فراوانی کاردیومیوپاتی | کاردیومیوپاتی

فراوانی کاردیومیوپاتی

شایع ترین کاردیومیوپاتی کاردیومیوپاتی متسع است. شیوع یا بروز آن 40 مورد در هر 100 نفر است. مردان دو برابر زنان به این بیماری مبتلا می شوند.

این بیماری می تواند در هر سنی رخ دهد ، اما بیشترین سن در سنین 20 تا 50 سالگی است. شیوع انسداد هیپرتروفیک کاردیومیوپاتی در حدود 0.2٪ از جمعیت بسیار کم است. نادرترین شکل از کاردیومیوپاتی در جهان غربی شکل محدود کننده است.

با این حال ، در کشورهای گرمسیری ، بستگی به تعداد بیماری های پریکاردیال می تواند تا 25٪ از کاردیومیوپاتی ها را تشکیل دهد. کاردیومیوپاتی بطن راست بیشتر مردان جوان را درگیر می کند و شیوع آن از هر 1 مورد 10 است. همچنین حدود 000-10٪ از مرگ ناگهانی قلب را تشکیل می دهد و از نظر جغرافیایی در ایتالیا شیوع بیشتری دارد. تعداد کاردیومیوپاتی های طبقه بندی نشده بسیار نادر است.

تاریخچه

علائم کاردیومیوپاتی را می توان از محدودیت های عملکردی مربوط به آنها استخراج کرد. علائم اصلی شامل تنگی نفس ، خستگی ، از دست دادن هوشیاری کوتاه مدت ، آب در ریه ها و درد قفسه سینه. در اینجا ، علائم فردی را نمی توان لزوماً به شکل خاصی از کاردیومیوپاتی اختصاص داد ، زیرا مکانیسم های مختلف اغلب منجر به یک تصویر بالینی مشابه می شوند.

تنگی نفس و کاهش استرس عمده شکایاتی است که بیمار با آن به پزشک خود مراجعه می کند. درد قفسه سینه به عنوان مثال ، در کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک شایع تر است ، زیرا بدن قادر به تأمین افزایش نیست قلب توده با اکسیژن اضافی تحت فشار. تنگی نفس در اثر a ایجاد می شود خون احتقان در ریه ها.

La قلب دیگر قدرت پمپاژ را ندارد خون دور از ریه ها ، و قسمت مایع خون می تواند وارد ریه ها شود. این در نهایت از انتقال اکسیژن جلوگیری می کند و همچنین می تواند منجر شود آب در ریه ها (ادم ریوی) دلایل مختلف کاردیومیوپاتی ها چند برابر است و می توان آنها را به مکانیسم های مختلف بیماری اختصاص داد.

این موارد شامل علل ژنتیکی ، پاتوژن های باکتریایی / ویروسی و بیماری های سیستمیک است. کاردیومیوپاتی گشاد را می توان به شکل اولیه و ثانویه تقسیم کرد. در شکل اولیه ، این بیماری مستقیماً از قلب عضله خود و حدود 10٪ از کل موارد کاردیومیوپاتی متسع را تشکیل می دهد.

فرم ثانویه کاردیومیوپاتی متسع را می توان به 3 علت عمده دیگر تقسیم کرد که هر کدام تقریباً 30٪ از فرم های ثانویه را تشکیل می دهند. دلایل خانوادگی مبتنی بر نقص ژنتیکی است ، به موجب آن اطلاعات ژنتیکی معیوب است ، که تولید عضله مهم قلب را تضمین می کند پروتئین ها. این موارد به ویژه برای رشد قدرت عضلات قلب مهم هستند.

روندهای التهابی نیز نقش مهمی دارند باکتری و / یا ویروس ها می تواند به عضله قلب آسیب برساند. علاوه بر این ، بدن همچنین می تواند از طریق عضله بدن به عضله قلب آسیب برساند پروتئین ها (آنتی بادی) این یک بیماری به اصطلاح خودایمنی است.

آسیب سمی همچنین 30٪ از علل ثانویه را تشکیل می دهد. به نظر می رسد الکل در اینجا نقش اصلی را بازی می کند و به ویژه در کشورهای صنعتی خود را به عنوان عامل اصلی تثبیت کرده است. کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک یک بیماری ارثی است و موارد مثبت خانوادگی در حدود 50٪ موارد قابل تشخیص است.

در همین حال ، 10 مکان ژنی و بیش از 100 مکان مختلف جهش می تواند به عنوان علت کاردیومیوپاتی شناخته شود ، که می تواند منجر به کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک شود. همانطور که در بالا ذکر شد ، کاردیومیوپاتی محدود کننده بیشتر در مناطق گرمسیری جهان دیده می شود و همچنین می تواند به اشکال اولیه و ثانویه تقسیم شود. شکل اولیه باعث a بافت همبند بازسازی عضلات قلب ، که منجر به سفت شدن قلب و ناتوانی در کار صحیح می شود.

لوفلر اندوکاردیت (لوفلر پریکاردیت) در اینجا نقش بسیار مهمی ایفا می کند. این بیماری با التهاب قلب شروع می شود و به یک قلب سفت شده و از نظر عملکرد محدود می شود. فرم ثانویه معمولاً به دلیل اصطلاحاً بیماری های ذخیره سازی ایجاد می شود.

بیماری های ذخیره سازی زمانی اتفاق می افتند که ماده ای در بدن باقی بماند یا قابل تجزیه نباشد. این مواد می توانند در هر جایی رسوب کرده و در نتیجه منجر به نقص عملکرد ارگان مربوطه شوند. بیماری های ذخیره سازی که منجر به کاردیومیوپاتی محدود کننده می شوند ، آمیلوئیدوز ، سارکوئیدوز و بیماریهای مختلف ذخیره چربی و قند.

کاردیومیوپاتی بطن راست یک بیماری ارثی از نظر ژنتیکی است و اغلب در خانواده ها قابل تأیید است. کاردیومیوپاتی های طبقه بندی نشده معمولاً بر اساس نقص ژنتیکی است. کاردیومیوپاتی پس از معاینات معمول قلب و عروق تشخیص داده می شود و در موارد خاص آزمایش های ژنتیکی برای تشخیص نهایی انجام می شود.

معاینات معمول قلب و عروق شامل معاینهی جسمی, الکتروکاردیوگرام (ECG) ، اکوکاردیوگرام ، کاتتریزاسیون قلب ، قفسه سینه اشعه ایکس و در بعضی موارد عضله قلب بیوپسی. با معاینهی جسمی، متخصص قلب و عروق با جستجوی تغییرات معمول در بدن در ارتباط با اختلالات قلب ، به تشخیص نزدیک می شود. الکتروکاردیوگرام به پزشک اجازه می دهد تا برق را بررسی کند عملکرد قلبدر اینجا ، متخصص قلب می تواند گزارشی در مورد عملکرد خطوط الکتریکی ارائه دهد ، و بنابراین می تواند اختلال الکتریکی معمول برای یک کاردیومیوپاتی خاص را نیز تعیین کند.

اکوکاردیوگرام به معاینه استاندارد در تشخیص قلب و عروق تبدیل شده است. در اینجا ، پزشک می تواند یک تصویر مستقیم از قلب و در صورت لزوم ، این اختلال بدست آورد. علاوه بر این، اکوکاردیوگرافی به پزشک اجازه می دهد ببیند چه چیزی است خون جریان در قلب مانند است.

جریان خون درون قلب چیزهای زیادی در مورد عملکرد ماهیچه های قلب می گوید. میوکارد بیوپسی روشی است که در آن تکه کوچکی از بافت قلب برداشته می شود تا بعداً در مورد تغییرات پاتولوژیک قلب در سطح سلولی اظهارنظر شود. این معاینه اغلب همراه با سایر زمینه های پزشکی مانند آسیب شناسی انجام می شود.

از کاتتریزاسیون قلب اغلب برای رد کردن قلب یکی استفاده می شود عروق مسدود شده است ، که به طور بالقوه می تواند علائم قلبی معمولی ایجاد کند. درمان کاردیومیوپاتی به اختلال ناشی از کاردیومیوپاتی بستگی دارد. بر این اساس ، پزشک باید به طور طبیعی تشخیص دهد که کاردیومیوپاتی اولیه است یا ثانویه.

علت اصلی کاردیومیوپاتی متسع این است که بطن به طور غیر طبیعی گشاد شده و نمی توان حجم خون را به اندازه کافی پمپ کرد. این جایی است که هدف از درمان این است:

• کاهش حجم در گردش
• کاهش فشار خون و a
• کاهش کار قلب.

بنابراین قلب محافظت می شود و می تواند کارآمدتر پمپ کند. گشاد شدن قلب نیز می تواند منجر شود آریتمی قلبی، که همچنین باید درمان شود.

در طول درمان ، داروهای رقیق کننده خون و داروهای تنظیم کننده تعداد ضربان قلب استفاده می شود. در موارد شدید باید بررسی شود که آیا راهنما درمان مناسب است در کاردیومیوپاتی انسدادی هیپرتروفیک ، قلب با یک مانع ثابت مبارزه می کند.

این قدرت برای قلب بسیار سنگین است ، که در نهایت می تواند منجر به خستگی قلب شود. به منظور کاهش کار قلب ، بتا بلاکرها و کلسیم از مهارکننده ها استفاده می شود زیرا باعث کاهش قدرت قلب و بهبود پر شدن آن می شود. اگر درمان دارویی کاردیومیوپاتی بی اثر باشد ، می توان با اقدامات تهاجمی ، قسمت هایی از قلب را که نشان دهنده مانع هستند ، بی اثر کرد و یا طی یک عمل جراحی از بین برد.

کاردیومیوپاتی محدودکننده نیز با توجه به علائم داده شده درمان می شود و می تواند به طور مشابه با کاردیومیوپاتی متسع یا کاردیومیوپاتی انسدادی هیپرتروفیک درمان شود. از آنجا که در بسیاری از موارد ، التهاب عضله قلب نیز درگیر است پیراشامه، اینها همچنین باید با داروهای ضد التهاب درمان شوند. کاردیومیوپاتی های طبقه بندی نشده و بطن راست نیز فقط به صورت علامتی قابل درمان هستند.