برای پیشگیری از بیماری پرتوی ، باید به کاهش عوامل خطر توجه شود
قرار گرفتن در معرض محیط - مسمومیت (مسمومیت).
- تماس شغلی با اشعه / مواد رادیواکتیو (رادیونوکلئوتیدها).
سایر عوامل خطر
- حوادث پرتوی
- انفجار بمب اتمی (به عنوان مثال حادثه نیروگاه هسته ای).
اقدامات پیشگیرانه
مهمترین اقدامات اولیه عبارتند از مسافت ، محافظت و حداقل زمان قرار گرفتن در معرض. محافظت توسط لباس یا لباس محافظ خاص انجام می شود. این موارد باید پس از پوشیدن از نظر رادیواکتیویته آزمایش شده و در صورت شک ، از بین بروند. این امر در 90٪ موارد در برابر آلودگی با انتشار دهنده های آلفا محافظت می کند. محافظت در برابر اختلاط مواد رادیواکتیو توسط استنشاق توسط دستگاه تنفس (ساده) ارائه می شود دهان نگهبان تقریبا بی اثر است). محافظت در برابر تشعشعات گاما فقط توسط لباس های محافظ محافظت شده ، سنگین و سنگین انجام می شود. ماندن در خانه - به ویژه در زیرزمین - باعث کاهش تابش می شود مقدار با 80-90٪! تمام اقدامات ذکر شده فقط در صورتی امیدوار کننده است که افراد آسیب دیده بتوانند از منطقه آلوده خارج شوند. عامل اساسی برای عواقب تابش ، زمان قرار گرفتن در معرض است!
مهمترین اقدام ثانویه ، ضد عفونی مداوم است (افراد در یک فرآیند سه مرحله ای آلوده می شوند: برداشتن لباس ، تمیز کردن (دوش گرفتن) و لباس پوشاندن مجدد).
توجه داشته باشید در پتاسیم یدید!پتاسیم یدید به شکل قرص (در اصطلاح عامیانه به عنوان "ید قرص") به عنوان یک اقدام پیشگیرانه در صورت بروز سوانح پرتویی استفاده می شود. این باعث یک ید محاصره و در نتیجه منجر به کاهش جذب ید رادیواکتیو به داخل می شود غده تیروئید با ضریب 90 و بیشتر ید محاصره باید قبل از جذب ید رادیواکتیو انجام شود ، حداکثر ظرف مدت دو ساعت پس از قرار گرفتن در معرض. اگر بعداً گرفته شود ، پتاسیم یدید هنوز هم می تواند زمان ماند رادیو ید در بدن را کوتاه کند. با این حال ، استفاده اولیه نباید دیرتر از یک روز پس از مصرف ید رادیواکتیو باشد ، در غیر این صورت دفع آن به تأخیر می افتد و مدت زمان ماند در بدن افزایش می یابد.
