In شکاف مقعدی - به طور عامیانه شکاف مقعدی نامیده می شود - (شکاف لاتین: شکاف ، ترک ؛ مترادف: شکاف مقعدی ، شکاف مقعدی ، شکاف حاد مقعدی ، ریگاد مقعدی ، شکاف مزمن مقعدی ، فیسورا آنی ؛ فیستول در آنو غیرترومایی و غیر نفوذی است مقعد انفجار؛ شکاف مقعدی غیرترومایی شکاف رکتوم ؛ رگکتال رگال ؛ ICD-10-GM K60. 0: حاد شکاف مقعدی؛ ICD-10-GM K60.1: مزمن شکاف مقعدی؛ ICD-10-GM K60.2: شکاف مقعدی ، مشخص نشده) پارگی شعاعی محل است پوست or مخاط در کانال مقعد (آنودرم) دور از خط دندان.
در linea dentata ، سنگفرش اپیتلیوم کانال مقعدی با اپیتلیوم مجرا ملاقات می کند رکتوم، که در شفاهی نهفته است ("به سمت دهان") جهت.
بین شکافهای مقعدی اولیه و ثانویه تمایز قایل می شود. شکاف مقعدی اولیه به دلیل بیماری زمینه ای ایجاد نمی شود. از طرف دیگر ، شکاف های مقعدی ثانویه توسط طیف گسترده ای از بیماری ها ایجاد می شوند (به عنوان مثال بیماری کرون) و همچنین توسط ضربه یا بعد از جراحی مقعد. در این مورد بیشتر با عنوان "علل" مشاهده کنید.
علاوه بر این ، فرم حاد را می توان از فرم مزمن تشخیص داد. در فرم مزمن ، علائم بیش از 6 تا 8 هفته ادامه دارد.
نسبت جنسیت: زنان و مردان با فراوانی برابر تحت تأثیر قرار می گیرند.
اوج فراوانی: این بیماری عمدتا بین سالهای 30 و 50 زندگی است.
شیوع (فراوانی بیماری) در بیماران پروکتولوژیک (مبتلا به بیماریهای روده) 10٪ (در آلمان) است. براساس مطالعات انجام شده بر روی مجموعه های بیمار محدود ، خطر زندگی تا 8٪ نشان داده شده است.
روند و پیش آگهی: شقاق حاد مقعد دردناک است و بیشتر در هنگام اجابت مزاج قابل مشاهده است. کیفیت زندگی فرد مبتلا رنج می برد. با کافی درمان، این بیماری روند خوبی را طی می کند ، یعنی 60-90٪ از شکاف های حاد مقعد بدون عواقب بهبود می یابند. روند بهبودی بین 6 تا 8 هفته طول می کشد. یک شکاف مزمن مقعدی تقریباً تقریباً بهبود می یابد. 50٪ موارد تحت محافظه کاری است درمان. یک دوره مزمن با پاپیلاهای مقعدی هیپرتروفیک (کشش های دیستال مخاط ستون های مقعدی) ، تاخوردگی پاسگاه یا نگهبان ماریسکه (پریانال / اطراف مقعد موضعی ، شل پوست چین و چروک) دور از شکاف و زخم (زخم) ، از جمله علائم دیگر. اگر a فیستول فرم ها ، مداخله جراحی ضروری می شود (خط اول درمان).
