پارامترهای آزمایشگاهی سفارش 1 - آزمایش های آزمایشگاهی اجباری.
هیچ آزمایش آزمایشگاهی خاصی وجود ندارد که باید به عنوان بخشی از تشخیص انجام شود نارسایی دهانه رحم. تنها نگرانی این است که عفونت ها رد شود.
- برای رد التهاب واژن باید آزمایشات زیر انجام شود:
- در صورت مشکوک بودن به کولپیت (واژینیت) / دهانه رحم (دهانه رحم) ، لکه باکتریولوژیک ایجاد می شود.
- تشخیص فلورین (تشخیص تخلیه) در آماده سازی محلی (آماده سازی تازه و ثابت نشده برای بررسی میکروسکوپی) [باکتری, لنفوسيت ها].
- اندازه گیری pH ترشح واژن / ترشح واژن [قلیایی؟]
- برای رد التهاب سیستمیک ، باید آزمایشات زیر (پارامترهای التهابی) انجام شود:
- ESR (میزان رسوب گلبول های قرمز)
- CRP (پروتئین واکنش پذیر C)
- لکوسیت ها
- برای حذف عفونت ادراری ، آزمایش های زیر باید انجام شود:
- رسوب
- در صورت لزوم آزمایش باکتریولوژی نوار ادرار.
پارامترهای آزمایشگاهی مرتبه دوم - برای روشن شدن تشخیص افتراقی ممکن تولد زودرس قریب الوقوع یا پارگی زودرس غشاها.
- آزمایش فیبرونکتین (نشانگر بیوشیمیایی رسیدن دهانه رحم). برای پیش بینی زایمان زودرس قریب الوقوع استفاده می شود. اگر این آزمایش از نظر علائم بالینی زایمان زودرس قریب الوقوع منفی باشد ، می توان با اطمینان حدود 99٪ اظهار داشت که طی 14 روز آینده هیچ زایمانی رخ نخواهد داد. این می تواند از بستری شدن در بیمارستان ، القای رسیدن ریوی با کورتیکواستروئیدها و هر توکلیتیک برنامه ریزی شده جلوگیری کند درمان (مهار زایمان). در حالی که یک آزمایش مثبت ممکن است با افزایش خطر زایمان زودرس همراه باشد ، اما پیش بینی نامشخص است. فیبرونکتین جنین (نوزاد) حاصل از ترشحات واژن اندازه گیری می شود. این آزمایش را می توان در SSW 22-35 انجام داد. اگر بارداری سالم است ، فیبرونکتین جنین (جنین) نباید در این مدت ترشح شود.
- مایع آمنیوتیک آزمایش (آزمایش بیوشیمیایی برای مایع آمنیوتیک پروتئین ها برای تأیید پارگی زودرس مثانه). مایع آمنیوتیک پروتئین ها قابل تشخیص در ترشحات واژن پس از پارگی زودرس غشا اندازه گیری می شود. روشهای زیر برای این منظور موجود است:
- Actim Partus: این روش سنجش ایمنی غشایی یک مرحله ای را نشان می دهد که می تواند فسفریله سازی بسیار خاصی را تشخیص دهد انسولینمانند فاکتور رشد و اتصال پروتئین 1 (phIGFBP-1) از اسمیر دهانه رحم با استفاده از دو مونوکلونال آنتی بادی. phIGFBP-1 پروتئینی است که توسط سلولهای دسیدوا (سلول غنی از مواد مغذی موجود در آن) آزاد می شود آندومتر؛ سلولهای دسیدوا حاوی گلیکوژن هستند (چند قند تشکیل شده از گلوکز واحد) ، و می تواند در ترشحات دهانه رحم کمی قبل از تولد تشخیص داده شود. افزایش آزاد شده پروتئین به دلیل جدا شدن غشای تخم مرغ از دسیدوا است که به phIGFBP-1 اجازه می دهد وارد ترشح دهانه رحم شود. طبق دستورالعمل های سازنده ، یک نتیجه آزمایش مثبت در a غلظت 10 میکروگرم در لیتر IGFBP-1 فسفریله شده.
- Actim PROM تست (PROM ، پارگی زودرس غشا): تشخیص پارگی زودرس غشا بر اساس استفاده از مونوکلونال است آنتی بادی که دقیقاً فسفریله نشده را تشخیص می دهد انسولینمانند پروتئین اتصال دهنده فاکتور رشد 1 (IGFBP-1). از تشخیص پروتئین می توان برای تعیین کیفی استفاده کرد مایع آمنیوتیک در واژن (واژن) با آزمایش سریع. منفعت Actim PROM به ویژه در ویژگی بالای روش تشخیصی نهفته است ، زیرا تشخیص IGFBP-1 در اسمیر به عنوان یک نشانه مطمئن از وجود پارگی در غشا جنینی در نظر گرفته می شود. ظاهر IGFBP-1 در آماده سازی اسمیر تنها در صورت ورود مقدار قابل توجهی از مایع آمنیوتیک به واژن امکان پذیر است ، که در صورت پارگی مجرا رخ می دهد. مثانه.
تعیین اینکه آیا پارگی غشایی زودرس وجود دارد ، می تواند در موارد فردی بسیار دشوار باشد ، اما از نظر بالینی مرتبط است. زیرا در موارد زایمان زودرس و پارگی زودرس غشاها ، حکومت of آنتی بیوتیک ها نشان داده شده است. آنها رهبری به کاهش سندرم عفونت آمنیوتیک (AIS: عفونت حفره تخمک ، جفت، غشاها و احتمالاً جنین/ کودک متولد نشده در طی بارداری یا تولد با خطر سپسیس (خون مسمومیت) برای کودک) و میزان زایمان زودرس. اگر فقط زایمان زودرس یا نارسایی دهانه رحم, آنتی بیوتیک ها به طور کلی نشان داده نشده است مگر اینکه یک وجود داشته باشد عفونت واژن.
