رفع فشار خارج آکرومیال (OSD)
دومین احتمال مداخله جراحی رفع فشار خارج آکرومیال است ، که تنها امکان جراحی توسعه جراحی قبل از استفاده استاندارد از ASD بود. در مقابل ASD ، باید یک برش بزرگتر از پوست (اندازه حدود 5 سانتی متر) ایجاد شود تا دسترسی به آن امکان پذیر شود به ناحیه جراحی در حالی که در ASD بازتابی از منطقه مورد بهره برداری ایجاد می شود ، در OSD عملیات مستقیم آغاز می شود. این عملیات به صورت کلاسیک از دو قسمت تشکیل شده است.
در قسمت اول عملیات ، باند اتصال بین آکرومیون و کوراکوئید برداشته می شود. این شل شدن اتصالات باند بسته به فرد به روش های مختلفی قابل انجام است. همیشه حذف همه اتصالات باند ضروری نیست.
گاهی اوقات اتصالات باند نیز بعداً مجدداً متصل می شوند. به دنبال مرحله اول OSD ، مرحله دوم شامل برداشتن گوه استخوانی در قسمت زیرین است آکرومیون. فاصله کاهش یافته بین آکرومیون و هومرال سر باید افزایش یابد تا اجازه روتاتور کاف آزادی حرکت کافی.
اکنون اولین مرحله از OSD اتفاق می افتد: اتصالات باند بین آکرومیون و کوراکوئید از بین می رود. پس از آن ، مرحله دوم ، برداشتن گوه استخوانی ، انجام می شود. در زمینه OSD ، به جای تراش برای این کار نیاز به اسکنه است (به ASD مراجعه کنید).
دسترسی های عملیاتی
این روش از 2 قسمت به روش کلاسیک تشکیل شده است:
- اتصال رباط بین آکرومیون و کوراکوئید (ligamentum coraco-acromiale) را از بین ببرید.
- برداشتن گوه استخوان به اندازه مشخص از سطح قدامی و خلفی آکرومیون
خطرات رفع فشار
خطرات رفع فشار زیر آکرومیلی به عوامل مختلفی بستگی دارد. علیرغم جراحی ، شدت نشانگان گیرافتادگی شانه بر احتمال بهبود و بهبودی بعد از جراحی تأثیر دارد. دو روش مختلف جراحی نیز خطرات متفاوتی را به همراه دارد.
به طور کلی ، روش آرتروسکوپی بسیار کم خطر است. با این وجود ، همه آسیب های احتمالی و عوارض جانبی بیهوشی و جراحی باید قبل از عمل توضیح داده شود. از آنجا که رفع فشار زیر آکرومیال معمولاً تحت انجام می شود بیهوشی عمومی، اولین خطرات می توانند در حین بیهوشی رخ دهند.
علاوه بر عدم تحمل و آلرژی به ماده بیهوشی ، تحریکات نیز می توانند از طریق تنفس لوله در نای. این می تواند منجر به خشونت و گلو درد. خطرات ناشی از عملیات واقعی شامل آسیب دیدگی تصادفی سازه های در حال بهره برداری است.
در حالت ناپایدار مفاصل، باید در حین عمل توجه ویژه ای شود ، زیرا برش از طریق ساختارهای رباط می تواند بی ثباتی را تشدید کند. علاوه بر این ، خطر آسیب به ساختارهای عضلانی و استخوانی وجود دارد مفصل شانه، و همچنین به غضروف سطوح و اجزای مشترک این می تواند منجر به کبودی در ناحیه عمل شود.
تحت شرایط خاص ، این خطر وجود دارد که جراحی انجام شده باعث بهبودی ناچیز یا اصلاً نشود. در تمام روش های تهاجمی ، چه جراحی با حداقل تهاجم یا جراحی باز ، خطر عفونت توسط عوامل بیماری زا وجود دارد. با برش از مانع پوستی و باز شدن محل جراحی ، در صورت عدم رعایت بهداشت ، عوامل بیماری زا می توانند نفوذ کنند و می توانند ناحیه شانه ، عضلات ، ناحیه زخم و پوست را ملتهب کنند. این یکی از دلایلی است که بیمار حتی پس از نتیجه مثبت عمل مجبور است چند روز را در بیمارستان بگذراند.
