ویژگی های مختلف عواقب مربوط به نوع 1 و نوع 2
دو نوع مختلف وجود دارد دیابت. نوع 1 دیابت قارچ معمولاً در دوره نوجوانی اتفاق می افتد. در نوع 1 دیابت، احتمالاً توسط یک بیماری خود ایمنی واسطه است ، سلولهای آن لوزالمعده که تولید می کنند انسولین از بین می روند ، در نتیجه در طولانی مدت فقدان مطلق انسولین ایجاد می شود.
افراد با دیابت قندی نوع 1 به خارجی وابسته است انسولین تأمین تمام زندگی آنها. نوع 2 دیابت قندی فقط در سنین بالا رشد می کند. این اغلب نتیجه یک سبک زندگی نسبتاً ناسالم است.
گرچه گرایش به اصطلاح است دیابت قندی نوع 2 نیز به طور فزاینده ای در جوانان رخ می دهد - معمولاً اضافه وزن - بزرگسالان هرچه دیابت زودتر رخ دهد ، احتمال آسیب بعدی نیز بیشتر است. اگرچه دیابت نوع 1 در نوجوانی رخ می دهد ، دیابت نوع 2 به احتمال زیاد منجر به آسیب بعدی می شود.
یکی از دلایل این امر این است که دیابتی های نوع 1 قبلاً با این بیماری بزرگ شده اند و بنابراین تغییر سبک زندگی خود را در سنین پایین فرا گرفته اند ، در حالی که دیابتی های نوع 2 معمولاً تا حدود 50 سالگی مجبور نیستند شیوه زندگی خود را تغییر دهند ، برای خیلی ها سخته از سوی دیگر، انسولین مستقیماً به عنوان اولین درمان برای بیماران دیابتی نوع 1 برای کاهش سطح قند استفاده می شود ، زیرا این بیماران کمبود مطلق هورمون دارند. دیابتی های نوع 2 هنوز انسولین خاص بدن دارند که با این وجود اثر ضعیفی روی بدن دارد.
اثر انسولین را می توان از طریق ورزش و از طریق تغذیه کافی بهبود بخشید خون سطح قند اغلب می تواند به اندازه کافی کاهش یابد. اگر بیماران به قوانین رفتاری توصیه شده عمل نکنند ، خون سطح قند می تواند به مقادیر اوج بالایی برسد ، که می تواند باعث آسیب شود. قبل از مراجعه به انسولین درمانی با آنها ، از داروهای ضد دیابت خوراکی استفاده می شود ، یعنی قرص هایی که برای بهبود اثر انسولین مصرف می شوند.
این نیز گاهی اوقات قادر به دستیابی به کاهش کافی در نیست خون سطح قند به عنوان آخرین معیار انسولین تجویز می شود. اگر بیمار به برنامه تزریق تجویز شده عمل کند ، قند خون می تواند به اندازه کافی پایین بیاید.
با این حال ، بیمار باید به اندازه کافی برای این امر آموزش ببیند. بر این اساس نقاط ضعف بیشتری با نوع 2-Diabetiker در نقاطی وجود دارد که برای مدت طولانی تری به مقدار ناخوشایند قند بالا می رسند ، که به عروق و اعصاب. این مورد معمولاً در مورد دیابت نوع 1 کمتر دیده می شود زیرا آنها در سنین پایین آموزش می بینند و دیابت تقریباً از ابتدا بخشی از زندگی آنها است ، در حالی که دیابتی های نوع 2 بیش از نیمی از عمر خود بدون این بیماری زندگی کرده اند.
در طی دو نوع دیابت وجود دارد بارداری. از یک طرف ، دیابت وجود دارد که قبل از آن وجود داشته است بارداری. این می تواند دیابت نوع 1 یا 2 باشد.
با این حال ، اگر سطح قند بالا تنها پس از هفته بیستم رخ دهد بارداری، این به عنوان دیابت بارداری شناخته می شود. این نوعی دیابت است که فقط در دوران بارداری ایجاد شده و معمولاً بعد از بارداری دوباره از بین می رود. با این حال ، خطر ابتلا به دیابت در زندگی بیشتر برای مادر و کودک بیشتر است.
در هر دو شکل ، دیابت باید در دوران بارداری به شدت کنترل شود تا از افزایش آن جلوگیری شود قند خون سطح ، زیرا سطح بالا می تواند تأثیر مخربی بر بارداری و کودک داشته باشد. مادران دیابتی در معرض خطر بیشتری هستند سقط جنین or تولد زودرس. علاوه بر این ، کودک ممکن است دچار نقص در ریه ها شود ، قلب و سیستم عصبی، به عنوان مثال.
به دلیل خطرات احتمالی ، این مادران باید در یک بیمارستان تخصصی ، یک مرکز اصطلاحاً پری ناتال با سطح 1 یا 2 ، زایمان کنند. اما این خطرات فقط در صورت وجود قند خون سطح ضعیف تنظیم شده است. به دلیل خطرات ، بیماران باید علاوه بر متخصص زنان ، توسط یک متخصص دیابت نیز تحت نظارت دقیق قرار گیرند.
در موارد بارداری برنامه ریزی شده ، سطح قند خون باید بر این اساس تنظیم شود. هدف باید این باشد که سطح گلوکز طولانی مدت زیر 6.5٪ ، حداقل زیر 7٪ باشد. اگر مادر در دوران بارداری به طور دائم سطح قند خون را افزایش داده باشد ، این معمولاً بر رشد کودک تأثیر می گذارد.
به طور معمول برای این کودکان افزایش وزن هنگام تولد بیش از 4500 گرم (ماکروزومی) است. افزایش رشد به دلیل افزایش عرضه گلوکز (گلوکز = قند) در خون کودک است که مواد مغذی بیشتری را برای رشد در دسترس قرار می دهد. افزایش رشد می تواند باعث ایجاد ناهنجاری شود. همچنین می تواند منجر شود عوارض در هنگام تولد.
وزن زیاد هنگام تولد اغلب نشانه سزارین است. مادران مبتلا به دیابت در دوران بارداری بیشتر از عفونت ادراری و عفونت واژن رنج می برند. این عفونت ها همچنین می توانند کودک را در معرض خطر قرار داده و خطر ابتلا به آن را افزایش دهند تولد زودرس.
همانطور که کودک به مقادیر بالای قند در رحم عادت کرده است ، لوزالمعده از کودک متولد نشده انسولین بیشتری تولید می کند پس از تولد ، هنوز تولید انسولین افزایش یافته است ، اما کودک دیگر از طریق خون مادر تأمین نمی شود ، بنابراین سطح قند خون طبیعی است. بنابراین ، پس از تولد ، کودکی که از مادر دیابتی متولد می شود در معرض خطر افت قند خون است.
نه تنها خطرات مربوط به کودک متولد نشده و تولد آینده بلکه برای خود مادر نیز وجود دارد. عواقب دیابتهمانطور که در بالا توضیح داده شد ، می تواند در دوران بارداری بدتر شود. آسیب موجود در شبکیه یا کلیه می تواند بدتر شود.
