آخالازی (مترادف: اختلال حرکتی مری ؛ آشالازی مری؛ کاردیاسپاسم کاردیا آخالازی ؛ ICD-10-GM K22.0: آشالازی کاردیا) نوعی اختلال متعلق به گروه اختلالات حرکتی مری است. از یک طرف ، یک وجود دارد تمدد اعصاب اختلال اسفنکتر مری تحتانی (UES ؛ اسفنکتر مری / ورودی معده) ، به این معنی که عضله تحتانی مری در طی مراحل بلع شل نمی شود و از طرف دیگر ، تحرک (تحرک) عضلات مری و تحتانی مری مختل می شود . در نتیجه ، انتقال پالپ غذا از طریق مری (لوله غذا) مختل می شود.
اشکال زیر در آشالازی مشخص می شود:
- اولیه آشالازی (شکل ایدیوپاتیک / علت قابل شناسایی نیست) - بیماری نورودژنراتیو.
- آخالازی ثانویه ("pseudoachalasia") - این فرم بر اساس بیماری دیگری است.
آخالازی طی مراحل زیر پیشرفت می کند:
- مرحله I (فرم hypermotile (hypermobile)) - فشار استراحت اسفنکتر مری تحتانی (UES) افزایش می یابد. عضلات مری سعی می کنند فشار فزاینده را با افزایش پارفتالیس جبران کنند
- مرحله II (فرم hypomotile) - اتساع (گسترش) مری ؛ عضلات مری کندتر می شوند.
- مرحله III (فرم متحرک (بی حرکت)) - عضله مری شل است. مری به طور قابل توجهی گشاد شده است
نسبت جنسیت: زن و مرد به طور مساوی تحت تأثیر قرار می گیرند.
اوج فرکانس: این بیماری عمدتا در سنین میانسالی ، یعنی بین دهه 3 تا 5 زندگی رخ می دهد. در نوجوانی نیز بیماری هایی وجود دارد ، کودکی و نوزادان ممکن است.
بروز (فراوانی موارد جدید) آشالازی اولیه حدود 1-3 مورد در هر 100,000 نفر در سال است (در آلمان).
سیر و پیش آگهی: هرچه آشالازی ادامه یابد ، دیسفاژی (مشکل در بلع) بارزتر می شود. این علامت اصلی بیماری است. این بیماری پیشرونده است ، یعنی بسته شدن اسفنکتر تحتانی مری افزایش می یابد. حمل و نقل غذا محدود است. فرد مبتلا به دلیل علائم ، غذای کمتری مصرف می کند. نتیجه کاهش وزن است. اگر غذا در مری باقی بماند ، ممکن است عفونت برونش رخ دهد. در نهایت ، حفظ ازوفاژیت (ازوفاژیت ناشی از کمبود ورزش) ممکن است ایجاد شود ، که یک عامل خطر برای مری است سرطان. با توجه به این ، افراد مبتلا باید به طور منظم در معاینات پیشگیرانه شرکت کنند. بنابراین بیماری قابل درمان نیست درمان مبتنی بر علائم است. تمرکز بر دستیابی به مصرف کافی غذا است.
