منع مصرف | دستگاه ریه قلب

ضد دردی

موارد اضطراری که نیاز به اتصال به a قلب-ریه دستگاه اغلب زمان ارزیابی بیمار را فراهم نمی کند تاریخچه پزشکی. قلب-ریه دستگاه برای بدن یک وضعیت افراطی است اما غالباً تنها شانس فرد مورد نظر است. اگرچه خطر قابل توجهی است ، اما عدم انجام این کار می تواند هزینه زندگی بسیاری از افراد را به همراه داشته باشد. نسبت خطر و منفعت ، که سایر بیماریهای قبلی و عمومی بیمار را نیز در نظر می گیرد شرط، هنگام برنامه ریزی مداخلات باید به دقت مورد توجه قرار گیرد.

خطرات و عوارض جانبی

A قلب طبیعتاً جراحی یک مداخله اساسی است و خطرات زیادی را به همراه دارد. علاوه بر خطرات "معمول" که در حین عمل بوجود می آیند ، خطر میکرو آمبولیزاسیون هنگام استفاده از نیز وجود دارد دستگاه قلب و ریه: ذرات میکروسکوپی از دستگاه یا دیواره رگ جدا شده ، منعقد می شوند (یعنی لخته می شوند) و دستگاه را مسدود می کنند یا عروق در بیمار بنابراین ، از فیلترها و داروهای ضد انعقاد خون همیشه استفاده می شود.

اگرچه مورد دوم بیمار را ایجاد می کند خون مایعات بیشتری دارند و کمتر در معرض لخته شدن هستند ، آنها همچنین مشکلاتی را برای جراح ایجاد می کنند ، زیرا متوقف کردن خونریزی از نظر منطقی مشکل تر است. اینجاست که تنظیم دقیق لازم است. کمبود اکسیژن

در حالی که ریه با میلیاردها آلوئول ریوی مساحت تقریبی 200 مترمربع را برای غنی سازی اکسیژن فراهم می کند خون، در یک دستگاه قلب و ریه فقط 2-10 مترمربع است. منطقه انتشار که در آن خون و اکسیژن در تماس قرار می گیرد بسیار کوچکتر است و عملکرد اکسیژن سازی ریه فقط به طور ناقص جایگزین می شود. یک واکنش ایمنی. از آنجا که شیلنگ ها و دستگاه ها برای بدن بیگانه هستند ، دستگاه دوم با واکنش ایمنی به اجزای مضر موجود در گردش آن واکنش نشان می دهد.

مواد سیگنالینگ برای مقابله با بیماری ترشح می شود ، که می تواند منجر به واکنش التهابی و در موارد اضطراری منجر به مرگ شود.

• میکروآمبولیزاسیون: ذرات ریز میکروسکوپی از دستگاه یا دیواره رگ جدا می شوند ، منعقد می شوند (یعنی کلوخه می شوند) و دستگاه را مسدود می کنند یا عروق در بیمار بنابراین ، از فیلترها و داروهای ضد انعقاد خون همیشه استفاده می شود.

  اگرچه مورد دوم باعث مایع شدن خون بیمار و کمتر در معرض لخته شدن می شود ، اما برای جراح نیز مشکلاتی ایجاد می کند ، زیرا متوقف کردن خونریزی از نظر منطقی دشوارتر است. بنابراین اینجاست که تنظیم دقیق لازم است.

• کمبود اکسیژن در حالی که ریه با میلیاردها دلار آن آلوئول ریوی مساحت تقریبی 200 مترمربع برای غنی سازی اکسیژن خون را در یک سطح فراهم می کند دستگاه قلب و ریه به دلیل طراحی آن فقط 2-10 متر مربع است.

  بنابراین ناحیه انتشار خون و اکسیژن در تماس است بسیار کمتر است و عملکرد اکسیژن رسانی ریه فقط به طور ناقص جایگزین می شود.

• یک واکنش ایمنی از آنجا که شیلنگ ها و دستگاه ها برای بدن بیگانه هستند ، با واکنش ایمنی به اجزای مضر موجود در گردش آن واکنش نشان می دهد. مواد سیگنالینگ برای مقابله با بیماری ترشح می شود ، که می تواند منجر به واکنش التهابی و در موارد اضطراری منجر به مرگ شود.
• تشکیل ادم.

  به دلیل فشار بین خون و بافت ، آب بیشتری از محل جریان می یابد عروق وارد بافت اطراف می شود - خون ضخیم شده و بافت متورم می شود. یکی از ادمها صحبت می کند. بعد از عمل ، بیماران بسیار ادماتیک هستند ، یعنی در پاها و بازوها آب زیادی دارند. تنها پس از اتمام عمل بدن می تواند آب را از بافت خارج کرده و دوباره به داخل خون بفرستد - که ناگهان حجم زیادی ایجاد می کند. بنابراین کلیه ها مجبورند آب اضافی را از خون دفع کنند (شبیه خشک کنی که لباس های مرطوب را می چرخاند تا آب از آنها خارج شود) ، که به ویژه در بیماران مبتلا به نارسایی کلیه مشکل ساز است.