درمان
جدا از درمان با خاص آنتی بیوتیک ها در بالا ذکر شده ، مانند کلیندامایسین ، اقدامات بیشتری باید در بیمار مبتلا انجام شود MRSA. نه تنها هنگامی که میکروب علامت دار شده است ، بلکه همچنین هنگامی که استعمار بدون علامت ثابت شده است ، باید بهداشت بیماران (و پرسنل!) انجام شود.
این بدان معنی است که بسته به محل آلودگی ، باید روزانه از صابون ضد عفونی کننده مخصوص (Skinsan Scrub) یا پماد بینی (Mupirocin) استفاده شود تا از شر میکروب خلاص شود. موفقیت این روش درمانی را می توان با استفاده از اسمی که پزشک از یک منطقه قبلاً مستعمره شده در اولین 3 روز پس از شروع درمان گرفته است ، تعیین کرد. علاوه بر این ، هر سطح کار یا تجهیزات با آن MRSA بیمار تماس گرفته است باید در فواصل منظم ضد عفونی شود.
علاوه بر این ، بیمار منزوی است. این بدان معناست که معمولاً در بیمارستان یک اتاق واحد به بیمار داده می شود. این اتاق فقط توسط افرادی که می توانند از لباس بپوشند وارد شوند دهان محافظ و یک لباس محافظ.
قبل و بعد از خروج از اتاق کاملاً لازم است که ضد عفونی بهداشتی دست را به درستی انجام دهید. وسایل دور ریختنی بیماران باید در سطل آشغال مخصوص برداشته شود. همچنین دستورالعمل های ویژه ای برای انجام عملیات وجود دارد MRSA بیماران که باید مشاهده شوند در حالی که به یک اتاق عمل اضافی نیازی نیست ، در صورت امکان و خاص در پایان روز باید جراحی انجام شود ضد عفونی کننده باید استفاده شود. از طریق تمام این قوانین رفتاری ، فرد تلاش می کند تا انتشار میکروب چند مقاوم را تا حد ممکن پایین نگه دارد.
تست MRSA
برای انجام آزمایش برای MRSA ، ابتدا باید نمونه های مناسب گرفته شود. برای این منظور ، یک سواب از مناطق آسیب دیده پوست را با یک سواب پنبه می گیرید. در بسیاری از کلینیک ها این کار در زمان بستری شدن در بیمارستان به طور معمول انجام می شود.
در بیشتر موارد ، نمونه از چند منطقه نمایندگی بدن ، به ویژه مناطق گرفته شده است بینی و ناحیه گلو و ناحیه کشاله ران. اگر استعمار MRSA از مثانه یا کاتترهای وریدی مشکوک هستند ، نمونه مستقیماً از آنها گرفته می شود یا قسمتهایی از کاتتر برداشته شده مستقیماً مستقیماً ارسال می شوند. برای تشخیص واقعی MRSA ، روشهای مختلفی وجود دارد. روش کلاسیک پرورش نمونه ها در آزمایشگاه است.
با این حال ، به دلیل زمان جوجه کشی تا باکتری مستعمرات رشد می کنند ، این چند روز طول می کشد. در آزمایشگاه های میکروب شناسی ، باکتری در یک کشت می شوند خون-دارای محیط آگار. در ابتدا ، فقط یک عفونت با استافیلوکوکوس اورئوس قابل تشخیص است که با یک شکل خاص کلونی و رفتار رشد مشخص می شود.
با این حال ، آیا آن است که پس از آن یک MR استافیلوکوکوس اورئوس، یعنی الف استافیلوکوکوس اورئوس سویه ای که در برابر متی سیلین مقاوم است (یا به طور محاوره ای چند مقاوم است) ، باید با آزمایش های بعدی تعیین شود. سپس مقاومت پاتوژن های کشت شده با کمک آنتی بیوتیک تعیین می شود پلاکت و به اصطلاح آزمایش انتشار آگار یا ساخت سری رقت. روش دیگر ، می توان از محیط های مغذی که از قبل حاوی یک آنتی بیوتیک مناسب هستند استفاده کرد ، به طوری که فقط سویه های مقاوم به استافیلوکوک روی آنها رشد می کنند.
عیب این روش بدیهی است که کشت چندین روز به طول می انجامد ، اما نسبتاً ارزان و انجام آن آسان است. متناوباً ، تحولات جدیدتری وجود دارد که MRSA را مستقیماً با استفاده از PCR به اصطلاح تشخیص می دهد. در این واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) ، قطعات DNA باکتری تکثیر و سپس شناسایی می شود.
این امکان تشخیص مستقیم DNA باکتریایی از پاتوژن MRSA بدون نیاز به کشت کلنی ها را فراهم می کند. این روش بسیار سریعتر است و تنها پس از 2-3 ساعت نتیجه می گیرد. بنابراین عمدتا برای رد سریع استعمار استفاده می شود. این امر به ویژه هنگامی که افراد با افراد آلوده به MRSA ارتباط برقرار کرده اند ، به منظور رد سریع عفونت بسیار مفید است.
