نشانه ها
بسته به مرحله بیماری ، علائم ممکن است متفاوت باشد. در ابتدا ، فقط ریه بافت (بینابینی) حاوی مایعی است که بعداً به آلوئولها و حتی برونش ها منتقل می شود. هرچه این مراحل بارزتر باشد ، علائم نیز شدیدتر می شوند.
اگر مایعات هنوز به مواد خالص محدود شده است ریه بافت (بینابینی) ، این منجر به سریعتر می شود تنفس یا افزایش فرکانس تنفس (تاکی پنه) ، افزایش صدای تنفس و احتمالاً صدای تنفس ثانویه سمعک در حین بازدم (برافروختگی) ، که به عنوان صدای خشک و سوت آور توصیف می شود. یک "حباب" تنفس صدا نیز ممکن است رخ دهد. این امر ناشی از جریان هوا در مایع آلوئول است و هنگام گوش دادن با استتوسکوپ قابل شنیدن است. به همین ترتیب ، در متن ادم ریوی، تنگی نفس یا تنگی نفس می تواند رخ دهد.
این به این معنی است که بیمار مشکل دارد تنفس و قادر به دریافت اکسیژن کافی نیست. این تنگی نفس می تواند آنقدر شدید باشد که بیمار مبتلا مجبور به استفاده از عضلات کمکی تنفسی شود. در این حالت بهتر است هوا (ارتوپنه) در حالت نشسته ایستاده با پشتیبانی فعال برای تنفس داده شود.
علامت دیگر یک است سرفه. این امر به دلیل تحریک مایعات در آلوئول ها و برونش ها ایجاد می شود. همچنین ممکن است با خلط کف آلود و خونی همراه باشد.
علائم اخیر را می توان به اصطلاح خلاصه کرد آسم قلبی. این به اصطلاح آسم قلبی شامل تنگی نفس ، به ویژه هنگام خوابیدن ، و علائم مربوط به آن مانند سرفه و تنگی نفس است. این علائم با موقعیت های نشسته بهبود می یابند ، که بیماران را به خواب می برد ، در حالت نیمه نشسته ، به عنوان مثال ، برای بهبود علائم.
تنگی نفس می تواند به طور کلی افزایش یابد تا احساس ذهنی خفگی ایجاد شود. تنگی نفس همچنین می تواند منجر به کمبود اکسیژن شود که خود را در رنگ پریدگی صورت و سیانوز (رنگ آبی لب ها و نوک انگشتان). اگر مایعی در ریه ها یا در فضای پلور در کنار ریه ها وجود داشته باشد ، ریه ها دیگر نمی توانند طبق معمول با هر تنفس باز شوند و سطح تبادل اکسیژن کاهش می یابد.
در نتیجه ، با هر بار تنفس ، مقدار عادت اکسیژن دیگر نمی تواند از طریق ریه ها به جریان خون منتقل شود. اگر محدودیت ها فقط ناچیز باشد ، فرد مبتلا در ابتدا یا فقط پس از تلاش بیشتر متوجه آن نمی شود. اگر تجمع بیشتری از وجود داشته باشد آب در ریه ها یا انقباض بیشتر ریه ها به دلیل a افیوژن پلور، فرد مبتلا حتی پس از یک عمل جزئی احساس نفس می کند.
اگر انقباض ریه ها پیشرفت کند ، مشکل تنفس در حالت استراحت نیز رخ می دهد. به محض شکایت بیمار از تنگی نفس ، باید علت آن کشف شود و درمان مناسب انجام شود. اولین قدم این است که علت آن را از بین ببرید آب در ریه ها.
به دنبال آن دارو برای دفع آب از ریه ها انجام می شود. این کار با استفاده از قرص های آب یا تزریق صورت می گیرد که می تواند برای مدت کوتاهی انجام شود. بعد از تزریق ، دارو همچنین می تواند به صورت قرص برای چند روز یا چند هفته منتقل شود.
به عنوان یک ابزار تشخیصی ، اشعه ایکس از ریه ها باید گرفته شود اگر وجود دارد آب در ریه ها، این به شکل سایه روشن در. قابل مشاهده خواهد بود اشعه ایکس. اگر آب وارد شود ریه یا شکافهای پلور در سمت چپ یا راست ، یک تبادل گاز کاهش یافته است ، که می تواند منجر به شروع ناراحتی تنفسی شود.
از طرف دیگر ، ریه ها به طور همزمان تحریک می شوند ، که منجر به شکایت بیماران از خشک یا مولد و مرطوب می شود سرفه. اگر آب در ریه ها زیاد باشد ، معمولاً ترکیبی از تنگی نفس و سرفه ایجاد می شود. برخی شرایط دیگر وجود دارد که این ترکیب وجود دارد (به عنوان مثال ریوی آمبولی or ذات الریه).
به همین دلیل ، یک تشخیص دقیق که در آن تنگی نفس و سرفه در حال آمدن از ابتدا باید قبل از درمان انجام شود. در بیشتر موارد ، اشعه ایکس اطلاعاتی را در مورد علت ارائه می دهد. می تواند به سرعت انجام شود و ابزار تشخیصی انتخابی است.
