چگونه تشخیص می دهید؟
برای اینکه بتوانید سو initial ظن اولیه در مورد افزایش فشار داخل جمجمه را ایجاد کنید ، باید علائم را به طور مفصل پرسید. بدن می تواند افزایش مشخصی از فشار را جبران کند. بسته به فرد ، افزایش بیشتر ممکن است ایجاد کند تهوع, سردرد, خستگی و عصبی بودن
در دوره بعدی بیماری ، افزایش در وجود دارد خون فشار ، کاهش می یابد قلب سرعت و کمی تنگی نفس. حداکثر در این مرحله ، فرد مبتلا باید از نظر برخی علائم فشار مغزی معاینه شود. یک روش آزمایشی محبوب برای این معاینه چشم است.
در پشت چشم، احتباس آب ، اصطلاحاً ”ازدحام پاپیلا"، اغلب از قبل دیده می شود. اگر به افزایش فشار داخل جمجمه مشکوک باشید ، این را می توان با کمک بسیاری از روش های آزمایش تعیین کرد. پس از سوراخ کردن سوراخ در جمجمه، می توان یک پروب اندازه گیری را به طور تهاجمی در نقاط مختلف این محل قرار داد مغز.
این کاوشگر می تواند فشار را به طور دائمی اندازه گیری کند تا بتوان آن را بر روی a خواند نظارت بر مانیتور روش تهاجمی همیشه خطر عفونت را به همراه دارد. سونوگرافی امتحانات عصب باصره همچنین می تواند جایگزینی برای اندازه گیری تهاجمی ارائه دهد.
اگر سو strong ظن شدیدی نسبت به افزایش فشار داخل جمجمه وجود داشته باشد ، می توان بلافاصله تصویر CT یا MRI نیز گرفت. علائم خاصی در تصویر رادیولوژیک نشان دهنده افزایش فشار است. اگر تومور یا سایر تغییرات ساختاری در جمجمه مسئول فشار است ، همچنین می تواند در اینجا تشخیص داده شود.
شرح علائم توسط بیمار ، معاینه فوندوس چشم و تهیه تصویر CT یا MRI از جمجمه می تواند نشانه های خوبی از وجود افزایش فشار داخل جمجمه باشد ، اما مقدار دقیق فشار داخل جمجمه نیست. در برخی موارد ، با این حال ، به عنوان مثال برای نظارت بر دوره ضربه مغزی مغزی، پزشکان نیاز به اندازه گیری دقیق فشار داخل جمجمه دارند. این می تواند به شکل a باشد مغز کاوشگر: در این حالت ، پس از حفره سوراخ کوچکی در جمجمه ، چندین کاوشگر کوچک در مکان های مختلف مغز قرار می گیرند. با این حال ، از آنجا که این روش همیشه خطر خاصی از عفونت را شامل می شود ، این مورد فقط برای موارد اضطراری اختصاص دارد.
یک گزینه ملایم تر است سونوگرافی معاینه عصب باصره، که مقدار دقیقی برای فشار داخل جمجمه نیز فراهم نمی کند ، اما فقط اثرات آن را بر روی عصب ثبت می کند. مانند توموگرافی کامپیوتری از سر (CCT) ، تصویربرداری با تشدید مغناطیسی (MRI) یکی از گزینه ها برای تشخیص تصویربرداری در موارد افزایش فشار داخل جمجمه است. از مزایای MRI نسبت به CCT عدم قرار گرفتن در معرض اشعه و تشخیص بهتر آن است مغز جزئیات ، حتی اگر مدت زمان معاینه به طور قابل توجهی در مقایسه بیشتر باشد.
علاوه بر علائم معمول افزایش فشار داخل جمجمه ، شناسایی علل افزایش فشار مانند خونریزی یا فرایندهای اشغال فضا (به عنوان مثال تومورهای مغز) نیز ممکن است. بسته به علت اصلی افزایش فشار داخل جمجمه (به عنوان مثال روند اشغال فضا ، ادم مغزی ، اختلال جریان مایع مغزی نخاعی و غیره) ، علائم تصویربرداری مختلفی می تواند در MRI و CCT تشخیص داده شود: اگر فشار ناشی از مایع مغزی نخاعی باشد اختلال جریان ، این را اغلب می توان با بزرگ شدن فضاهای مایع مغزی نخاعی تشخیص داد ، در حالی که ادم مغزی توسط بطن های باریک و فضاهای مایع مغزی نخاعی و تسکین سطح مغز ایجاد می شود.
با تغییر در خط مرکزی یا جابجایی یا به دام افتادن بافت مغز می توان فرآیندهای اشغال کننده فضا را تشخیص داد. افزایش فشار مغزی می تواند عملکرد عصب مسئول انقباض سلول را مختل کند شاگرد. در نتیجه ، اتساع از شاگرد به عنوان ضعف واکنش به اصطلاح نور ، به عنوان نشانه فشار مغزی در نظر گرفته می شود. اصطلاح اخیر باریک شدن شاگرد در نتیجه تابش چشم با لامپ. هم اتساع مردمک چشم و هم واکنش نور برای اشخاص غیر آموزش دیده ارزیابی دشوار است ، به همین دلیل در صورت عدم اطمینان و یا علائم بیشتر باید با پزشک مشورت شود.
