بی حسی موضعی چیست؟
بی حسی موضعی باعث سرکوب درد در یک ناحیه محدود می شود، به عنوان مثال روی پوست یا در ناحیه تامین کل اعصاب در اندام ها. داروهای مورد استفاده (بی حس کننده های موضعی) انتقال سیگنال در انتهای عصبی را قطع می کنند. این یک بی حس کننده موضعی تولید می کند. مدت و قدرت اثر بستگی به نوع بی حسی موضعی و مقدار تجویز دارد.
پزشکان چندین نوع بی حسی موضعی را تشخیص می دهند:
- بی حسی سطحی: استفاده از بی حس کننده موضعی روی پوست یا غشای مخاطی
- بی حسی نفوذی: تزریق بی حس کننده موضعی به پوست یا سایر بافت ها
- بی‌حسی منطقه‌ای (بی‌حسی هدایتی): انسداد کل عصب، به عنوان مثال در فک یا دست.
چه زمانی بی حسی موضعی انجام می دهید؟
- آسیب به اندام ها
- از بین بردن درد در گلو هنگام قرار دادن لوله تغذیه یا لوله تنفس در حالت بیداری
- روش های جراحی جزئی، مانند بخیه زدن زخم ها
- مداخلات دندانی
- درد مزمن، به عنوان مثال در پشت یا عضلات
- آماده سازی برای نمونه گیری خون در کودکان با کمک یک چسب ضد درد
در حین بی حسی موضعی چه می شود؟
اصولاً در بی حسی موضعی از داروهای خاصی برای قطع انتقال سیگنال به اعصاب استفاده می شود. محرک های درد، و همچنین سیگنال های فشار یا دما، دیگر از ناحیه بیهوش شده به مغز منتقل نمی شوند. این بدان معنی است که بیمار دیگر نمی تواند آگاهانه این محرک ها را در ناحیه آسیب دیده بدن درک کند.
بیهوشی سطحی
در بی حسی سطحی، داروی بی حس کننده مستقیماً روی پوست یا غشای مخاطی اعمال می شود. از اسپری ها، پمادها و محلول ها استفاده می شود. این عوامل در پوست یا غشای مخاطی جذب می شوند و اعصاب را در ناحیه نسبتاً کوچکی مسدود می کنند.
بیهوشی نفوذی
بیهوشی منطقه ای
بی حسی موضعی چه خطراتی دارد؟
در اصل، بی حسی موضعی با خطرات بسیار کمتری نسبت به بیهوشی عمومی همراه است، زیرا داروهای مورد استفاده فقط در یک ناحیه محدود عمل می کنند و نه در کل بدن. با این حال، ممکن است مقادیر بیشتری از مواد فعال وارد جریان خون شده و سپس اثر سیستمیک داشته باشند.
واکنش های آلرژیک به یک بی حس کننده موضعی نیز ممکن است، اگرچه نادر است. اینها خود را به عنوان مثال با خارش و قرمزی پوست و در موارد شدید در دیسترس تنفسی و نارسایی گردش خون نشان می دهند. علاوه بر این، اگر میکروب وارد آن شود، محل تزریق ممکن است پس از تزریق دارو ملتهب شود.
