وظایف | مایع آمنیوتیک

وظایف

La مایع آمنیوتیک چندین کار مهم را انجام می دهد از یک طرف ، برای محافظت از جنین or جنین با اجازه دادن به آن شناور، و ضربه های خارجی را تا حدی جذب و کاهش دهد. علاوه بر این مایع آمنیوتیک می تواند نوسانات جزئی دما را جبران کند.

علاوه بر این ، کودک متولد شده را قادر می سازد تا در مراحل اولیه رشد حرکات را انجام دهد و همزمان از رشد آن همراه با سلول های حفره آمنیوتیک جلوگیری می کند. سرانجام ، مایع آمنیوتیک همچنین در القای زایمان نقش دارد ، زیرا در بروز آن نقش دارد کشش از گردنه. چند سالی است که از مایع آمنیوتیک به منظور دیگری نیز استفاده می شود.

در چارچوب تشخیص قبل از تولد (یعنی یک روش تشخیصی که قبل از تولد انجام می شود) ، کیسه آمنیوتیک پنچر می شود (آمنیوسنتز) و مایعات آمنیوتیک برداشته شود. سلولهای اپیتلیال موجود در مایع آمنیوتیک اکنون می توانند تحت معاینه کروموزومی قرار گیرند. از یک طرف ، جنسیت کودک را می توان با اطمینان نسبتاً بالایی تعیین کرد و از طرف دیگر ، آزمایش برخی بیماری های ارثی و نقایص ژنتیکی ، مانند تریزومی 21 (داون اسنایدروم) امکان پذیر است.

از آنجا که این روش همیشه خطر خاصی دارد ، باید رضایت مادر همیشه گرفته شود. مهم است که مقدار مایع آمنیوتیک با وضعیت رشد کودک و کودک مطابقت داشته باشد کیسه آمنیوتیک. اگر مایع آمنیوتیک بیش از حد در حفره آمنیوتیک وجود داشته باشد ، به آن پلی هیدرامنیون می گویند.

این می تواند اتفاق بیفتد ، به عنوان مثال ، اگر جنین به دلیل انسداد در مجرای گوارشی به میزان کافی نمی نوشد ، اما تولید ادرار تا حد زیادی ثابت است. از طرف دیگر ، اگر مایعات آمنیوتیک به اندازه کافی در آن وجود نداشته باشد کیسه آمنیوتیک، یک oligohydramnion وجود دارد. این شرط اگر به دلیل بدشکلی در دستگاه ادراری تناسلی ، ادرار کافی تولید نشود ، می توان آن را تحریک کرد.

کمبود مایع آمنیوتیک در نهایت می تواند منجر به انواع ناهنجاری های دیگر ، از جمله موارد صورت ، جمجمه، پا یا باسن ، یا رشد کم ریه های کودک. در موارد نادر ، مقدار زیادی غیر معمول مایعات آمنیوتیک به مادر منتقل می شود خون در هنگام تولد این می تواند منجر به مایع آمنیوتیک شود آمبولی، که یک وضعیت اضطراری مطلق است. مایع آمنیوتیک باعث ایجاد کوچک می شود عروق در ریه های مادر مسدود شود ، در نتیجه ناراحتی تنفسی و اختلال در سیستم انعقاد ایجاد می شود. در نتیجه ، مبتلایان معمولاً باید تهویه شوند و تحت نظارت دقیق توسط داروهای مراقبت ویژه قرار گیرند.