هورمون های تولید شده در کلیه شامل
- کلسیتریول و
- اریتروپویتین
این هورمون گلیکوپروتئین به عنوان یک هورمون از کلیه در کلیه و تا حدودی در کبد و مغز در حدود 90٪ بزرگسالان. در کلیهسلولهای خون عروق (مویرگها ، سلولهای اندوتلیال) مسئول تولید هستند. آنها پس از تحریک توسط عامل HIF-1 (فاکتور 1 ناشی از هیپوکسی) سنتز اریتروپویتین را آغاز می کنند.
این عامل مستقیماً به فشار اکسیژن وابسته است. در فشار کم ، پایداری HIF-1 و در نتیجه تشکیل اریتروپویتین افزایش می یابد ، در حالی که در فشار بالا HIF-1 بی ثباتی را نشان می دهد ، که باعث کاهش سنتز هورمون می شود. در مورد سنتز هورمون ، HIF-1 به عنوان یک عامل رونویسی عمل می کند.
رونویسی از اینها کلیه هورمون به معنی ترجمه ساختار ژن (DNA = اسید دئوکسی ریبونوکلئیک) به پروتئین ها، در این مورد به هورمون اریتروپویتین تبدیل می شود. HIF-1 از دو زیر واحد مختلف (آلفا ، بتا) تشکیل شده است. ابتدا زیر آلفای HIF-1 به داخل مهاجرت می کند هسته سلول در صورت کمبود اکسیژن و به زیر واحد بتا در آنجا متصل می شود.
HIF-1 کامل پس از اتصال دو فاکتور دیگر به محل مربوطه ماده ژنتیکی (DNA) ، جایی که اطلاعات مربوط به ساختار هورمون اریتروپویتین واقع شده است ، متصل می شود (CREB ، p300). HIF-1 از طریق اتصال خود ، خواندن اطلاعات را قادر می سازد و بنابراین به یک ساختار پروتئینی تبدیل می شود. در نهایت این هورمون تولید می شود.
گیرنده های هورمون اریتروپویتین در سطح قرمز نارس قرار دارند خون سلولها (اریتروبلاست ها) ، که در واقع شده اند مغز استخوان. این هورمون بسته به میزان اکسیژن رسانی در بدن تولید می شود خون. در صورت کمبود اکسیژن (هیپوکسی) ، اریتروپویتین آزاد می شود و اریتروبلاست ها را به بلوغ تحریک می کند.
این بدان معناست که سلولهای قرمز خون بیشتری به عنوان حامل اکسیژن در خون موجود هستند و از طریق افزایش انتقال اکسیژن خنثی کننده هیپوکسی هستند. از طرف دیگر ، اگر اکسیژن کافی در دسترس باشد ، هیچ اریتروپویتین تولید نمی شود و میزان گلبول های قرمز خون افزایش نمی یابد (بازخورد منفی). به طور کلی ، گلبول های قرمز خون یک نشانگر برای است اشباع اکسیژن از خون ، زیرا آنها به کمک اکسیژن متصل می شوند هموگلوبین موجود در خون و انتقال آن به بافتهای مختلف جریان خون.
اریتروپویتین کلیه و کبد میزان اکسیژن خون را تنظیم می کند. به طور خاص ، این هورمون با تأثیر بر تکثیر و بلوغ گلبول های قرمز بر انتقال اکسیژن در خون تأثیر می گذارد (اریتروسیت ها) ، که اکسیژن را در خون منتقل می کند. اریتروپویتین ، که در مغز، فقط در خون یافت می شود عروق از مغز، زیرا به دلیل اصطلاح نمی تواند این فضا را ترک کند مانع خونریزی مغزی.
عملکرد آن کاملاً درک نشده است. فرض بر این است که سلولهای عصبی را در صورت کمبود اکسیژن (اثر محافظت در برابر نورون) از آسیب محافظت می کند. در پزشکی ، از اریتروپویتین تولید شده مصنوعی (ژنتیکی) استفاده می شود. در بیماران مبتلا به کم خونی و نارسایی کلیه، جایی که کلیه دیگر قادر به تولید هورمون نیست ، اریتروپویتین برای تحریک تشکیل خون و در نتیجه از بین بردن کم خونی کلیه تجویز می شود.
هورمون اریتروپویتین نیز برای درمان استفاده می شود کم خونی ناشی از تومور یا بعد از آن شیمی درمانی. در ورزش از هورمون اریتروپویتین نیز به عنوان یک ماده غیرقانونی استفاده می شود تغلیظ. با افزایش مقدار گلبول های قرمز خون پس از مصرف این هورمون ، ظرفیت انتقال اکسیژن خون همزمان افزایش می یابد.
در نتیجه ، اکسیژن بیشتری به عضلات و سایر بافتها می رسد و باعث می شود سوخت و ساز بدن (به عنوان مثال ، برای حرکت عضلات) به طور موثرتر و طولانی تر کار کند. در نتیجه ، ظرفیت عملکرد ورزشکاران افزایش می یابد.
