عملیات | جراحی دیورتیکولیت - خطرات آن چیست؟

عمل

مدت زمان دیورتیکولیت عمل جراحی به روش جراحی انتخابی بیمار بستگی دارد شرط (از قبل عمل شده ، چاق و غیره) و شدت بیماری. به عنوان یک قاعده و بدون ویژگی های خاص ، مدت زمان حدود 1-3 ساعت برای عمل واقع بینانه است.

استادیوم ها طبق گفته هانسن و استوک

طبقه بندی مراحل بیماری از دیورتیکولیت الزام آور نیست ، با این حال ثابت شده است که طبقه بندی طبق هانسن و استوک در عمل بالینی روزمره موفق است. در اینجا 4 مرحله ، یعنی شدت بیماری ، شامل شرح دقیق مرحله بیماری ، و همچنین علائم بالینی مربوطه شرح داده شده است.

• مرحله 0 را بدون عارضه می نامند دیورتیکولوزیس، یعنی یک تغییر بدون التهاب در روده بزرگ با برجستگی دیواره روده کوچک (دیورتیکول).

  In دیورتیکولوزیس معمولاً هیچ علائمی از بیماری وجود ندارد.

• به اصطلاح حاد ، بدون عارضه است دیورتیکولیت نشان دهنده مرحله 1 است. در اینجا التهاب فقط در دیواره روده یافت می شود. از نظر بالینی ، درد در پایین شکم و تب می تواند رخ دهد.
• مرحله 2 دیورتیکولیت حاد و پیچیده نامیده می شود.

  این مرحله بسته به درجه گسترش التهاب در دیواره روده ، به 3 زیر گروه (IIa ، IIb ، IIc) تقسیم می شود. اگر در ناحیه برجستگی ها (دیورتیکول) سوراخ روده ای وجود داشته باشد ، این یک وضعیت اضطراری است ، زیرا با فرار از روده کل حفره شکم می تواند ملتهب شود میکروب ها (پریتونیت) این تصویر بالینی به عنوان کلینیک شناخته می شود شکم حاد.

  یک مداخله سریع جراحی برای جلوگیری از شیوع التهاب باید در مرحله IIc انجام شود.

• آخرین مرحله (مرحله III) نوع مزمن و عود کننده دیورتیکولیت (دیورتیکولیت مزمن عود کننده) است. این مرحله با تکرار (عود) پایین تر مشخص می شود درد شکم و یبوست. تصویر بالینی ناقص انسداد روده با حمل و نقل بسیار آهسته غذا (subileus) نیز می تواند رخ دهد.

آمادگی برای جراحی

تعیین کننده ترین عامل برای موفقیت در عمل کیفیت اتصال انتها به انتهای دو سر روده است که از وسط آن یک قطعه برداشته شده است. در صورت نشت بخیه ، ممکن است حفره شکم به وسیله آن آلوده شود باکتریمدفوع جمع شده و التهاب جدی ممکن است ایجاد شود. چنین التهابی می تواند به یک ناحیه از حفره شکم محدود شود و یا در کل حفره شکم گسترش یابد.

التهاب صفاقی (پریتونیت) در شرایط خاص می تواند کشنده باشد. آبسه (چرککپسول پر شده) می تواند مانند بعد از سوراخ شدن (سوراخ کردن) روده ، در نتیجه آلودگی حفره صفاقی ایجاد شود. آنها معمولاً به عنوان یک سفت شدن دردناک در پایین شکم با افزایش مداوم دمای بدن و لرز.

فیستول مجاری (اتصالات لوله مانند) ممکن است پس از عمل باقی بمانند. آنها از روده عمل شده به اندامهای مجاور یا لبه خارجی زخم (پوست) مجرای عبور می دهند. علت آنها ایجاد زخم ناقص است ، به این معنی که بافت به درستی با هم رشد نمی کند و از یک حفره زخم خارج می شود.

غالباً ، یک سوراخ کوچک در ناحیه برش جراحی قابل مشاهده است که از آن مدفوع یا ترشح می شود در حال اجرا. در صورت فیستول تشکیل با ادرار مثانه، عفونت های ادراری مکرر اغلب ایجاد می شوند. مواد افزودنی هوا در ادرار (پنوماتوریا) یا مخلوط شدن ادرار با مدفوع (مدفوع) می تواند نشانه این موارد باشد فیستول تشکیل.

با این حال ، در 30٪ موارد ، فیستول ها به دلیل علائم جزئی یا غیر قابل شناسایی ، باقی نمی مانند. اسکار به طور طبیعی پس از جراحی در شکم ایجاد می شود که از نظر خارجی قابل مشاهده نیست. در نتیجه این زخم ، لومن روده می تواند باریک شود و در بدترین حالت ، انسداد روده (انسداد پل) می تواند رخ دهد. اگر شبکه های عصبی در حین عمل آسیب ببینند ، این می تواند منجر به مدفوع و / یا شود بی اختیاری ادرار یا در موارد نادر به اختلال نعوظ در مردان سایر عوارض غیر اختصاصی شامل آسیب به خون عروق با از دست دادن خون که ممکن است نیاز به تزریق خون، عفونت لبه های خارجی پوست / زخم یا آسیب به سایر اندام های شکمی مانند مثانه یا بخشهای سالم روده.