علائم کیست بیکر چیست؟
علائم a کیست بیکر در درجه اول یک دست انداز قابل لمس در توخالی زانو. این تورم به دلیل پر شدن مایعات می تواند کمی تغییر کند و خود دردناک باشد. بسته به علت و ماهیت آسیب زمینه ای ، این تورم با درجات مختلف شدت در مدت زمان کوتاهی ظاهر می شود.
یک التهاب مزمن در داخل مفصل زانو منجر به افزایش فشار مایع در داخل می شود کپسول مفصلی، که در نهایت کپسول در نقطه کمترین مقاومت در جهت توخالی زانو. از آنجا که بیشتر خون عروق و اعصاب تأمین پایین تر پا همچنین در امتداد حفره پوپلئیتال اجرا می شود ، کیست یک بیکر می تواند منجر به علائم بیشتر شود هنگامی که به آنها فشار وارد شود: فشار بر اعصاب می تواند در برخی مناطق از پوست زیر زانو و پا ، احساس گزگز ، بی حسی و حتی از بین رفتن قدرت عضلانی ایجاد کند. تحریک از اعصاب آسیب دیده توسط فشار همچنین می تواند منجر به علائمی مانند درد تشعشع در ناحیه مسیر عصبی بالای زانو ، که تعیین سطح علت را در مورد کیست کاملاً کوچک و نامحسوس بیکر دشوار می کند - در اینجا می توان به راحتی شک کرد آسیب عصبی در ناحیه مفصل ران یا کمر.
با اعمال فشار مناسب ، حتی خون عروق می تواند به حدی فشرده شود که خونرسانی به پایین تر باشد پا محدود شده است علائمی مانند سرماخوردگی ، پایین کمرنگی پا، و همچنین درد و افزایش درد در ساق پا در نتیجه کار عضله عواقب آن است. اگر فشار به اندازه کافی زیاد باشد ، کیست بیکر نیز می تواند پاره شود و باعث توزیع محتویات بین محفظه های عضلانی شود ، که منجر به سندرم محفظه در آنجا می شود و پا را به خطر می اندازد.
درد
علائم معمول کیست بیکر عود می کند درد در منطقه مفصل زانو. این دردها عمدتا در ناحیه روده واقع شده اند توخالی زانو و در قسمت فوقانی گوساله. علاوه بر این ، می توان مشاهده کرد که علائم معمول کیست بیکر وابسته به بار است و در حالت استراحت کاملاً فروکش می کند.
دردی که در حضور کیست بیکر ایجاد می شود ، به میزان فعالیت بیمار مبتلا بسیار وابسته است. هرچه تحرک بیمار بیشتر باشد ، شدت درد آن بیشتر می شود. بخصوص بلافاصله بعد از فعالیت ورزشی ، شدت درد می تواند چندین برابر شود.
این قانون در مورد سایر علائم معمول کیست بیکر نیز صدق می کند. از آنجایی که هر کیست بیکر به درمان جراحی نیاز ندارد ، تمرکز اصلی کاهش درد و کاهش تورم موضعی است. در مورد کیست بیکر که هیچ علائمی ایجاد نکند ، درمان می تواند به طور کامل متوقف شود.
علائم معمول این بیماری ، یعنی تورم موضعی و درد وابسته به بار ، در بسیاری از موارد با تجویز داروی ضد التهاب قابل درمان است. در این زمینه ، داروهایی که حاوی مواد موثره هستند ایبوپروفن or دیکلوفناک به ویژه مناسب هستند در مواردی که فقط درد نیاز به درمان دارد ، مصرف آن نیز توصیه می شود پاراستامول.
در مقایسه با داروهای ضد درد فقط ذکر شد ، با این حال ، پاراستامول هیچ خاصیتی ضد التهابی ندارد. استفاده از داروهای حاوی کورتیزون به دلیل عوارض جانبی متعدد بحث برانگیز است. با این حال ، در بیمارانی که علائم خاصی را در طی کیست بیکر مشاهده می کنند ، استفاده از آنها توجیه پذیر است. در این موارد ، کورتیزون برای تسکین درد و تورم مستقیماً به زانو تزریق می شود. به این ترتیب می توان فرآیندهای التهابی موضعی را به طور م containedثر مهار و درمان کرد.
