العمل نشان دهند.
افراد نابینا انجام این کار بسیار دشوار است و فقط می توانند بین افرادی که رنگ پوست یا جنسیت دیگری دارند تفاوت قائل شوند. بنابراین ویژگی های صورت به تنهایی از این تصاویر افراد نابینا قابل تشخیص نیست. با این وجود ، این آزمایشات کاملاً تصویری باید همیشه با یک مشاوره تخصصی تکمیل شود که در آن یک پزشک آشنا با تصویر بالینی شرایط معمول زندگی روزمره را تجزیه و تحلیل کند ، زیرا سایر دلایل ایجاد مشکلات در تشخیص چهره باید کنار گذاشته شود. بنابراین ، به عنوان مثال ، روشن شدن اختلال بینایی یا سایر اختلالات درک بخشی از آزمون است. از آنجا که افراد مبتلا به پروپاگنوزیا می توانند بدون محدودیت ویژگی های صورت هم نوعان خود را درک و توصیف کنند ، اما نمی توانند هیچ هویتی قائل شوند و بنابراین نمی توانند آنها را تشخیص دهند.
