علائم مرتبط
اگر صورت کوری از همان بدو تولد وجود دارد ، همانطور که در بیشتر افراد مشاهده می شود ، معلولیت معمولاً قابل توجه نیست ، زیرا هیچ علائم واقعی را نشان نمی دهد. با این حال ، افراد نابینا غالباً از درجه خاصی از عدم امنیت اجتماعی رنج می برند و در جمعیت زیادی احساس ناراحتی می کنند زیرا در نگاه اول افراد آشنا را تشخیص نمی دهند ، این امر می تواند منجر به شرایط شرم آور شود. به عنوان مثال ، آنها اغلب بدون سلام و احوالپرسی از کنار دوستان و آشنایان می گذرند زیرا آنها را به راحتی نمی شناختند.
بنابراین می توانند سهواً غیر دوستانه به نظر برسند. مخصوصاً در کودکی، بنابراین افراد نابینا اغلب قربانیان محرومیت هستند و ارتباط با همسالان خود دشوار است. در بدترین حالت ، این می تواند بر رشد اجتماعی کودک تأثیر منفی بگذارد. به غیر از چنین معضلات اجتماعی ، از نظر صورت مادرزادی ، افراد مبتلا به پروپاگنوزیا محدودیت دیگری ندارند کوری هیچ ارتباطی با اختلالات روانپزشکی یا عصبی ندارد. بنابراین درک ، تمرکز و هوش آنها کاملاً طبیعی است.
آیا کوری صورت قابل درمان است؟
چهره کوری یک بیماری واقعی نیست و قابل درمان نیست. در اکثر قریب به اتفاق موارد ، افراد آسیب دیده در طی سالهای گذشته معلولیت خود را به خوبی جبران کرده اند و ممکن است حتی از آنها اطلاع نداشته باشند شرط. بنابراین ، اگر هیچ محدودیتی ناشی از وجود ندارد کوری صورت، نیازی به درمان نیست.
اگر افراد مبتلا در زندگی روزمره خود مشکلی داشته باشند ، می توانند با استفاده از ویژگی های دیگر مانند شناخت صدای خود ، دوستان و آشنایان خود را شناسایی کنند. اگر فرد مبتلا قبلاً ناخودآگاه چنین کاری نکرده باشد ، می توان چنین راهبردهایی را آموخت و آموزش داد. بنابراین اگر فرد با مشکلات خود به پزشک مراجعه کند ، این راهکارهای تشخیص مستقل از چهره را می توان به صورت درمانی آموزش داد. در موارد نادر اکتسابی کوری صورت، که به عنوان مثال توسط ضربه مغزی مغزی یا یک ضربه و این اختلال را می توان به وضوح به آسیب دیدگی مربوطه نسبت داد مغز در مناطق معمولاً هیچ درمانی مناسب وجود ندارد. در این موارد ، علت دقیق آن مشخص است ، اما علاوه بر این کوری صورت، مبتلایان معمولاً علائم بسیار جدی تری دارند که نیاز به درمان دارند.
