همکاری ضربان قلب و سیستم قلبی عروقی
قلب میزان و سیستم قلبی عروقی با هم ارتباط تنگاتنگی دارند. سیستم قلبی عروقی کارهای حیاتی را انجام می دهد ، اکسیژن و مواد مغذی را حمل می کند و تأمین گرما را تنظیم می کند. قلب موتور بدن انسان است و از طریق سیستم عروقی تضمین می کند که به عنوان مثال ، سلولهای عضلانی همیشه اکسیژن کافی دریافت می کنند ، زیرا در غیر این صورت هیچ عملکرد بدنی امکان پذیر نیست.
برای اطمینان از این عرضه ، یک رابطه متعادل بین قلب میزان (قدرت پمپاژ قلب) و نیازهای آن سیستم قلبی عروقی باید حفظ شود با ضربات خود ، تعداد ضربان قلب اطمینان حاصل می کند که سوخت کافی (مواد مغذی) به سلولهای عضلانی به ویژه در هنگام ورزش منتقل می شود و در اثر احتراق به انرژی تبدیل می شود. بدن برای انجام عملکرد بدنی مورد نیاز در هنگام ورزش و ورزش به این انرژی نیاز دارد. هرچه فرد با شدت بیشتری حرکت کند ، ضربان قلب سریعتر و بالاتر می رود تعداد ضربان قلب باید باشد.
احساس نسبت به بدن خود هر روز اهمیت بیشتری پیدا می کند
علاوه بر تعداد ضربان قلب، نکته دیگری در سالهای اخیر مورد توجه قرار گرفته است. حتی به نظر می رسد که تئوری MHF منسوخ شده است. احساس نسبت به بدن خود روز به روز اهمیت بیشتری پیدا می کند و حتی می تواند در کنترل تمرین موثرتر از کنترل ضربان قلب با ساعت نبض باشد.
به خصوص در زمینه دوچرخه سواری ، تعیین وات انجام شده مورد قبول واقع شده و تقریباً به طور کامل جایگزین کنترل ضربان قلب شده است. با این حال ، در زمینه ورزش های جمعی ، ساعت نبض هنوز هم به عنوان یک وسیله کمکی برای کنترل تمرینات شناخته می شود. با این حال ، برخلاف دوچرخه سواران ، دونده ها اندازه گیری عملکرد خود را آسان نمی کنند و سرعت اغلب به عنوان شاخص استفاده می شود.
به ویژه فرم های آموزشی مانند آموزش با شدت بالا (HIT) را نمی توان با کنترل نبض خالص به طور م effectivelyثر کنترل کرد. ایجاد احساس خوب بدن از اهمیت زیادی برخوردار است. فقط درصورت شروع بوق زدن در دستگاه اندازه گیری ضربان قلب ، به ورزشکاران کمک نمی کند.
علاوه بر این ، برای پیشرفت موفق آموزش ، کمی اضافه بار ضروری است. زیرا بدون محرک آموزشی پیشرفتی حاصل نمی شود.
