معرفی
در مورد خالص ورم لثه، به عبارت دیگر ورم لثه، نه آنتی بیوتیک ها معمولاً تجویز می شوند. آنتی بیوتیک ها در همه موارد مفید است پریودنتیت، یعنی التهاب کل پریودنتیم. اما نه همه پریودنتیت توسط پشتیبانی می شود آنتی بیوتیک ها.
ارزیابی فواید و خطرات آنتی بیوتیک درمانی و ارزشمند بودن آن مهم است. هدف از درمان آنتی بیوتیکی جلوگیری از عقب نشینی است لثه از عقب نشینی به دلیل باکتری در حفره دهان و جیب های آدامس. با این حال ، اگر این می تواند کاملا با حذف مکانیکی حذف شود پلاک، به درمان پر خطر و پرهزینه احتیاج نیست.
چه زمانی به آنتی بیوتیک نیاز دارم؟
اینکه و در چه مواردی آنتی بیوتیک مصرف شود پریودنتیت (= التهاب پریودنتیم ، یعنی لثه، استخوان اطراف و دستگاه فیبری که دندان را نگه می دارد) توسط دندانپزشک تصمیم می گیرد. او رابطه بین هزینه-سود و ریسک-سود را با دقت سنجیده است. بیماران مبتلا به ورم لثه یا با پریودنتیت خفیف به شرطی که از نظر سیستمیک سالم باشند (از نظر تصویر کلی بدن) به آنتی بیوتیک نیاز ندارند.
علائم تجویز سیستمیک آنتی بیوتیک در نشان داده شده است پریودنتیت تهاجمی، که در نوجوانان نیز رخ می دهد. در مورد پریودنتیت مزمن شدید ، از آنتی بیوتیک نیز استفاده می شود ، زیرا بیماری تحکیم یافته مزمن در غیر این صورت قابل درمان نیست. اگر ، با وجود تمیز کردن مکانیکی خوب ، هیچ بهبودی وجود ندارد اما حتی بیشتر عقب می رود لثه، آنتی بیوتیک کمک می کند. در مورد آبسه ، که در اطراف پریودنتیم گسترش می یابد و می تواند به علائمی مانند منجر شود تب و متورم است لنف گره ها ، آنتی بیوتیک ها باید به بهبود هر چه سریعتر کمک کنند. اگر عمومی شرط توسط بیماری های سیستمیک و سیستم ایمنی بدن به اندازه کافی برای مبارزه با پریودنتیت قوی نیست ، فقط یک آنتی بیوتیک می تواند از روند بهبودی پشتیبانی کند.
از کدام آنتی بیوتیک ها استفاده می شود؟
اساساً دو مکانیسم عمل متفاوت وجود دارد. یک نوع آنتی بیوتیک دارای اثر باکتریواستاتیک است ، و دیگری باکتری کش. از نظر شیمیایی ، انواع آنتی بیوتیک ها از نظر ساختار متفاوت هستند.
گروه مهمی آنتی بیوتیک های به اصطلاح ß-lactams هستند. اینها برای مثال در پنی سیلین. آنها حل می کنند باکتری به طور مستقیم ، که برای التهابات لثه مفید است.
به خصوص در مورد پریودنتیت ، که باید توسط آنتی بیوتیک درمانی پشتیبانی شود ، باکتری باید فوراً کشته شود اگر فقط رشد آنها متوقف شود ، باکتری های باقیمانده می توانند باعث آسیب شوند. التهاب را نمی توان به راحتی از این طریق درمان کرد
آموکسی سیلین اغلب در ترکیب با مترونیدازول استفاده می شود. در بیماران مبتلا به پنی سیلین آلرژی ، ماده موثره آموکسی سیلین با سیپروفلاکساسین جایگزین می شود. آنتی بیوتیک های توضیح داده شده در بالا بصورت سیستمیک و بیشتر به صورت قرص تجویز می شوند.
علاوه بر این ، آنتی بیوتیک های محلی مفید هستند که فقط روی بافت های سخت و نرم موجود در آن اعمال می شود دهان. - باکتریواستاتیک به این معنی است که باکتری مستقیماً از بین نمی رود بلکه از تکثیر آن جلوگیری می شود. - آنتی بیوتیک های ضد باکتری با حل شدن دیواره سلول یا جلوگیری از تولید آنها ، باکتری ها را حل می کنند.
تمام مقالات این مجموعه:
