مدت زمان عفونت قارچی واژن
مدت زمان a میکوز واژن به شروع درمان و شدت و شیوع عفونت بستگی دارد. اگر میکوز واژن به موقع و به اندازه کافی با اصطلاح درمان می شود ضدمیکوت، عفونت نباید بیش از چند هفته طول بکشد و بدون عواقب بهبود یابد. درمان یک عارضه بدون عارضه میکوز واژن حدود دو تا شش روز طول می کشد. این امر معمولاً "به صورت محلی" ، یعنی مستقیماً در محل عفونت با کرم ، پماد یا شیاف اتفاق می افتد.
اگر میکوز واژن درمان نشود یا به اندازه کافی درمان نشود ، ممکن است یک عفونت مزمن ایجاد شود که پس از آن مدت بیشتری ادامه دارد. درمان میکوز واژینال مزمن یا بسیار شدید معمولاً چندین هفته طول می کشد و باید تا زمان بهبودی کامل عفونت انجام شود. در بیشتر موارد ، این عمل به صورت "سیستمیک" انجام می شود ، یعنی با قرص هایی که در بدن کار می کنند.
اقدامات متنوعی وجود دارد که یک زن می تواند ایجاد کند تا احتمال ابتلا به میکوز واژن کمتر شود. اطمینان از اینکه بهداشت صحیح کافی است اما بیش از حد نیست ، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از استفاده از اسپری های صمیمی یا شستشوی واژن باید خودداری شود.
در عوض ، واژن به سادگی باید با آب شفاف یا لوسیون حاوی اسید لاکتیک درمان شود. از دیگر اقدامات مهم بهداشتی برای جلوگیری از عفونت قارچی واژن تمیزکاری صحیح پس از حرکات روده ، استفاده از کاندوم در حین رابطه با شریک زندگی جدید ، استفاده از لباس یا حوله های شخصی ، برداشتن لباس های حمام مرطوب است. همچنین باید از پوشیدن لباس زیر سبک ، "قابل تنفس" ، ترجیحاً از پنبه یا ابریشم و از مواد مصنوعی استفاده کنید ، از لاستیک های زیرپوش هوا استفاده نکنید و یا از تامپون های کوچک استفاده نکنید یا فقط از تامپون های کوچک در روزهای آخر قاعدگی خود استفاده کنید. .
برای خانم هایی که مستعد عفونت های قارچی واژن هستند ، توصیه می شود از داروهای طولانی مدت حاوی اسید لاکتیک (یا D (derlein) استفاده کنید. باکتری برای حمایت از فلور طبیعی واژن. با وجود رعایت همه این قوانین ، نمی توان رد کرد که ممکن است از عفونت قارچی واژن رنج ببرید. پیش آگهی قارچ واژن معمولاً بسیار خوب است.
با درمان مداوم ، دوره تقریباً همیشه بدون عارضه است و عفونت کاملاً بهبود می یابد. فقط در حدود 5٪ از کل بیماران مبتلا در طول زندگی آنها عفونت جدیدی (عود) اتفاق می افتد. محرک دیگری برای عفونت با قارچ در واژن می تواند نوسانات هورمونی زن باشد.
به ویژه افزایش سطح استروژن می تواند مسئول این امر باشد. این به طور معمول در طول اتفاق می افتد بارداری. این به این دلیل است که استروژن باعث رشد قارچ های مخمری می شود.
این امر منجر به افزایش تشکیل قندی می شود که در غشای مخاطی واژن ذخیره می شود. شکر به عنوان منبع غذایی قارچ عمل می کند و بنابراین می تواند با سرعت بیشتری تکثیر شود. به طور معمول ، عفونت قارچی برای نوزاد متولد شده خطرناک نیست.
به ندرت می تواند منجر شود انقباضات زودرس. با این حال ، مهم است که هر چه سریعتر قارچ را درمان کنید تا هنگام تولد کودک از بین برود. اگر مادر کمی قبل یا حین تولد قارچ واژن داشته باشد ، می تواند در طی مراحل زایمان به نوزاد منتقل شود.
نوزادان اغلب از عفونت قارچی در رنج می برند دهان و ناحیه پوشک. برای نوزادان نارس و بیمار در برخی شرایط می تواند زندگی را تهدید کند. زنان بارداری که مشکوک به عفونت قارچی واژن هستند باید با متخصص زنان و زایمان خود مشورت کنند و نباید خود به خود آنها را درمان کنند.
سپس پزشک در مورد نوع و مدت زمان درمان تصمیم خواهد گرفت. استفاده از عوامل ضد قارچ نیز در طول مناسب است بارداری و برای کودک خطرناک نیست.
