تداخلات
دارو آلوپورینول می تواند تأثیر بسیاری از داروهای دیگر را به شدت تحت تأثیر قرار دهد ، بنابراین باید قبل از مصرف با پزشک معالج روشن شود ، اینکه آیا سایر داروهای لازم باید تنظیم شوند. آلوپورینول اثر تقویت کننده ای در اثر داروهای ضد انعقاد مختلف دارد. بنابراین باید توجه ویژه ای به مصرف لازم به اصطلاح کومارین ها (وارفارین ، مارکومار) داده شود.
در طول برنامه از آلوپورینول دوز روزانه داروی ضد انعقاد باید کاهش یابد. علاوه بر این ، اثر پروبنسید افزایش می یابد. پروبنسید دارویی است که (دقیقاً مانند آلوپورینول) برای کاهش بیش از حد آن استفاده می شود اوره غلظت در خون و بنابراین به عنوان درمانی برای نقرس.
در بیماران تحت درمان با کلرپروپامید ، سولفونیل اوره که برای آن استفاده می شود ، احتیاط ویژه ای نیز توصیه می شود دیابت درمان. اثربخشی این دارو با مصرف همزمان آلوپورینول نیز افزایش می یابد. داروهای ضد صرع خاص (به ویژه فنیتوئین) ، که به منظور مهار تحریک پذیری سلولهای عصبی عمل می کند و بنابراین می تواند برای درمان صرع مورد استفاده قرار گیرد ، هنگام تجویز آلوپورینول ، فوراً نیاز به از بین بردن آن دارد.
سندرم استیونز-جانسون
اگرچه آلوپورینول نقش مهمی در پزشکی بازی می کند و موفقیت بزرگی در درمان آن بدست آورده است نقرس، اثرات سو ad دارویی (عوارض جانبی) را نمی توان رد کرد. هنگام تجویز این دارو ، پزشک معالج باید همیشه ارزیابی کند که آیا مزایای بالینی از خطر عوارض جانبی بیشتر است یا خیر. یک عارضه احتمالی همراه با مصرف آلوپورینول وقوع به اصطلاح است سندرم استیونز-جانسون.
طبق مطالعات ، آلوپورینول در واقع شایع ترین علت این امر است شرط (سندرم استیونز-جانسون). سندرم استیونز-جانسون یک واکنش شدید دارویی است که به طور عمده روی پوست ظاهر می شود و نادر است. در طی سندرم استیونس-جانسون ، اپیدرم (بالاترین لایه پوست) تا 10 درصد از سطح بدن جدا می شود.